Dottie Pepper była intensywną golfistką LPGA Tour, która zdobyła tytuł mistrzowski, dopóki kontuzje nie wykoleiły jej kariery, a potem przedwcześnie ją zakończyły. Następnie rozpoczęła udaną karierę jako prezenterka golfa.
Papryka Dottie
- Zawód: Profesjonalny golfista, nadawca
- Przezwisko: Ostra papryczka
- Urodzić się: 17 sierpnia 1965 w Saratoga Springs, Nowy Jork
- Najważniejsze Osiągnięcia: Zwycięzca dwóch głównych mistrzostw LPGA i 17 tytułów w klasyfikacji generalnej LPGA; zwycięzca pięciu z sześciu meczów singlowych rozegranych w Solheim Cup.
- Śmieszny fakt: Jej ojciec, Don Pepper, pojawił się w 1968 roku Sport ilustrowany okładka wśród „Najlepszych debiutantów 1968” w Major League Baseball. Ale pojawił się tylko w czterech meczach dla Detroit Tigers.
Zwycięstwa Peppera
Dottie Pepper wygrała 17 razy na LPGA Tour, pierwszy w 1989 roku i ostatni w 2000 roku. (Te wygrane są wymienione na dole tego artykułu.)
Jej największymi zwycięstwami były dwa główne zwycięstwa w mistrzostwach, oba w tej samej kategorii: The Nabisco Dinah Shore (obecnie nazywane ANA Inspiracja) w 1992 i 1999 roku.
Nagrody i wyróżnienia dla Dottie Pepper
- LPGA Vare Trophy (niska średnia ocen), 1992
- Lider finansowy LPGA, 1992
- LPGA Gracz Roku, 1992
- Członek drużyny U.S. Solheim Cup, 1990, 1992, 1994, 1996, 1998, 2000
- 3-krotna kolegiata All-American
Biografia Dottie Pepper
Dottie Pepper była zaciekłą zawodniczką, nie bała się pokazać swoich uczuć na trasie. Zaczęła grać tak gorąco, jak jej temperament, dopóki jej kariera nie zakończyła się przedwcześnie serią kontuzji.
Kariera Pepper rozpoczęła się od wielkich amatorskich zwycięstw w jej rodzinnym stanie Nowy Jork, zdobywając tytuły amatorskie w 1981 r. oraz tytuły amatorskie w Nowym Jorku w latach 1981 i 1983. Była członkiem drużyny Junior World Cup 1981 i niskim amatorem w 1984 US Open kobiet.
Uczęszczała do Furman University, gdzie trzykrotnie została nazwana All-America, a następnie została profesjonalistką i dołączyła do LPGA Tour w 1987 roku.
Pierwsze zwycięstwo Peppera miało miejsce na Oldsmobile LPGA Classic w 1989 roku w pięciodołkowej wygranej w playoffach z przyszłym Hall-of-Famerem Beth Daniel.
Na początku swojej kariery temperament Pepper nie zawsze pasował do innych graczy. Czasami była postrzegana jako niegrzeczna lub zdystansowana, osoba, która nie zawsze była uprzejma lub polityczna. Niektórzy z jej konkurentów nazywali ją w tym czasie „Snottie Dottie”. (W latach 1988-1995 startowała także jako Dottie Mochrie, jej nazwisko po mężu, po czym wróciła do Pepper po rozwodzie.)
Jej osobowość złagodniała w późniejszych latach, ale ta ognista skłonność zawsze cieszyła się sympatią fanów i dawała świetnego golfa. Pepper zdobyła pierwszą ze swoich dwóch głównych specjalizacji — tym razem pokonując inną galerię sław w play-offie Julia Inkster — na Nabisco Dinah Shore w 1992 roku (główny kierunek LPGA nazwany później Kraft Nabisco Championship, a teraz ANA Inspiration).
„Miałem dziwne wrażenie, że to mój turniej, aby wygrać” – powiedział wtedy Pepper. „To było dziwne, bo w normalnych okolicznościach masz ochotę zwymiotować”.
Wygrała to wydarzenie ponownie w 1999 roku z rekordowym wynikiem 19-under par. To był pierwszy finisz do 19 w historii głównych mistrzostw, zarówno mężczyzn, jak i kobiet. Podzieliła się rekordem najniższego wyniku w stosunku do par w majorze, dopóki Jason Day nie osiągnął 20-under w 2015 PGA Championship. Rekord Peppera na LPGA spadł dopiero w 2016 roku.
Pepper był konsekwentnym wykonawcą przez całe lata 90., prowadząc trasę w zwycięstwach w 1992 i 1996, w kasie i punktacji w 1992, a w latach 1991-96 zajął nie mniej niż piąte miejsce na liście nagród.
Zajęła drugie miejsce w konkursie ANA Inspiration trzy razy, oprócz dwóch wygranych tam, i ogólnie zajęła 17 miejsc w pierwszej dziesiątce w kategoriach głównych.
Pepper był również jednym z najlepszych graczy w pierwszej dekadzie Puchar Solheima, jej intensywność dobrze jej służy w tym otoczeniu (choć nie zawsze dobrze radzi sobie z jej przeciwnikami w europejskich drużynach). Ustanowiła ogólny rekord 13-5-2 w meczach, w tym pięć zwycięstw w sześciu meczach singlowych.
Ale zaczęła pojawiać się seria kontuzji, które ostatecznie zmusiły ją do przejścia na wcześniejszą emeryturę. Pepper opuścił sześć tygodni w 1995 roku z powodu skręcenia rotatorów i skręcenia klatki piersiowej. Przeoczyła większość 2000 z kontuzjami nadgarstka i pleców.
W 2002 roku zagrała tylko raz i wymagała operacji barku. Odeszła na emeryturę po sezonie 2004.
Kiedy skończyły się jej dni turniejowe, Pepper zwróciła się do nadawania. Pracowała dla Golf Channel i NBC Sports, zarówno na stanowisku analityka, jak i reportera na polu golfowym.
W 2012 roku zaczęła pisać serię książek dla dzieci; seria nosi nazwę Koszule Bogey wyłączone a książki wykorzystują postacie z golfa, aby uczyć dzieci wartości, takich jak uczciwość.
Pepper's Pro Zwycięstwa
Oto 17 zwycięstw Peppera na LPGA Tour:
- 1989 Oldsmobile LPGA Classic
- 1990 Crestar Classic
- 1992 Nabisco Dinah Shore
- Mistrzostwa Sega Kobiet 1992
- 1992 Klasyka Welcha
- 1992 Sun-Times Challenge
- 1993 Mistrzostwa Świata w Golfie Kobiet
- 1994 Chrysler-Plymouth Turniej Mistrzów
- 1995 PING/Mistrzostwa Welcha
- 1995 McCall's LPGA Classic
- 1996 Rochester International
- 1996 ShopRite LPGA Classic
- 1996 Przyjazny klasyk
- 1996 Safeway LPGA Golf Championship
- 1999 Nabisco Dinah Shore
- 1999 Oldsmobile Classic
- 2000 Arch Wireless Championship
Pepper również kilka razy wygrał w nieoficjalnych turniejach pieniężnych, w tym trzy zwycięstwa w drużynie z Juli Inkster w meczach Diners Club. Wygrała także raz na trasie LPGA of Japan.
