Prasa alternatywna
Prasa alternatywna jest jednym z zasłużonych królów niszowych pism muzycznych. Od 1985 AP walczył w podziemiu muzyka alternatywna.
Znaczna liczba kluczowych pasm, takich jak Czerwona Ostra Papryka Chili, Wypada chłopiec, oraz Mój chemiczny Romans otrzymali ważne wczesne impulsy w swojej karierze ze stron Prasa alternatywna. Magazyn wprowadził własną ceremonię wręczenia nagród w 2014 roku. To był natychmiastowy sukces z frekwencją rzędu 6000 osób.
Prasa alternatywna rozpoczął się w czerwcu 1985 roku jako kserowany zin z muzyką punk, który był rozpowszechniany na koncertach w Cleveland w stanie Ohio. Tytuł publikacji nie nawiązywał do muzyki alternatywnej. Zamiast tego odnosił się do alternatywy dla lokalnej prasy o muzyce.
Magazyn borykał się z problemami finansowymi przez pierwszą dekadę, ale w końcu zdobył i stał się znaczącą siłą na alternatywnej scenie muzycznej. Przez lata, Prasa alternatywna oparł się wielu wysiłkom innych, by wykupić publikację.
Oficjalna strona
Billboard
Jeśli nie jest na Billboard wykres, większość branży muzycznej twierdzi, że nie ma tego na listach przebojów. Początki pisma sięgają roku 1894, ale dopiero od około lat 30. XX wieku Billboard jest głównym graczem w branży muzycznej.
Nie idziesz do Billboard za krytykę w recenzjach lub dowcipne pisanie. Jednak obszerne dane z list przebojów sprawiają, że jest to tygodnik z nagraniami muzyki popularnej na całym świecie. W ostatnich latach magazyn wyszedł poza branżę, aby dotrzeć do konsumentów muzyki pop bardziej niż kiedykolwiek w przeszłości. Billboard organizować coroczne nagrody muzyczne, a także wiele innych wydarzeń branży muzycznej.
Okręt flagowy Billboard wykres to lista Hot 100 najpopularniejszych piosenek. Pochodzi z 1955 roku. Billboard publikuje również cotygodniowe zestawienie 200 najpopularniejszych albumów. Archiwa internetowe czasopisma są prowadzone online od 1940 roku.
Oficjalna strona
Tygodnik Rozrywka
Tygodnik Rozrywka istnieje dopiero od 1990 roku i dlatego nadal jest stosunkowo nowicjuszem w świecie reportaży o muzyce popularnej.
Jednak, mimo że jego szeroki zakres obejmuje film, telewizję, książki i wideo, a także muzykę, dostęp EW pisarze i recenzenci otrzymują (spółką-matką magazynu jest rozrywkowy gigant Time Warner) sprawiają, że ich spostrzeżenia są warte przeczytania.
Również poza biblią przemysłu muzycznego Billboard, Tygodnik Rozrywka jest jedyną masową publikacją w USA, która co tydzień dostarcza fanom wiadomości o muzyce w formie papierowej. Witryna magazynu znalazła się w pierwszej dziesiątce najpopularniejszych miejsc z wiadomościami rozrywkowymi.
w odróżnieniu Billboard, główni odbiorcy dla Tygodnik Rozrywka to konsumenci rozrywki. Ranking z 2011 r. na liście Tygodnik Rozrywka jako siódmy najpopularniejszy serwis informacyjny dotyczący rozrywki w USA. Ponad milion czytelników odwiedza codziennie stronę internetową magazynu.
Oficjalna strona
Trafienia
Trafienia to wydawnictwo branżowe, które zostało pierwotnie uruchomione w 1986 roku. Została stworzona przez osoby, które wcześniej zajmowały się promocją muzyki. Strona internetowa magazynu Hits Daily Double rozpoczęła się w 2000 roku.
Zawiera najświeższe plotki i wiadomości z branży muzycznej. Trafienia przedstawia historie z lekceważącym i poufnym punktem widzenia. Trafienia ponownie publikuje wykresy z różnych źródeł, w tym Vevo, Shazaam i Mediabase. Znawcy uważają, że jest to jedna z najbardziej niezawodnych wskazówek w branży muzycznej.
Oficjalna strona
Mojo
Mojo została uruchomiona w 1993 roku przez wydawców, którzy nas przywieźli Q. Jest to brytyjski magazyn muzyczny, który skupia się na dawnych artystach rockowych i popowych. Jest dobrze znany z publikowania list 100 najlepszych w szerokim zakresie tematów.
Mojo opublikowała także serię dobrze przyjętych wydań specjalnych o tematyce od Pink Floyd po muzykę punkową. Mojo nie dotyczy wyłącznie klasycznego rocka. Zdobył uznanie dzięki temu, że wcześnie skupił się na tak istotnych artystach, jak White Stripes.
Mojo pomógł zainspirować tworzenie czasopism Mikser oraz Nie oszlifowany. Mikser, w szczególności skupił się na listach muzycznych i zaprzestał publikacji w 2009 roku. Tak wybitni krytycy muzyczni jak Greil Marcus i Jon Savage pisali dla Mojo.
Oficjalna strona
Tydzień Muzyki
Tydzień Muzyki jest mniej więcej brytyjskim odpowiednikiem Billboard. Jest to magazyn branżowy dla branży muzycznej w Wielkiej Brytanii. Zaczęło się w 1959 roku jako Sprzedawca płyt i został nazwany Tydzień Muzyki początek w 1972 roku.
Przez lata publikacja wchłonęła innych konkurentów. Magazyn publikuje różne listy przebojów muzycznych w oparciu o te opracowane przez Oficjalne wykresy. Tydzień Muzyki ukazuje się 51 tygodni w roku.
Tydzień Muzyki opracowuje również własne wykresy z danymi od DJ-ów i predyktorami sukcesu nowych talentów. Tydzień Muzyki prowadzi własną coroczną ceremonię wręczenia nagród.
Oficjalna strona
NME
NME, skrót od Nowy Musical Express, to czcigodny brytyjski tygodnik muzyczny. Ukazujący się od 1952 roku tygodnik słynie z wyczucia szumu. Zespoły mogą być reklamowane jako kolejna wielka rzecz, zanim jeszcze wydadzą nagranie.
NME znany jest również z chęci włączenia zespołu w momencie, gdy zaczęli korzystać z wcześniejszego wsparcia magazynu. W odpowiedzi na spadki płatnych subskrypcji, NME stał się bezpłatną tygodniową publikacją od września 2015 r.
Zmiana ukierunkowania dystrybucji zaowocowała największą widownią w historii magazynu. Od początku 2016 roku tygodniowo rozprowadzano ponad 300 000 egzemplarzy magazynu. NME organizuje coroczną uroczystość wręczenia nagród.
NME wziął swój przykład z Billboard w tworzeniu pierwszej brytyjskiej listy singli w 1952 roku. NME głównym konkurentem w latach 60. i 70. był Twórca melodii, wielki mistrz glam rocka na początku lat 70-tych. Twórca melodii ostatecznie zaprzestano publikacji w 2000 roku, a niektórzy z jego autorów przenieśli się do NME.
Oficjalna strona
Q
Q skromnie nazywa się „Najwspanialszym Magazynem Muzycznym Świata” i trudno się spierać. Chociaż ma siedzibę w Wielkiej Brytanii, jest mnóstwo informacji w Q aby fan amerykańskiego popu wracał po więcej.
Każdy miesięczny numer to miniksiążka wypełniona mnóstwem recenzji albumów i filmów związanych z muzyką, płyt DVD i książek, a także aktualne listy pobierania, świetne wywiady, relacje z kluczowych wydarzeń w historii muzyki pop i pisanie, które rozkoszuje się ostrym poczuciem humor.
Q została uruchomiona w 1986 roku. Od 1990 roku magazyn jest gospodarzem corocznego konkursu Q Awards. Wręczają wyróżnienia za całokształt twórczości, a także muzykę bieżącego roku.
Przy pierwszym uruchomieniu Q był skierowany do starszych fanów muzyki, o których założyciele myśleli, że są ignorowani przez większość prasy muzycznej. Magazyn miał pierwotnie nosić nazwę Replika, odnosząc się do cueing rekordu, ale list Q została przyjęta dla odróżnienia nazwy od gier bilardowych.
Przez wiele lat, Q do każdego wydania magazynu dołączono bezpłatne płyty CD z muzyką. Wersja 2008 stylu Q obejmowały większe skupienie się na tematach innych niż muzyczne. Niektórzy krytycy skarżyli się, że obniżyło to pismo i stało się dla publiczności w stylu Rolling Stone.
Oficjalna strona
Toczący Kamień
Toczący Kamień jest dziadkiem amerykańskich magazynów poświęconych muzyce rockowej. W obliczu malejącej liczby czytelników magazyn stał się bardziej agresywny w relacjonowaniu najważniejszych wydarzeń informacyjnych, a także aktualnego świata muzycznego. Wydany po raz pierwszy w 1967 roku magazyn udostępnia teraz swoje pełne archiwum czytelnikom online.
Toczący Kamień został uwikłany w poważną kontrowersję dziennikarską w 2014 roku, kiedy magazyn opublikował artykuł na okładkę o gwałcie na kampusach uniwersyteckich, który zawierał wiele błędów i niesprawdzonych faktów dokładnie.
Publikacja stała się celem wielu procesów sądowych. Pomimo kontrowersji 5-gwiazdkowa recenzja w Toczący Kamień wciąż ma duże znaczenie w świecie muzyki.
Kiedy został uruchomiony w 1967 roku, założyciel Jann Wenner wyjaśnił, że nazwa Toczący Kamień było odniesieniem do trzech różnych rzeczy. Obejmowały Zabłocone wody' klasyczna piosenka bluesowa „Rollin' Stone”, rockowy zespół The Rolling Stones i przełomowa piosenka Boba Dylana „Like a Rolling Stone”.
Jann Wenner pozostał na czele Toczący Kamień od początku istnienia i obecnie posiada 100% magazynu. Ostatnie doniesienia wskazują, że może sprzedać 49% udziałów w magazynie.
Oficjalna strona
