Współczesna tradycyjna muzyka ludowa to nie oksymoron w Szkocji! Szkocja jest domem dla wielu odmian pięknych, od wyżyn i wysp po granice i wszędzie pomiędzy nimi regionalna muzyka ludowa, z których większość żyje i ma się dobrze, a nawet rozkwita, w rękach tego pokolenia ludu muzycy.
Ollie Millington / Redferns / Getty Images
„Naprzód z przeszłością Szkocji” to motto zespołu Battlefield Band, który jest prawdopodobnie najbardziej znanymi ambasadorami szkockiej współczesnej muzyki tradycyjnej. Zespół wystartował w Glasgow w 1969 roku i na przestrzeni lat zmienił się dość mocno (z pewnością mają imponującą galerię byłych członków), ale nadal wydają ekscytujące, odpowiednie płyty CD, które mogą się spodobać każdemu fanowi muzyki celtyckiej, w tym Skład, który prezentuje spory wybór tradycyjnych piosenek i ludowych oryginałów, a także piękny (jeśli niecodzienny) cover Otisa Reddinga „Tak silna jest moja miłość”. Zespół Battlefield to absolutna przyjemność, aby zobaczyć na żywo, więc jeśli kiedykolwiek będziesz miał okazję, nie przegap im!
The Old Blind Dogs to myśląca przyszłościowo grupa, która łączy folkową muzykę swojego rodzinnego miasta, Aberdeen (i jej okolic) z dribami i szarawymi wpływami z całego świata. Gdziekolwiek jeszcze może być jest doskonałym przykładem ich umiejętności sprawiania, że tradycyjne piosenki brzmią jak nowe, a nowe brzmią staro.
Pięć skrzypce silni gracze (plus klawiszowiec), ta grupa z Wyżyn i Wysp obejmuje obie mikrolokalne, prawie zapomniane solowe melodie skrzypcowe i duże, odważne, dwudziestostrunowe numery w ich repertuar. Oglądanie ich na żywo to prawdziwa przyjemność, ponieważ po pierwsze zawsze brzmią świetnie, ale także, gdy wszyscy grają jednocześnie, ich smyczki wydają się tańczyć zgodnie, co jest dziwnie zabawnym widokiem.
Alasdair Fraser i Natalie Haas to amerykański duet na skrzypce i wiolonczelę. Chociaż wielu może nie kojarzyć wiolonczeli z muzyką szkocką, urodzony w Central Lowlands Fraser twierdzi, że wiolonczela była kiedyś powszechna w szkockiej ludowej muzyce tanecznej (a właściwie wielu gatunkach ludowej muzyki tanecznej), grając linie basu i niosąc rytmy piosenki. Muzykę Frasera i Haasa łatwo pokochać, co czyni ich popularnymi wykonawcami w kręgach sztuk performatywnych po obu stronach Atlantyku.
Lau to uproszczona trójka założona w Edynburgu, ale ma bardziej wiejskie korzenie: gitarzysta Kris Drever pochodzi z Orkadów (jak nazywa się zespół; to orkadyjskie słowo oznaczające „światło”), skrzypek Aidan O'Rourke pochodzi z Oban i akordeon zawodnik Martin Green pochodzi z Anglii Wschodniej. Ich brzmienie skłania się ku jazzowi, ale trzyma jedną nogę mocno osadzoną w szkockiej tradycji.
Ta fenomenalna grupa z siedzibą na wyspie Skye dwukrotnie zdobyła trofeum „Live Act of the Year” na gali Scottish Traditional Music Awards, a jeśli posłuchasz ich znakomitego albumu na żywo, usłyszysz dlaczego. To po prostu świetna, taneczna, przyszłościowa muzyka tradycyjna.
Shooglenifty to prawdopodobnie najzabawniejsza nazwa zespołu, z pewnością na tej liście, ale prawdopodobnie na całym świecie. Powiedz to głośno – toczy się w ustach jak orzechowe M&M. Ale to raczej nie o to chodzi, prawda? To naprawdę zabawny, pełen energii zespół, który zawiera wiele zewnętrznych wpływów w brzmieniu, które pozostaje wyjątkowo szkockie. Ten koncertowy album jest dobrym przykładem ich kreatywnego traktowania piosenek i ich animowanego brzmienia na scenie.
Julie Fowlis pochodzi z Hebrydów i śpiewa tradycyjne hebrydzkie pieśni gaelickie z lekkim akcentem i odrobiną nowoczesnego stylu. Jej głos jest naprawdę piękny i miło słyszeć, jak zachowuje te stare piosenki. Jeśli jesteś fanem irlandzkich piosenkarzy, takich jak Karan Casey czy Muireann Nic Amhlaoibh, nie możesz się tutaj pomylić. Aha, a „cuilidh” wymawia się „COOL-ee”.
Capercaillie to jeden z najbardziej znanych zespołów w muzyce szkockiej i ogólnie we współczesnej muzyce tradycyjnej. Kierowana przez Karen Matheson o złotym głosie i chock-a-block z jednymi z najlepszych instrumentalistów, którzy Szkocja kiedykolwiek wyprodukowała, ta grupa konsekwentnie wydaje wybitne płyty i zachwyca publiczność wokół świat. Róże i łzy pochyl się delikatnie w stronę popu, co czyni go świetnym albumem intro dla kogoś nowego w szkockiej muzyce, ale jest również ulubieńcem wieloletnich fanów.
