Charliego Parkera, pomimo poważnego problemu narkotykowego, był u szczytu swojej kariery. w 1950 stał się pierwszym muzykiem jazzowym, który nagrał płytę z zespołem smyczkowym Charlie Parker ze smyczkami.
John Coltrane zaczął zagłębiać się w teorię muzyki w Granoff School of Music w Filadelfii w Pensylwanii. Jednak jego uzależnienie od heroiny uniemożliwiło mu poważne traktowanie jako wykonawcy.
1953
Pianista Horace Silver wprowadził bluesowe, hałaśliwe figury fortepianowe boogie-woogie do swojego bebopu grającego na swoim albumie z 1953 roku Srebrne Trio Horacego. Rezultat stał się znany jako hard bop i był prekursorem funku.
Charles Mingus, Charlie Parker, Zawroty głowy Gillespie, Max Płoć, a Bud Powell nagrał koncert w 1953 roku w Massey Hall w Toronto. Album, Kwintet: Jazz w Massey Hall, stał się jednym z najbardziej znanych w jazzie, ponieważ zgromadził najlepszych muzyków bebopu.
1954
W 1954 roku 24-letni Clifford Brown wniósł wirtuozerię i duszę do swoich nagrań z Artem Blakeyem i Maxem Roachem. Jego niechęć do narkotyków i alkoholu stanowiła alternatywę dla bebopowego stylu życia z narkotykami.
1955
12 marca 1955 Charlie Parker zmarł z powodu chorób związanych z narkotykami. Bebop, głównie poprzez hard bop i cool jazz, przetrwał.
W tym samym roku Miles Davis zatrudnił Johna Coltrane'a Sonny Rollins być w jego kwintecie. Coltrane był drugim wyborem Davisa, ale Rollins odrzucił ofertę, aby mógł wyzdrowieć z uzależnienia od narkotyków. W następnym roku Davis zwolnił Coltrane'a za to, że pojawił się na koncercie w stanie nietrzeźwym. To jednak nie koniec współpracy tej pary.
1956
26 czerwca 1956 Clifford Brown zginął w wypadku samochodowym w drodze na koncert w Chicago. Miał 26 lat.
1957
Po opuszczeniu Davisa Coltrane dołączył do kwartetu Theloniousa Monka. W 1957 roku grupa zyskała prestiż dzięki regularnym występom w Five Spot. Nagranie ich koncertu w Carnegie z 1957 roku zostało wydane w 2005 roku jako Thelonious Monk Quartet z Johnem Coltrane'em w Carnegie Hall. Później w tym samym roku Miles Davis ponownie zatrudnił Coltrane'a, który był wówczas gwiazdą jazzu.
1959
W 1959 r. zginęli obaj Lester Young, który zmarł 15 marca, oraz Wakacje Billie, który zmarł 17 lipca. Mimo tych wielkich strat przyszłość jazzu wydawała się świetlana, gdy lata pięćdziesiąte dobiegały końca.
Ornette Coleman przeniósł się do Nowego Jorku w 1959 roku i rozpoczął słynny występ w Five Spot, gdzie wprowadził prowokacyjny styl, który stał się znany jako free jazz.
W tym samym roku Dave Brubeck nagrał Koniec czasu, z piosenką „Take Five” saksofonisty Paula Desmonda. Również w tym roku Miles Davis nagrał Rodzaj niebieskiego, z udziałem Coltrane'a i Cannonball Adderley, a także nagranie Charlesa Mingusa Mingus Ah Um. Wszystkie trzy albumy stały się obecnie uważane za przełomowe nagrania jazzowe.
Na początku lat 60. jazz stał się elementarnie wybiegający w przyszłość i wyrafinowany.
