Toastowanie jest definiowane jako styl lirycznego intonowania, który — in Muzyka taneczna i reggae — polega na tym, że DJ rozmawia przez riddim ("rytm"). Chociaż sztuka śpiewania z rytmem jest dość stara i znajduje się w wielu afrykańskich tradycjach muzycznych, tostowanie stało się dość popularne na Jamajce pod koniec lat 60. i na początku. Lata 70., a „systemy dźwiękowe” — podróżujący DJ-e i producenci z dużymi głośnikami i biblioteką bitów i riddimów — zawierałyby toast jako część ich musicalu zabawa.
Opiekanie jest ważne nie tylko w Muzyka jamajska ale także mocno zaangażowany w rozwój amerykańskiej muzyki popularnej. W końcu to urodzony na Jamajce toster DJ Kool Herc przyniósł styl Queens, a następnie uruchomił całą podstawa muzyki rap i hip-hop.
Początki pieśni
Być może tak długo, jak ludzkość biła się w puste przedmioty i tworzyła spójny rytm, oni też przemawiali nad tym rytmem, aby tworzyć muzykę. Podczas gdy niektórzy śpiewali, wiele afrykańskich plemion było znanych z pieśni i tańców wojennych, które być może ewoluowały, by zainspirować Jamajczyków o afrykańskim pochodzeniu do stworzenia nowoczesnej formy wznoszenia toastów, jaką znamy dzisiaj.
W latach pięćdziesiątych pierwszy jamajski deejay, hrabia Machuki, wpadł na pomysł, który teraz nazywamy toastowaniem (lub deejayingiem w tradycji jamajskiej). Wpadł na ten pomysł po wysłuchaniu dżokejów radiowych w Stanach Zjednoczonych, którzy irytująco rozmawiali nad utworem, który grali. Decydując, że może rzeczywiście być w stanie ulepszyć niektóre riddimy swoim słowem mówionym, hrabia Machuki zaczął popularyzować tradycję.
Jednak dopiero w latach 60. i 70. toastowanie stało się popularne na Jamajce. Wszędzie słyszani, od pokazów dancehall po występy reggaeton, didżeje wypluliby swoją prawdę na wspólne zbiór riddimów, podróżując po państwie wyspiarskim, rozpowszechniając ten dobry, staromodny dźwięk wyspy, gdziekolwiek się znajdują podróżował.
Rozpowszechnione i nowoczesne zastosowanie
Przez następne pół wieku didżeje przekształcili się w DJ-ów i artystów hip-hopu, muzyków reggae i gwiazdy rapu. Z pomocą artystów, takich jak DJ Kool Herc i Phife Dawg z A Tribe Called Quest, styl płynnie wpłynął na i tak już afrykańskie sceny rapu i hip-hopu, ale styl pozostał niszowy w gatunek muzyczny.
Nawet z komercyjnym sukcesem takich artystów jak Sean Paul i Shaggy w latach 90. i na początku 2000., a także ostatnio Damian Marley, szybszy, mniej wyluzowany rap artystów takich jak 50 Cent i Ludacris mógł być inspirowany wczesne tostery, ale zdecydowanie wykraczały poza swoje korzenie i nadal rewolucjonizowały muzykę scena.
