Bardzo opera fani uznają „O Mio Babbino Caro” za jedną z najpopularniejszych sopran arie. Napisane przez włoskiego kompozytora Giacomo Pucciniaria pojawia się w "Gianni Schicchi" z 1918 roku. Ta jednoaktowa opera, jedyna komedia Pucciniego, została zainspirowana: epicki poemat Dantego „Boska komedia”, opowiadający historię Gianniego Schicchiego, człowieka, który mieszkał w 13 wiek Florencja, Włochy.
Dramatyczny kontekst
W operze Pucciniego Schicchi jest zesłany do piekła za to, że podszywał się pod zmarłego szlachcica, aby ukraść jego fortunę. „O Mio Babbino Caro” jest śpiewane na początku spektaklu, po tym, jak krewni bogatego Buoso Donati zbierają się wokół jego łóżka, by opłakiwać jego śmierć. W rzeczywistości są tam tylko po to, aby dowiedzieć się, komu zostawił swój wielki majątek.
Rozchodzi się pogłoska, że Donati zamiast pozostawić zgromadzony majątek rodzinie, oddaje całą swoją fortunę kościołowi. Rodzina wpada w panikę i zaczyna gorączkowo szukać testamentu Donatiego. Rinuccio, którego matką jest kuzynka Buoso Donatiego, znajduje testament, ale odmawia udostępnienia jego treści nikomu ze swoich krewnych.
Przekonany, że została mu duża suma pieniędzy, Rinuccio prosi ciotkę, by pozwoliła mu poślubić Laurette, miłość jego życia i córkę Gianniego Schicchiego. Ciotka mówi mu, że dopóki otrzyma spadek, pozwoli mu poślubić Laurettę. Rinuccio z radością wysyła wiadomość, zapraszając Laurettę i Gianniego Schicchi do domu Donatiego. Wtedy Rinuccio zaczyna czytać testament.
Z zaskoczeniem dowiaduje się, że nie stanie się bogatym człowiekiem. Zamiast tego Rinuccio dowiaduje się, że cała fortuna Donatiego zostanie przekazana klasztorowi. Jest zrozpaczony, ponieważ oznacza to, że nie będzie mógł poślubić Lauretty, jak obiecała mu ciotka. Kiedy Lauretta i Gianni Schicchi przybywają, Rinuccio błaga Gianniego, aby pomógł mu odzyskać fortunę Donatiego, aby mógł poślubić swoją ukochaną.
Rodzina Rinuccio szydzi z tego pomysłu i zaczyna kłócić się z Gianni Schicchi. Schicchi stwierdza, że nie warto im pomagać, ale Lauretta błaga swojego ojca, by to rozważył, śpiewając „O Mio Babbino Caro”. W tekstach deklaruje, że jeśli nie może być z Rinuccio, wolałaby rzucić się do rzeki Arno i utopić.
Włoskie teksty
O mio babbino caro,
mi piace, e bello bello,
Vo’andare w Porta Rossa
porównawczy l’anello!
Si, si, ci voglio andare!
E se l’amassi indarno,
andrei sul Ponte Vecchio
ma per buttarmi w Arno!
Mi walka i moja udręka,
O Dio! Vorrei Morir!
Babbo, pieta, pieta!
Babbo, pieta, pieta!
Angielskie tłumaczenie
O mój drogi ojcze,
Lubię go, jest bardzo przystojny.
Chcę iść do Porta Rossa
kupić pierścionek!
Tak, tak, chcę tam pojechać!
A gdyby moja miłość była na próżno,
Poszedłbym do Ponte Vecchio
i rzucę się do Arno!
tęsknię i męczę się,
O Boże! Chciałbym umrzeć!
Tato zmiłuj się, zmiłuj się!
Tato zmiłuj się, zmiłuj się!
Pod koniec piosenki Schicchi spiskuje, aby ukryć ciało Donatiego, podszyć się pod zmarłego i przepisać testament, aby bogactwa zostały przekazane Rinuccio zamiast kościołowi. Schicchi realizuje plan pomimo protestów krewnych zmarłego. Teraz bogaty człowiek, Rinuccio może poślubić swoją ukochaną Laurettę.
Widok dwojga kochanków tak porusza Schicchiego, że zwraca się do publiczności, by zwrócić się bezpośrednio do nich. Może być skazany na piekło za swoje czyny, śpiewa, ale kara jest tego warta za satysfakcję z połączenia dwojga kochanków. Gdy opera kończy się, Schicchi prosi o przebaczenie, prosząc obecnych o rozpoznanie „okoliczności łagodzących”.
Wybitne występy
„O Mio Babbino Caro” jest jednym z najpopularniejsze arie sopranowe w historii opery i takiej, której melodia może utknąć w Twojej głowie. Istnieją setki, jeśli nie tysiące filmów i nagrań „O Mio Babbino Caro” dostępnych w Internecie, w tym występy Sarah Brightman, Anny Netrebko i Bitwa pod Kathleen.
Jednym z najsłynniejszych wykonań tej arii jest Dame Joan Hammond, której nagranie było bestsellerem. Montserrat Caballé nagrała swoją własną bardzo emocjonalną wersję, podobnie jak Maria Callas.
