Toczy się bardzo ożywiona dyskusja na temat płynów niezamarzających „czerwonych” lub Dexcool® i zwykłych „zielonych” płynów niezamarzających. Ważne jest, aby wyjaśnić niektóre mity i błędne wyobrażenia na temat obu. To nie lada wyzwanie, ponieważ płyny przeciw zamarzaniu każdej firmy mają różne kombinacje dodatków i inhibitorów. Nie będziemy zagłębiać się w formuły specyficzne dla marki, ale raczej trzymamy się podstawowych właściwości wspólnych dla wszystkich płynów niezamarzających.
Dexcool
Jednym z mitów jest to, że wszystkie czerwone płyny zapobiegające zamarzaniu to Dexcool®. Istnieją standardowe płyny zapobiegające zamarzaniu, które są czerwone, a samochody wyposażone w Dexcool® będą oznaczone jako takie. Kolejnym mitem jest to, że Dexcool® nie jest oparty na glikolu. Nieprawda, wszystkie środki zapobiegające zamarzaniu są na bazie glikolu, w tym Dexcool®. Jako glikol stosuje się zarówno glikol etylenowy (EG), jak i glikol propylenowy (PG). płyn przeciw zamarzaniu baza. Stąd dodawane są dodatkowe dodatki i inhibitory. Każdy glikol ma zwolenników, choć najlepszy wybór zależy od przeznaczenia.
Toksyczność
PG różni się od EG zarówno toksycznością ostrą, jak i przewlekłą. W przypadku płynu niezamarzającego najbardziej martwi nas jednorazowe przypadkowe spożycie. Dlatego interesuje nas ostra toksyczność. Ostra toksyczność PG, zwłaszcza u ludzi, jest znacznie niższa niż EG. Glikol propylenowy, podobnie jak alkohol, nie jest toksyczny na niskich poziomach. W zastosowaniach, w których połknięcie jest możliwe, rozsądnym wyborem jest środek przeciw zamarzaniu oparty na PG. EG jest najczęstszą bazą używaną do produkcji płynu niezamarzającego.
Metal
Inną kwestią jest to, że wszystkie płyny niezamarzające zbierają zanieczyszczenia metalami ciężkimi podczas pracy. W przypadku zanieczyszczenia (szczególnie ołowiem) każdy zastosowany środek przeciw zamarzaniu może być uznany za niebezpieczny. PG nie jest chroniczną toksyną. EG i metale ciężkie są chronicznymi toksynami. Z drugiej strony metale ciężkie nie są ostrymi toksynami na poziomie, jaki można znaleźć w używanym płynie niezamarzającym. Z tego powodu środki zapobiegające zamarzaniu na bazie PG są znacznie bezpieczniejsze dla ludzi i zwierząt w przypadku przypadkowego spożycia nawet po użyciu.
Fosforany
W wielu amerykańskich i japońskich formułach przeciw zamarzaniu dodawany jest fosforan jako inhibitor korozji. Europejscy producenci pojazdów odradzają jednak stosowanie środków przeciw zamarzaniu zawierających fosforany. Poniżej przeanalizujemy różne stanowiska w tej kwestii, aby pomóc ocenić zalety i wady inhibitorów fosforanów.
Na rynku amerykańskim inhibitory fosforanów są zawarte w wielu formułach, aby zapewnić kilka ważnych funkcji, które pomagają zmniejszyć uszkodzenia samochodowego układu chłodzenia. Korzyści zapewniane przez fosforan obejmują:
- Chroń aluminiowe elementy silnika, zmniejszając korozję kawitacyjną podczas szybkiej jazdy.
- Przewidywać ochrona przed korozją do metali żelaznych.
- Działają jako bufor utrzymujący alkaliczność mieszaniny płynu niezamarzającego.
Europejscy producenci uważają, że korzyści te można osiągnąć za pomocą inhibitorów innych niż fosforany. Ich głównym problemem związanym z fosforanami jest możliwość wypadania ciał stałych po zmieszaniu z twardą wodą. Ciała stałe mogą gromadzić się na ścianach układu chłodzenia, tworząc tzw. kamień. Poziom fosforanów w większości amerykańskich i japońskich preparatów przeciw zamarzaniu nie generuje znacznych ilości ciał stałych. Co więcej, nowoczesne formuły przeciw zamarzaniu są zaprojektowane tak, aby zminimalizować tworzenie się kamienia. Niewielka ilość powstałego ciała stałego nie stanowi problemu dla systemów chłodzenia lub uszczelek pomp wodnych.
Płyn przeciw zamarzaniu: czerwony czy zielony?
Chociaż jest to środek przeciw zamarzaniu na bazie glikolu etylenowego EG), problem z mieszaniem wynika z faktu, że w użyciu są bardzo różne pakiety inhibitorów chemicznych. Większość wiodących technologii będzie działać bardzo dobrze, gdy jest używana zgodnie z przeznaczeniem, zwykle przy 50% w wodzie dobrej jakości. Jeśli jednak chłodziwa zostaną zmieszane z Dexcool®, jedno badanie wykazało możliwy problem korozji aluminium w pewnych sytuacjach. Druga kwestia to obawa o rozcieńczenie pakietów ochronnych. Przy jakiej mieszance jest za mało któregoś z inhibitorów, aby chronić silnik? Jako środek ostrożności, zarówno GM, jak i Caterpillar instruują, że zanieczyszczone układy należy konserwować tak, jakby zawierały tylko konwencjonalny płyn chłodzący.
Nie zaleca się używania Dexcool® w pojeździe, który nie został dostarczony z fabryki z Dexcool® w system chłodzenia. Byłoby bardzo trudne, jeśli nie niemożliwe, wypłukanie całego konwencjonalnego płynu chłodzącego zapobiegającego zamarzaniu z układu chłodzenia starszego pojazdu, a jakikolwiek konwencjonalny płyn niezamarzający zanieczyściłby Dexcool®.
W porównaniu ze staromodnym fosforanowym środkiem przeciw zamarzaniu, Dexcool® może być bardziej stabilny i wydłużyć żywotność pompy wodnej. Oceny tych dwóch technologii w celu porównania ich okresów użytkowania wykazały, że są one porównywalne. W rzeczywistości, Ford Motor Company Badanie wykazało, że chłodziwa zawierające kwasy organiczne nie oferują konsumentom żadnych znaczących korzyści w porównaniu z obecnymi chłodziwami z Ameryki Północnej. W nowoczesnym samochodzie z dobrze utrzymanym układem chłodzenia, aktualna ochrona antykorozyjna płynu chłodzącego w Ameryce Północnej i OEM może zostać rozszerzona daleko poza wcześniejsze oczekiwania.
Jeśli Twój samochód został fabrycznie wyposażony w Dexcool®, użyj Dexcool® do wymiany lub uzupełnienia. Jeśli Twój samochód pochodzi z fabryki ze standardowym „zielonym” płynem niezamarzającym, użyj go do wymiany lub uzupełnienia. Przykładem może być fakt, że Dexcool® powoduje awarię uszczelki głowicy i pompy wodnej w niektórych modelach Ford OHC V-8.
