Bieg dojazdowy jest kluczem do wysoki skok, według Holly Thompson, byłego amerykańskiego skoczka stanu Floryda. Podejście ustala tor lotu skoczka i, jeśli jest wykonane prawidłowo, pozwala na prawidłowe obracanie się skoczka w powietrzu. Thompson zaproponował jej podejście do skoku wzwyż w corocznej klinice Michigan Interscholastic Track Coaches Association w 2013 roku. Poniższy artykuł jest adaptacją jej prezentacji.
Podejście do skoku wzwyż następuje po podstawowym zakręcie w stylu J, który wykorzystuje siłę odśrodkową, aby ominąć zakręt i wstać i przekroczyć poprzeczkę. Większość sportowców ze szkół średnich stosuje podejście 8-, 10- lub 12-stopniowe. Wiele początkujących dziewcząt biega osiem kroków, zaawansowane dziewczyny biegają 10, chłopcy biegają 10 lub 12.
Podczas podejścia skoczkowie powinni mieć długie, sprężyste, aktywne ramiona. Kiedy gazele biegają w National Geographic Channel, wiesz, jak wyglądają? Tak powinni wyglądać Twoi sportowcy. Długie, sprężyste, aktywne ramiona. Ramiona do tyłu, biodra do góry, na palcach i sprężysty, naturalny bieg.
Określanie stopy startowej
Większość naszych zworki zeskoczyć z lewej stopy. Leworęczność i praworęczność nie mają nic wspólnego z odlecieć stopa. Na początku mam dobrą sztuczkę do testowania dzieci. Ponieważ trafiasz na dziecko, które wychodzi i pytasz: „Z jakiej stopy skaczesz?” z tej stopy…’ Więc nie mówię im, co robimy, mówię: „Zamknij oczy”. Zamykają oczy, a potem każę im upaść Naprzód. Każdy sportowiec złapie się na konkretnej stopie, nie spadnie na twarz. Łapią się na stopie i to jest stopa, neuromięśniowo, z którą twój mózg chce iść. Więc to jest mocniejsze stopy.
Znaczenie podejścia
Podejście jest zdecydowanie najważniejszą częścią skoku. Podejście musi być idealne. Twoi sportowcy muszą wykonać setki podejść w trakcie sezonu. Nie chcą tego robić. Nie chcą biegać podejść. Chcą tylko wskoczyć do tego dołu. Stale. Więc twoja sztuczka jako trener jest nauczenie ich, że musisz stosować to idealne podejście. Musisz im powiedzieć, czy na zewnątrz jest 80 stopni i pięknie, czy pada śnieg, a poniżej 20 stopni, twoje podejście powinno być zawsze takie samo. Będziesz musiał to zmodyfikować i trochę zmienić, ale jako sportowiec zawsze powinieneś czuć się pewnie.
Prawdopodobnie najważniejszą rzeczą, którą Twoi sportowcy przychodzą do Ciebie i mówią, gdy mają problemy na spotkaniu, jest: „Moje podejście jest złe”. A ty mówisz: „Czy to zmierzyłeś?”. Musisz więc nauczyć te dzieci, jak uzyskać doskonały zbliżać się. Ponieważ jeśli mają zaufanie do swojego podejścia, mają pewność podczas skoku, przez cały czas. Pamiętaj, skok wzwyż to totalne wydarzenie mentalne. Ile osób może skoczyć 5-10, ale nie może skoczyć 6 stóp? Lub 4-10 i nie możesz skoczyć na 5? To totalne wydarzenie mentalne. To wydarzenie, w którym, jeśli sportowcy mają zaufanie do tego, co robią, są nie do powstrzymania. Jeśli czują, że nie mogą tego zrobić, to się nie wydarzy. Skok wzwyż i skok o tyczce to jedyne wydarzenia na świecie, w każdym sporcie, które zawsze kończą się porażką. Jeśli dzisiaj pobiję rekord świata, to powinienem iść dalej. Kończy się tylko wtedy, gdy tęsknię. Jeśli skoczę 8 stóp, na pewno ktoś oczekuje, że skoczę 8-1. Musisz więc zaszczepić w tych dzieciakach zaufanie. Nauczenie ich dobrego, solidnego podejścia jest jedną z głównych rzeczy, których szukasz.
Typowe problemy z podejściem
Największe problemy w skoku wzwyż pojawiają się zawsze podczas podejścia na ziemi. Tak naprawdę nigdy nie pojawiają się w powietrzu, chyba że całkowicie siedzisz nad barem. Gdy opuścisz ziemię, twój tor lotu jest ustawiony. W powietrzu możesz poruszać się bardzo mało. Więc zwykle, gdy zawodnicy popełniają błędy nad poprzeczką, nie patrzymy na to, co zrobili tam, patrzymy na to, co zrobili podczas podejścia.
Trzy największe błędy popełniane przez sportowców w tym podejściu mają miejsce w tym, co nazywamy punktem przejściowym. Biegniesz, rozwijasz prędkość, wychodzisz silny. Krok czwarty (w podejściu 10 kroków) to dobry, mocny bieg. Potem nadszedł czas, aby rozpocząć naszą krzywą. W krokach piątym, szóstym i siódmym pojawiają się problemy z podejściem.
Problem numer jeden, większość widzimy: większość chłopców skaczących wzwyż grała w koszykówkę, grała w piłkę nożną – szeroki odbiornik, bieg do tyłu – są w pozycji typu speed. Przez całe życie każdego uczono, jak prowadzić wzorce postów, wzorce flag; spływają i tną. Największym problemem, jaki widzimy w skoku wzwyż, jest ten krok przejściowy, zwłaszcza chłopców, pomiędzy krokiem piątym i szóstym. Odcinają cały zakręt i biegną prostą, prostą linią przy podszybiu.
Drugi największy problem: sportowcy przygotowują się do rozpoczęcia podejścia i przechodzą przez wszystkie swoje rzeczy, cokolwiek robią – i cokolwiek robią, jest w porządku, o ile robią to samo przez cały czas – wtedy zaczynają patrzeć na bar. Więc zamiast biegać przez pierwsze pięć kroków absolutnie prosto, zaczynają wcinać się i ostatecznie wystartują na środku drążka, co przenosi ich na wyższy punkt na drążku. Pamiętaj, że środek paska jest o cal, cal i pół niższy niż końce. Ponadto, jeśli biegniesz prosto, nie masz skrętu, aby wykonać rotację w powietrzu i nie możesz wstać i przeskoczyć poprzeczki. To płaski skok w powietrze.
Trzeci problem: sportowcy, po raz kolejny, są gotowi do rozpoczęcia podejścia, zaczynają biec i czują się spięci. Więc wychylają się całkowicie w prawo (lub w lewo, jeśli zbliżają się z lewej strony) i wchodzą ponownie w linii prostej. Więc teraz nie ma już żadnej zmiany. Nie ma kolei, aby ustawić rotację, więc jest to skok w dal.
Linia oczu podczas podejścia
Przez pierwsze pięć kroków w podejściu 10-stopniowym patrzysz prosto przed siebie. Liczysz, jeden, dwa, trzy, cztery, pięć. Kiedy dotrzesz do punktu przejściowego, sięgasz teraz szczytu dalekiego standardu. Czy patrzysz na bar? Nie. Patrzysz na szczyt dalekiego standardu. Wcinasz się, jesteś w dobrej pozycji ciała i gdy szykujesz się do startu, odchylasz się do tyłu od drążku, podnosisz oczy i patrzysz na czubek głowy (a nie na drążek) tak mocno, jak możesz, gdy jedziesz w górę. Ten drążek, gdy szykujesz się do skoku, jest jak ogromny magnes. Jeśli opuścisz przednie ramię, wszystko pójdzie. Jeśli opuścisz głowę, wszystko pójdzie. musisz trzymać się z dala od tego baru tak długo, jak to możliwe. Więc twoje punkty wizualizacji to: pierwsze pięć kroków na wprost – lub, jeśli biegniesz osiem kroków, pierwsze cztery – a następnie górna część dalszej części standardu.
Celem skoku wzwyż jest sprowadzenie całej tej prędkości i sprowadzenie jej do ostatnich kilku kroków. Od tego momentu nasza prędkość chce naprawdę przyspieszyć, chcemy powiedzieć sportowcom, aby przyspieszyli, ale nie chcą używać słów „biegnij szybciej”. Ponieważ kiedy mówisz sportowcowi, aby biegał szybciej, porzucają ramiona. Kluczem do skoku wzwyż jest nauczenie się przyspieszania i przechodzenia przez ten zakręt, ale trzymaj wszystko z dala od bar tak długo jak to tylko możliwe.
