Halloween nie jest jedyną nocą, w której panują siły nadprzyrodzone. Na wietrze jest przenikliwy chłód. Jasny księżyc wschodzi za drżącymi, prawie nagimi drzewami. Głębokie przeczucie przenika ciemność. W końcu jest to noc, kiedy czarownice jadą na miotłach po niebie, a świat przyrody zmuszony jest stawić czoła siłom nadprzyrodzonym.
Nie, to nie jest 31 października i to nie jest Halloween. Jest 30 kwietnia i jest Noc Walpurgii.
Podobnie jak Halloween, Walpurgia ma swoje korzenie w starożytnych pogańskich zwyczajach, przesądach i festiwalach. O tej porze roku Wikingowie uczestniczyli w rytuale, który, jak mieli nadzieję, przyspieszy nadejście wiosennej pogody i zapewni żyzność ich uprawom i inwentarzowi. Rozpalali ogromne ogniska w nadziei odstraszenia złych duchów.
Ale nazwa „Walpurgis” pochodzi z zupełnie innego źródła. W VIII wieku kobieta o imieniu Valborg (inne wersje nazwy to Walpurgis, Wealdburg i Valderburger) założyła katolicki klasztor Heidenheim w Wirtemburgii w Niemczech. Ona sama później została zakonnicą i była znana z wypowiadania się przeciwko czarom i czarodziejstwu. Została kanonizowana na świętą 1 maja 779 r. Ponieważ obchody jej świętości i dawny festiwal Wikingów odbyły się mniej więcej w tym samym czasie, z biegiem lat festiwale i tradycje mieszały się, aż hybrydowe święto pogańsko-katolickie stało się znane jako Valborgsmässoafton lub Walpurgisnacht -- Walpurgis Noc.
Inne Halloween
Chociaż nie jest to powszechnie znane w USA, ta majowo-wieczna noc dzieli wiele tradycji Halloween i jest w rzeczywistości dokładnie przeciwieństwem Halloween w kalendarzu.
Według starożytnych legend ta noc była ostatnią szansą dla czarownic i ich nikczemnych kohort na wywołanie kłopotów, zanim wiosna ponownie obudzi ziemię. Mówiono, że gromadzą się na Brocken, najwyższym szczycie gór Harz – tradycja wywodząca się od Goethego Fausta. W tej historii demon Mefistofeles sprowadza Fausta do Brocken, aby połączyć się z sabatem czarownic:
Gdy ściernisko żółknie, ziarno zielone.
motłoch pędzi - jak się spotyka -
Do lorda sir Uriana.
Nadchodzimy kijem i kamieniem, szaleńcami!
Czarownice f..., kozioł...
Unosi się miotła, a także kolba;
Widły niosą, tak samo jak samiec;
Kto nie może wstać na nich tej nocy,
Pozostaje na zawsze nieszczęsnym duchem.
Aby odpędzić zło czarownic, obywatele palili ogniska, kropili święconą wodą i ozdabiali swoje domy talizmanami z błogosławionych liści palmowych. Myśleli, że jednym z najlepszych sposobów na powstrzymanie zła jest hałas. To pomysł, który prawdopodobnie sięga wczesnych lat człowieka. W Noc Walpurgii obywatele dzwonili w dzwony, uderzali w bębny, trzaskali biczami i walili drewnianymi kawałkami o ziemię. W miarę postępu technologii strzelali z broni palnej w powietrze.
Noc Walpurgii zawiera nawet własną wersję Cukierek albo psikus w niektórych częściach Europy, zwłaszcza w Niemczech. Na przykład w Bawarii, gdzie obchody znane są jako Freinacht lub Drudennacht, młodzi mogą wędrować po dzielnice robiące psotne figle, takie jak owijanie samochodów papierem toaletowym i smarowanie klamek pasta do zębów. W Thueringen w Niemczech niektóre dziewczynki przebierają się za czarownice, noszą papierowe kapelusze i noszą kije.
W Finlandii, gdzie święto nazywa się Vappu, zwykle powściągliwi Finowie biegają z krzykiem po ulicach w maskach i niosąc napoje.
Pojawiają się też strachy na wróble przypominające Halloween. Tworzone są słomki naturalnej wielkości lub mniejsze, które są rytualnie nasycane całym szczęściem i złą wolą minionego roku. Następnie wrzuca się je na ogniska Walpurgii wraz ze zużytymi, palnymi przedmiotami gospodarstwa domowego.
Czas magii
Niektórzy uważają, że Walpurgi, podobnie jak Halloween, to coś więcej niż czas rytualnego rzucania zaklęć – że jest to czas, w którym łatwiej jest przekroczyć barierę między naszym światem a „nadprzyrodzonym”. Winifred Hodge pisze w Waelburga i obrzędach maja:
„Ponieważ jest to przełom, kiedy sezon nie jest czymś takim czy innym –„ międzyczasem ”, jest bardzo odpowiedni dla okultystycznych wróżbiarstwa i czarów: czas, który trzeba poświęcić przewaga cieńszych zasłon między światami i fakt, że nasze umysły chwilowo odwracają się od codziennych spraw i skupiają się na magicznych energiach źródła Natury pływy. Jest to czas na wejrzenie w to, co powstaje i co powinno być, na poszukiwanie głębokich korzeni wiedzy o życiu i tajemnic życia, za magię miłosną i zaklęcia wzrostu i zmiany, poczęcia i narodzin – w rzeczywistości za prawie wszystkie elementy tego, co często nazywa się „kobiecym”. magia.'"
W jego książce Prawdziwe duchy, niespokojne duchy i nawiedzone miejscaBrad Steiger dodaje, że „Noc Walpurgii jest tradycyjnie uważana za jedną z najpotężniejszych nocy dla duchów, demonów i długonogich bestii… [To] ma jeszcze większy potencjał do przełamywania barier między światem widzialnym i niewidzialnym”.
