Pierwszy dźwięk wydobyty podczas proces śpiewania jest najważniejszy. Ma to niewiele wspólnego z pierwszym wrażeniem, a wszystko z dobrym początkiem frazy. Istnieją trzy podstawowe sposoby inicjowania tonu głosu: przydechowy, krtaniowy i skoordynowany. Poznanie różnych rodzajów napadów wokalnych jest jednym z pierwszych kroków do osiągnięcia łatwej, bezpłatnej i wciągającej jakości głosu.
Atak lub początek wokalu
Termin „atak”, który oznacza początkowy dźwięk głosu, generalnie wypadł z łask pedagogów głosu ze względu na implikacje zbyt agresywnego początku tonu. W czasopismach naukowych, które publikują tylko artykuły recenzowane i są utrzymywane na wyższym poziomie niż inne publikacje, początek głosu jest akceptowanym terminem dla początkowego brzmienia głosu. Z drugiej strony, ponieważ napad głośni jest trudny, termin atak głośni jest nadal powszechny. Jeśli nauczyciel głosu lub dyrektor chóru często używa terminu atak, nie oznacza to automatycznie, że jest ignorantem. Może to być po prostu ich preferowana terminologia. Tylko pamiętaj, że początkowy dźwięk wokalu nie musi być agresywny, jak sugeruje to określenie.
Przydechowy, oddychający lub łagodny początek
Każdy samogłoska poprzedzone podmuchem powietrza, jak w „h”, „wh” uważa się za przydechowy początek. Powstaje przez niezamykanie strun głosowych przed zainicjowaniem dźwięku głosu. Ten rodzaj początku zachęca do zrelaksowanego tonu głosu. Z drugiej strony może to również prowadzić do ogólnej jakości oddychania. Dyrygenci chóralni często ćwiczą przydechowe nadejście podczas ćwiczeń wokalnych, aby uniknąć napięć podczas śpiewania, które mogą powodować inne napady.
Krtani lub twardy początek
Początek krtani jest agresywny, gdy struny głosowe są otwarte po ton jest zainicjowany. Niewielki nacisk narasta poniżej sznurów, a kiedy się otwierają, wytwarzany dźwięk jest podobny do żaby. Lżejsza wersja nadejścia krtaniowego jest używana dla zrozumienia, gdy słowo zaczyna się od samogłoski w mówionym angielskim i niemieckim, a także w mniej popularnych językach śpiewu. Napady krtaniowe nie są używane w języku włoskim, francuskim ani łacińskim. W rzadkich przypadkach, mocniejszy początek jest słyszany i akceptowany przez niektórych jako emocjonalne narzędzie w śpiewaniu. Jednak twardy początek prawie nigdy nie jest odpowiedni i często prowadzi do naciśniętego tonu, który brzmi popychany. Ponadto jego nadużywanie może powodować dysfunkcje głosu.
Skoordynowany początek
Najtrudniejszy do osiągnięcia i najważniejszy do rozwinięcia jest skoordynowany początek. Struny głosowe zamykają się wraz z początkowym dźwiękiem, wytwarzając cichy początek, jak w samogłosce „ah”. Ten początek jest gdzieś pomiędzy atak głośni, w którym struny głosowe zamykają się przed rozpoczęciem dźwięku i chrapliwy początek, w którym struny głosowe zamykają się po inicjacji dźwięk. Nazwa „skoordynowany” odpowiednio odnosi się do potrzeby synchronizacji i przygotowania wszystkich aspektów dźwięku początkowego w celu uzyskania najlepszego brzmienia, w tym oddech, struny głosowe i komory rezonansowe.
Jakiego rodzaju Onset używam?
Jeśli początkowy ton wokalisty nie jest piękny, możesz się założyć, że nie jest skoordynowany. Czasami ton wokalisty brzmi tak, jakby się nakręcał. Początek frazy może brzmieć słabo, cicho lub płasko (zbyt nisko), a ton poprawia się wraz ze śpiewaniem. To doskonały przykład przydechu, który prowadzi do zadysznego tonu. Ogólnie rzecz biorąc, twardy początek, który prowadzi do sprasowanego tonu, jest łatwy do zidentyfikowania po jego gwoździach na tablicy, głośnym, irytującym, a czasem ostrym (zbyt wysokiej) jakości. Przy świadomym wysiłku frazy tych śpiewaków mogą stać się bardziej zrelaksowane w miarę ich trwania. Skoordynowane początki są wyraźnie identyfikowane przez dobrze popartą pierwszą nutę, która brzmi wyraźnie, łatwo i zaangażowana.
