We wczesnym okresie baroku arystokraci traktowali kompozytorów jak służących i oczekiwano, że będą zaspokajać ich muzyczne zachcianki, często w mgnieniu oka. Dyrektorzy muzyczni byli sowicie opłacani, ale miało to swoją cenę – ogromna odpowiedzialność, która obejmowała nie tylko komponowanie muzyki, ale także utrzymywanie instrumentów i biblioteki muzycznej, nadzorowanie występów i dyscyplinowanie muzycy. Muzycy dworscy zarabiali więcej niż muzycy kościelni, więc wielu z nich musiało być kreatywnych, aby zarobić na życie. Muzyka była podstawą większości funkcji, ale początkowo była przeznaczona tylko dla klasy wyższej. Wkrótce jednak nawet szeroka publiczność była w stanie docenić formy muzyczne (np. opera), które rozwinęły się w tym okresie. Wenecja stała się ośrodkiem działalności muzycznej i wkrótce wybudowano tam operę publiczną. Bazylika św. Marka w Wenecji stała się ważnym miejscem muzycznych eksperymentów. Muzyka odgrywała ważną rolę w społeczeństwie barokowym; był wyrazem muzycznym dla wybitnych kompozytorów, źródłem rozrywki dla arystokratów, m.in sposób życia dla muzyków i chwilowa ucieczka od rutyny życia codziennego dla szerokiej publiczności.
Tekstura muzyczna podczas Okres baroku był także polifoniczny i homofoniczny. Kompozytorzy wykorzystywali schematy melodyczne, aby wywołać określone nastroje (afekty). Nadal używano malarstwa słownego. Wzory rytmiczne i melodyczne powtarzają się w całej kompozycji. Z dodatkiem instrumentów i rozwojem pewnych technik muzycznych (np. basso continuo), muzyka epoki baroku stała się bardziej intrygująca. Kompozytorzy w tym okresie byli bardziej otwarci na eksperymenty (np. kontrast dźwięku — głośny kontra miękkie) i improwizacji. Poważny oraz skale molowe i akordy były używane w tym czasie. Muzyka barokowa ma w całej kompozycji jedność nastroju. Rytm jest również bardziej stały, wzorce rytmiczne i melodyczne mają tendencję do powtarzania się, chociaż bity są bardziej wyraźne i występują również zmiany wysokości w obrębie kompozycji. Nawet dynamika przez większość utworu pozostaje taka sama, ale czasami pojawia się też zmienność dynamiki.
Rola kompozytorów w okresie klasycznym
Okres klasyczny jest znany jako „epoka oświecenia”, gdy władza przeniosła się z arystokracji i kościoła do klasy średniej. W tym okresie uznanie muzyki nie ograniczało się już do bogatych i potężnych. Również ci z klasy średniej stali się mecenasami muzyki. Kompozytorzy pisali muzykę, aby zaspokoić potrzeby bardziej zróżnicowanej publiczności. W rezultacie formy muzyczne w tym okresie były prostsze i mniej intensywne. Ludzie stracili zainteresowanie tematami starożytnych mitów i zamiast tego preferowali tematy, z którymi mogli się odnosić. Wraz ze wzrostem liczby słuchaczy rosło zapotrzebowanie na lekcje muzyki, instrumenty i drukowaną muzykę. Żądania te nie ograniczały się już do arystokratów; nawet dzieci rodziców z klasy średniej szukały takich samych przywilejów dla swoich dzieci. Wiedeń stał się w tym czasie centrum muzyki. Kompozytorzy byli zajęci tworzeniem muzyki na prywatne koncerty i rozrywkę na świeżym powietrzu, na które było bardzo duże zapotrzebowanie. Kompozytorzy odpowiadali nie tylko na potrzeby słuchaczy, ale także tych z klasy średniej, którzy chcieli zostać muzykami. Kompozytorzy pisali więc utwory łatwe do wykonania. W Wiedniu takie utwory jak divertimento i serenady były popularne na koncertach plenerowych. W tym okresie mieszczaństwo organizowało także koncerty publiczne, ponieważ koncerty pałacowe były dla nich niedostępne.
Tematy w ruchu Kompozycja klasyczna mieć większy kontrast nastroju i może się zmieniać stopniowo lub nagle. Rytm jest bardziej elastyczny, czasami pojawiają się nagłe przerwy i zmiany w uderzeniach. Muzyka jest bardziej melodyjna i często homofoniczna. Zmiana dynamiki jest stopniowa. ten fortepian stał się popularnym instrumentem w tym okresie, a kompozytorzy zaprezentowali możliwości instrumentów. Okres ten oznaczał również koniec basso continuo. Kompozycje instrumentalne miały zwykle 4 części, a każda część może składać się z 1 do 4 tematów.
Źródło:
Music An Appreciation, 6th Brief Edition, Roger Kamien ©McGraw Hill
