Muzyka lat 80. od dawna ma nostalgiczny apel dla tych, którzy osiągnęli pełnoletność w tamtych czasach, ale w ostatnich latach nowi fani i wschodzący artyści zdają sobie sprawę, że uznanie dla muzyki pop tego okresu nie musi być kłopotliwe przedsiębiorstwo. Okładka zawsze może służyć jako demonstracja popkulturowej parodii, ale te konkretne wersje zazwyczaj skupiają się na szacunku dla jakości materiału. Oto spojrzenie (w dowolnej kolejności) na jedne z najlepszych coverów piosenek z lat 80., jakie można znaleźć na płycie.
Butchies, „Twoja miłość”
Tak Roc Records
Lesbijski zespół queercore, The Butchies, bierze cudownie chwytliwą, mainstreamową melodię The Outfield i nadaje jej absolutnie hipnotyzujący blask w tym okładce z 2003 roku. W swojej oryginalnej formie utwór umiejętnie przekazuje romantyczną tęsknotę, ale nieco wolniejszy, akustyczny dźwięk The Butchies naprawdę podnosi emocjonalną bezpośredniość. Piosenka jest pożądliwa, nigdy nie przechodząc w obskurną, a mocny popowy styl Outfield z pewnością pomógł zapewnić pewną klasę. Jednak ta dekonstrukcja utworu, za pomocą zmiany płci, sprawia, że piosenka wydaje się jeszcze bardziej udręczona i poruszająca.
Robert Forster, „Sam”
Bankiet żebraków
Większość kompozycji od twórców piosenek do wynajęcia, takich jak Tom Kelly i Billy Steinberg, nie jest w stanie zademonstrować dużej różnorodności wszechstronności, nawet jeśli nie zostały nagrane przez głównych artystów popowych. Ale ta melodia, oryginalnie nagrana w zachwycająco bombastycznym stylu przez Serce w 1987 roku, świetnie się sprawdza w tej surowej i cichej wersji solowej połowy twórczego rdzenia australijskich Go-Betweens. Przejście utworu - "Do tej pory zawsze radziłem sobie sam, nie obchodziło mnie to, dopóki cię nie spotkałem..." - zawiera melodyjne haczyki wystarczająco mocne, aby wspierać różne style wykonawcze. Co więcej, Forster przedstawia poważne, choć nieco ironiczne męskie spojrzenie na muzykę, która wcześniej wydawała się odpowiednia tylko dla talentów Ann Wilson.
Wszystko oprócz dziewczyny, „Czas po czasie”
Warner Music UK Ltd
Czasami wartość i atrakcyjność okładki nie mają nic wspólnego z nowymi podejściami lub rozbieżnymi stylami. W rzadkich przypadkach piękna piosenka, która jest idealnie urocza za pierwszym razem (Oryginał Cyndi Lauper w końcu trudno poprawić) świeci równie jasno, jeśli nie bardziej olśniewająco w interpretacji, która bardzo przypomina oryginał. Być może sekret sukcesu tego coveru (w każdym razie dla moich uszu) leży najbardziej w wokalu Tracey Thorn, który prawdopodobnie sprawi, że będziesz chciał usłyszeć, jak gra praktycznie każdą piosenkę, jaką kiedykolwiek lubiłeś. Ale ten brytyjski duet może pochwalić się eterycznym brzmieniem, które ma poważną siłę przetrwania, co może wyjaśniać, dlaczego wielu nietypowo kopie nawet elektroniczny remiks „Missing”.
Jonatha Brooke, „Oko na niebie”
Złe rekordy psów
W przypadku tej okrojonej, emocjonalnej wersji hitu Alana Parsons Project z 1982 roku, czasami świetny cover może na nowo ujawnić blask utworu zbyt długo zamkniętego w precyzyjnej produkcji. Zanim usłyszysz oszałamiającą wersję tej piosenki autorstwa Brooke, być może zapomniałeś, dlaczego oryginał śpiewany przez Erica Woolfsona wspiął się na trzecie miejsce list przebojów. Wielu prawdopodobnie lubi styl wokalny Woolfson, ale dziwne jest to, że błyskotliwość piosenki może być zapomnianym, a Brooke nie zakłóci ponownego przemyślenia słuchacza swoją surową i uduchowioną akustyczną wersją z 2004. Ci dwaj konkretni artyści może nie mają ze sobą wiele wspólnego, ale nic z tego nie ma znaczenia, gdy piosenka działa tak dobrze w tak odmiennych formach.
David Mead, „Ludzka natura”
Muzyka Nettwerk
Rzadko zdarza się, że wersje okładkowe wykonane wyłącznie z powodów nowości działają w jakikolwiek, ale najbardziej powierzchowny sposób, i może to być jeden z powodów, dla których ludzie tak silnie reagują na wersję tego autorstwa autorstwa piosenkarza i autora tekstów Meada. Kryminał-era Michael Jackson klasyczny. Ponieważ wydaje się, że nigdy nie wykonuje tej piosenki z jakiegokolwiek innego powodu niż uczczenie jakości ponadczasowego popu, Mead unika typowa pułapka, która przez lata pochłonęła tak wielu innych artystów: niezdarna, ale pełna zadowolenia próba komunikowania się z samoświadomością chłód. Pomimo statusu przebojowego singla z 1983 roku, "Human Nature" zawsze wydawał się być jednym z najbardziej niedocenianych dzieł Jacksona z jego szczytowych czasów. Mead próbuje to naprawić tutaj.
