Obwiniaj masową produkcję za to, że nieuchronnie stajesz w obliczu często onieśmielający, Jasny biały grunt nowego płótna. Łatwiej i taniej jest wyprodukować płótno zagruntowane na biało, które artyści mogą sami pokolorować, niż sprzedawać płótno zagruntowane w różnych kolorach. (Pomyśl o tym, ile kolorów ma papier pastelowy!) Niestety oznacza to, że wiele osób uważa, że biały jest tym, od czego powinieneś zacząć, a nie jest tylko jedną opcją.
Impresjoniści spopularyzowali malarstwo na białym, z odrobiną zepsuty kolor o dodatkowej jasności od bieli. Eksperymentowali z podłożami w innych kolorach, takich jak neutralne szarości, ale często o tym zapominamy.
ten kolor oraz ton wybór podłoża ma oczywiście wpływ na tony i kolory, których użyjesz w obrazie, tym bardziej, jeśli używasz przezroczystych pigmentów. Im bardziej przezroczysty kolor, tym mniej jego kolor (nasycenie) na kolorowym podłożu niż na białym.
Ciemne podłoże oznacza, że ciemne odcienie w kompozycji można pozostawić niepomalowane; podobnie białe podłoże dla jasnych tonów. Średniotonowe podłoże oznacza, że potrzebujesz farby w ciemnościach i światłach i ułatwia ocenę, jak ciemny/jasny jest ton, kontrast między kolorami. Na białym podłożu wszystkie kolory z wyjątkiem białego będą ciemniejsze niż podłoże.
„Stonowane podłoże można wykorzystać do stworzenia atmosfery lub nastroju, ujednolicenia kompozycji, wskazania warunków oświetlenia lub nadania rzeźbiarskiej formy obiektowi poprzez nadanie głębi cieniom. Stonowane podłoże przyspiesza proces malowania, pozwalając na prostsze modelowanie i zabijanie surowej bieli, która w przeciwnym razie początkowo skonfrontowałaby się z artystą.1
Kolory dla podłoża
Jakiego koloru należy użyć do podłoża? To zależy od tematu i od Ciebie. Tradycyjne kolory dla kolorowych podłoży to surowa lub palona sienna, żółta ochra, palona umbra i neutralne szarości. Chociaż istnieją różne zasady, możesz użyć dowolnego koloru.
Jedną z zasad jest stosowanie ciepłego podłoża do obrazu z przewagą chłodnych barw, a chłodnego podłoża do obrazu z przewagą ciepłych barw. Innym jest wykorzystanie koloru dopełniającego do koloru dominującego w kompozycji. Zielony do portretów (uzupełniający czerwień, kolor używany do mieszania odcieni skóry). Jedną wskazówką dotyczącą farb olejnych jest zetrzeć ziemię w celu uzyskania pasemek, aby biel pod kolorowym podłożem była bardziej widoczna.
„...średnio stonowany grunt był popularny wśród malarzy portretowych... Pozwoliło to na użycie białej kredy do dowolnego początkowego rysunku i uformowało półcienie obrazu, umożliwiając szybkie oznaczenie jaśniejszych i ciemniejszych fragmentów. ...nadała obrazowi jednolity odcień koloru."2
Jeśli używasz drewnianej palety do mieszania kolorów podczas malowania olejami, użyj podłoża o podobnym kolorze do drewnianej palety to, co widzisz, gdy mieszasz, jest tym, co otrzymujesz, gdy nakładasz to na obraz, podczas gdy biała paleta może sprawić, że kolory będą wydawać się ciemniejsze niż w rzeczywistości są.
„Jeśli pracujesz na średnim tonie, takim jak szary lub jasnobrązowy, łatwiej jest pracować w górę do światła i w dół do ciemności”.3
Kolorowe tereny znanych malarzy
Malarz pejzaży Constable preferowane beżowe lub średnio brązowe fusy. W Dolinie Stour, z Dedhamem w Oddali, pozostawił czerwonobrązową ziemię odkrytą w miejscach takich jak brzegi rzeki. Kolorowe podłoże daje ogólnie cieplejszy i ciemniejszy efekt niż podłoże białe..."4
El Greco ma mieć „zeskrobał pozostałe mokre kolory ze swoich palet i wykorzystał powstałą brązową mieszankę swojej ziemi”.5 Vermeer użył jako gruntu jasnych, neutralnych szarości. „Konsekwentnie zabarwione podłoże jest ważne, aby podczas malowania miał minimalny wpływ na postrzeganie kolorów i ich mieszanie”.6
„W pierwszej połowie XIX wieku zauważono w podręcznikach artystów, że artyści coraz częściej sięgają po lżejsze podłoża… „Te fusy nigdy nie pożerają koloru, tak jak ciemne fusy z czasem”.7 Prerafaelici byli wśród artystów decydujących się na płótno zagruntowane na biało i jeśli przerobili fragment płótna lub naprawili błąd, zrobiliby to „po prostu zastosuj więcej bieli jako lokalnego podłoża”.8
Dalsza lektura: Rozdział piąty Sztuka impresjonizmu Anthea Callen (opublikowana w Yale University Press 2001) to 24-stronicowe, szczegółowe badanie kolorów podłoża i warstw farby, które przygląda się barwnym podkładom w porównaniu z bielą, paletom brązów w porównaniu z bielą, barwionym podkładom i wizualnym efektom jasności/kolorystyki oraz plenerom obraz. Książka jest niestety wyczerpana i bardzo droga z drugiej ręki, więc zapytaj swoją lokalną bibliotekę, czy mogą ją zdobyć.
Bibliografia:
1. „Kolor i ton w „Nokturnach” i „Harmoniach” Whistlera 1871-72” Stephena Hackneya. Magazyn Burlington tom 136, nr 1099 (październik 1994), strony 695-694.
2&7. „Metody i materiały prerafaelickie” JH Townsenda, J Ridge & S Hackney, Tate Publishing 2004, s.57.
3. „The American Artist Guide to Painting Techniques” Elizabeth Tate i Hazel Harrison, Interweave, strona 64
4. Kolor, edukacja V&A ( http://www.vam.ac.uk/school_stdnts/schools/teachers_resources/constable_resource/projects/colour/index.html), Muzeum V&A w Londynie. Dostęp 19 kwietnia 2010.
5. Alla Prima Al Gury, s.30.
6. „Uncommon Grounds” Billa Berthela, Po prostu maluj, wydanie 17, wrzesień 2007, Golden Artist Colors
8. Townsend 2004, s.60.
