Najlepsze utwory soft rockowe lat 80.

Jest to niekwestionowane arcydzieło soft rocka, napędzane delikatnym wstępem fortepianu, który ostatecznie stapia się w mocny, ale nigdy ciężki rdzeń oparty na gitarze. Znakiem rozpoznawczym prawdziwego soft rocka zawsze był nacisk na niezapomniane, charakterystyczne melodie i zaciekłe oddanie sztuce piosenki, a ta piosenka i jej bezbłędne wykonanie definiują te cechy. Glenn Shorrock, główny wokalista zespołu Longtime Little River Band, daje tutaj dynamiczny, uduchowiony występ, który podkreśla niesamowicie wysokiej jakości pisanie piosenek przez kolegę z zespołu Grahama Goble'a. Nie ma nic do poczucia winy, podziwiając ten totalny soft rockowy pakiet, tak jak złamane serce teksty nigdy nie graj, a mocne gitary sprawiają, że rockowe aspekty melodii przyćmiewają wszelkie elementy, które są nieco miękki.

Możesz kpić, ale naprawdę trudno jest wybrać między parą potężnych hitów Ambrosii z 1980 roku na tej liście. "Największa część mnie" zajęła pierwsze miejsce, wspinając się na trzecie miejsce list przebojów na szczycie nieodpartych melodii i serdecznych romantycznych uczuć, które mogłyby stopić zrogowaciałe serce zbrodniczy włóczęga w towarzystwie ciepłego, miękkiego blasku świec: „Wypowiedz życzenie, kochanie, a ja je spełnię”. Wokalista i autor tekstów, David Pack, zdobywa muzykę w dużym stopniu również w „You're the Only Woman”, nucąc powoli budujące, uspokajające teksty zwrotek, które ostatecznie łączą się w ekscytująco przekonujący refren poświęcenie.

Ponadczasowe, samodzielne melodie o mocnych podstawach również przenoszą tego wolno spalającego się faworyta na wyższy poziom we wszechświecie soft rocka. Każdy facet, nawet ten, który słuchał najcięższego rocka jako nastolatki, prawdopodobnie miał kilka takich piosenek które nigdy nie mogły być odtwarzane przy opuszczonych szybach samochodu, ale wymagały dużej głośności i wzbudzały głębokie emocje katharsis. Ten konkretny utwór Toto, który ledwo dotarł do Top 10 w 1983 roku, podejmuje ryzyko, zwalniając tempo do poziomu graniczącego z uspokojeniem, a mimo to piosenka zwycięża na końcu, ociekając ostrym bólem serca. Toto nigdy nie miał wiele pochwał za sukces z lat 80., ale Steve LukatherGustowne zagrywki gitary elektrycznej uosabiają pełny potencjał soft rocka.

Nie każdy klasyk soft rocka z lat 80. pochodzi od artysty cierpiącego na deficyt szacunku, jak szanowany Jackson Browne, rockman country i piosenkarz i autor tekstów, zawsze celował w odnalezieniu sukcesu w niektórych style. Ten klejnot z 1983 roku ma literackie podejście, które pociąga za serce, ale robi to również dzięki lśniącej, przystępnej popowej aranżacji i uroczej melodii. Jako polecany utwór w popularnym utworze Browne Zakochani prawnicy W tej piosence pojawia się mocna gitara prowadząca Danny'ego Kortchmara, który jest zwykle współpracownikiem Browne'a, co pomaga mu zwinnie przebić się przez rozmytą strefę między popem a rockiem. Jedna z najlepiej podsumowujących linijek Browne'a dotyczących romantycznych związków („Ty wygrywasz, ja wygrywamy, my przegrywamy”) prowadzi do solo Kortchmaru, które wykracza poza granice.

Dzięki sile długiej kariery, która zawsze była trudna do sklasyfikowania, Forbert pozostał ważnym członkiem bractwa piosenkarzy i autorów piosenek. Ale ta piosenka z 1980 roku, jedna z jego jedynych prób flirtowania z Top 10 Billboardu, nosi wszelkie znamiona najlepszego soft rocka w swoim delikatna melodia i czuły tekst: „Spotkaj się w środku dnia, pozwól mi usłyszeć, jak mówisz, że wszystko w porządku, przynieś mi południowe pocałunki z Twój pokój."

Don Henley z pewnością wyprodukował soft rock, a nawet wymyślił go pod pewnymi względami jako członek stalwarts z lat 70. Orły, ale właściwie nigdy nie udoskonalił formy, aż do nadejścia swojej solowej kariery we wczesnych latach 80-tych. Ten utwór pojawił się na samym końcu okresu we wczesnych latach 80., ale reprezentuje najlepsze aspekty łagodniejszej strony rocka i mógłby to zrobić bez względu na epokę. Gładki głos Henleya zawsze idealnie pasował do ogólnie atrakcyjnych melodii, ale zdarza się, że jest on również obdarzony umiejętnością pisania ich z imponująco wysokim tempem. Nadrzędny romantyczny sentyment tekstów zamieniłby się w głupią, lepką szpachlę w rękach pomniejszych artystów, ale Henley sprawia, że ​​to wszystko działa w tym wzorcowym klasyku pop/rock.

Sam Jones często zostaje wrzucony do kategorii synth-popu, być może głównie ze względu na jego… Nowa fala fryzurę, ale muzycznie zawsze był o wiele bardziej mainstreamowy w najlepszy możliwy sposób. Radzenie sobie z romantycznym rozczarowaniem jest jednym z podstawowych tematów soft rocka, w wyjątkowy, wręcz literacki sposób. Ten hit z listy Top 10 z 1986 roku jest jednym z najlepszych singli lat 80-tych. Jego melodia, tak umiejętnie zaprezentowana za pomocą klawiatury Jonesa, nie ma granic w emocjonalnej intensywności i łączy się z doskonałymi tekstami Jonesa, tworząc magię.

Jeden z najbardziej konsekwentnych i imponujących artystów soft rocka lat 70. miał swój pierwszy moment w latach 80. w latach 80 słońce z tą piosenką, modelowy przykład melodyjnych przyjemności i jedwabiście gładkiej produkcji wspólnych dla Formularz. Jednak podczas gdy wersja amerykańska, która zdefiniowała lata 70. specjalizowała się w folkowym, ziemistym rodzaju soft rocka, wersja z lat 80. jak pokazano na tym utworze, naprawdę trafił w dziesiątkę, łącząc dźwięki syntezatora nowej dekady z elektrycznym gitara. Eksperyment mógł zakończyć się katastrofą i skazać na powrót grupy, ale prawie bezbłędne pisanie piosenek Russa Ballarda na wyświetlanie tutaj (z wyjątkiem użycia słowa „cera” w refrenie) wymusza tę melodię na sam szczyt stosu ostatnio miękkich głaz.

Nawet poza perfekcyjnym użyciem jednego z najbardziej źle traktowanych i prześwietlonych instrumentów soft rocka - saksofon - zasługuje na wielkie uznanie za wzniesienie koncepcji melodyjnego i lovelorn popu na zupełnie nowe wyżyny w 1982 roku. Jest coś o wiele bardziej eleganckiego w tej melodii niż podobny, ale mniej poruszający, dorosły współczesny, który nastąpił później, a jego ton udoskonala miękkie rockowe brzmienie wczesnych lat 80-tych. Jako twórca melodii Frey jest tutaj w szczytowej formie, ale jeszcze lepiej, jego wokale i precyzyjna aranżacja stanowią autentyczną legitymację dla często oczernianego gatunku. Wers w stylu „Kiedy pamiętasz te noce w jego ramionach, wiesz, że musisz podjąć decyzję” ma niewielu rówieśników w historii rockowego zabarwienia łatwe słuchanie.

Chociaż rozkwit Bryana Ferry'ego w latach 70. glam rock/art zespół rockowy zwykle generuje większość uznania krytyków grupy, bujny, elegancki pop he zaprojektowany w drugiej części kariery zespołu pozostaje w pełni szanowany, a czasami hipnotyzujące. Wszyscy wiemy, że kategorie mogą być niesprawiedliwie ograniczające, ale nie ma powodu, dla którego ta melodia nie miałaby być niedocenianym, ignorowanym na listach przebojami arcydziełem, nawet jeśli mieści się pod miękkim rockowym parasolem. Faktem jest, że praca Ferry'ego tutaj maksymalizuje dostępność i nie może urazić osób w średnim wieku, a mimo to rzuca niezwykłe, niezapomniane zaklęcie. To dar, który wciąż daje, piosenka, która udowadnia, że ​​soft rock w najlepszym wydaniu może być tak dobra.