Kiedy widzowie po raz pierwszy zobaczą West Side Story, ich pierwszym odruchem może być nazwanie tego tylko zdzierstwem Romeo i Julia. Ale o to chodzi. Romeo i Julia sam w sobie był „zdzierstwem”: Szekspir oparł go na włoskiej opowieści, która pojawiła się w różnych formach, sięgającej starożytności. Są nawet elementy Romeo i Julia u Owidiusza Metamorfozy. Szekspirw rzeczywistości zapożyczył prawie wszystkie swoje działki z innych źródeł. Ale to nie fabuła sprawia, że dzieła Szekspira są wspaniałe, ale jakość jego języka i bogactwo charakteryzacji.
Teoretycznie wszystko zostało zrobione wcześniej, więc tak naprawdę liczy się wykonanie. Niektórzy teoretycy literatury zakładają, że w całej literaturze istnieje tylko siedem podstawowych wątków, a reszta to wszystkie wariacje na te tematy. Dotyczy to oczywiście Teatr Muzyczny także. Poniżej znajduje się wybór musicali, które zainspirowały Szekspira, od bezpośrednich adaptacji po programy, które mają luźniejsze podejście do Barda.
Chłopcy z Syrakuz
Chłopcy z Syrakuz to przedstawienie, które zapoczątkowało proces grabieży Szekspira: pierwszy musical na Broadwayu oparty na sztuce Szekspira. W tym przypadku było to Komedia omyłek, która sama była oparta na dużo wcześniejszej sztuce Menaechmi, czyli bracia bliźniacy, przez Plauta. W książce George'a Abbotta pozostało bardzo mało rzeczywistego dialogu szekspirowskiego, mimo że nie aktualizuje on scenerii. Komedia omyłek służył również jako inspiracja dla tak zróżnicowanej taryfy, jak Och, bracie!, Da Boyz, oraz Bomba błędów.
Pocałuj mnie Kate
Kiedy zwrócono się o dostarczenie partytury do muzycznej wersji Poskromienie złośnicy, wielki Cole Porter nie był zainteresowany, przynajmniej nie na początku, ponieważ pisanie serialu z epoki oznaczałoby ograniczenie jego muzycznego stylu. Ktoś wpadł na świetny pomysł Poskromienie złośnicy show w programie, uwalniając Portera do napisania partytury, która była w połowie ery, w połowie nowoczesna. Nagle Porter był na pokładzie i Pocałuj mnie Kate narodził się, w którym między rozwiedzioną parą aktorów przelatują iskry, gdy grają w umuzycznionej wersji Poskromienie złośnicy.
West Side Story
Oryginalny pomysł na aktualizację Romeo i Julia było postawić Irlandczyków przeciwko Żydom w połowie wieku w Nowym Jorku i nazwać to East Side Story. Ale zanim librecista Arthur Laurents, kompozytor Leonard Bernstein i reżyser/choreograf Jerome Robbins dotarli do tworząc spektakl, pomysł zastąpienia Capuletów i Montagues gangami „amerykańskimi” i portorykańskimi był znacznie bardziej za chwilę.
W wersji Barda ostateczna tragedia jest wynikiem nieporozumień i pecha. w West Side Story, rozwiązanie wynika z nienawiści i uprzedzeń, zmieniając przesłanie historii na bardziej dobitną krytykę frakcyjności i zaciekła rywalizacja – chociaż pozwala przetrwać jednej postaci, której nie przeżył Szekspir, wskazując na bardziej obiecującą przyszły.
Dwóch dżentelmenów z Werony
Dwóch dżentelmenów z Werony opiera się na sztuce Szekspira o tym samym tytule i chociaż została dość dobrze przyjęta, gdy się pojawiła, jest teraz praktycznie zapomniana, z wyjątkiem fanów Stephena Sondheima. Nie, Sondheim nie miał nic wspólnego z serialem, ale Dwóch Panów jest niesławny z powodu pobicia Szaleństwa za najlepszą muzyczną nagrodę Tony. Szaleństwa stał się jednym z najbardziej lubianych programów Sondheim, podczas gdy Dwóch dżentelmenów z Werony prawie zniknął.
Coś zgniłego
Większość musicali na tej liście bierze sztukę Szekspira i bezpośrednio ją dostosowuje w jakiś sposób. W przeciwieństwie do musicalu z 2015 roku Coś zgniłego! wyśmiewa Barda, wyobrażając sobie rywalizację między gwiazdą rocka Szekspirem a nieszczęsną parą braci, Nickiem i Nigelem Bottomem. Kiedy zatrudniają wróżbitę, który ma przewidzieć, co raz na zawsze pokona Szekspira, kończą… wymyślanie musicalu. Oryginalna komedia ma współczesną pop-rockową ścieżkę dźwiękową i radośnie przebija niezliczone musicale i sztuki Szekspira, z odniesieniami i dowcipami, które pojawiają się szybko i wściekle w prawie każdej scenie.
Król Lew
Nie tyle zaadaptowane z Szekspira, ile zainspirowane, Król Lew ma wiele podobieństw z Mała wioska w szczególności. W obu utworach młody książę musi zmierzyć się z niespodziewaną śmiercią ukochanego ojca i intrygami żądnego władzy wuja. Oczywiście liczba ciał pod koniec Król Lew jest znacznie niższy niż Mała wioska, a zakończenie jest zdecydowanie bardziej optymistyczne. Król Lew jest także domem dla niektórych z najbardziej znanych piosenek Disneya, takich jak „Hakuna Matata” i „Circle of Life”.
Wszyscy wstrząśnięci
Slogan do musicalu Wszyscy wstrząśnięci przeczytaj: „Historia jest zupełnie nowa. Wszystkie trafienia to Elvis.” To nie jest do końca dokładne. Piosenki były z pewnością hitami Elvisa Presleya, ale historia byłaby niejasno znajoma każdemu, kto widział Dwunasta noc.
Wszyscy wstrząśnięci jest częścią innej tradycji Broadwayu: tmusical z szafy grającej, w którym opowieść kształtuje się wokół istniejących piosenek (zwykle z katalogu konkretnego artysty). W kilku przypadkach, takich jak Chłopcy z Jersey lub Pięknyserial jest biograficzny, ale Wszyscy wstrząśnięci jest bardziej w stylu Mamma Mia: komedia zaprojektowana, aby znaleźć momenty, aby wstawić rozpoznawalne utwory.
Samotna gwiazda miłość
Najpierw, Samotna gwiazda miłość został nazwany Wesołe żony z Windsor w Teksasie. Dlatego nie powinno dziwić, że serial oparty jest na Wesołe żony Windsoru. Samotna gwiazda miłość miał przybyć na Broadway w 2007 roku, aw rzeczywistości zabezpieczył nawet teatr Belasco dla swojego łuku głównego.
Jednak podczas próby poza miastem w Seattle, między personelem a gwiazdą, Randym Quaidem, pojawiły się pomruki o kłótniach. Quaid został później ukarany grzywną i dożywotni zakazany przez Actors' Equity za jego rzekome obraźliwe zachowanie po tym, jak reszta obsady wspólnie złożyła mnóstwo skarg. Samotna gwiazda miłośćw międzyczasie prawie zniknął.
Utracona praca miłości
Król i jego towarzysze postanawiają poważnie potraktować studia i ślubują na ten czas zrzec się kobiet. Potem pojawia się księżniczka ze swoimi damami w oczekiwaniu i następuje romantyczne spustoszenie. Reżyser / librecista Alex Timbers i kompozytor / autor tekstów Michael Friedman wzięli udział Szekspira Utracona praca miłości i przekształcił go w musical o tej samej nazwie. Został zaprezentowany przez Public Theatre w Nowym Jorku w 2013 roku i chociaż nie przeniósł się na Broadway, partytura żyje w nagraniu obsady.
Te papierowe kule
Te papierowe kule to przewiewna wiadomość z ostatecznej komedii romantycznej Szekspira Wiele hałasu o nic. Kule aktualizuje akcję do Londynu z lat 60. i rzuca różnym kochankom i opiekunom – wierzcie lub nie – fabularyzowaną wersję Beatlesi i ich koterii. Lub wiarygodną ich symulację. Piosenki są autorstwa Billie Joe Armstrong, którego celem jest uchwycenie idiomu gitarowego zespołu z lat 60-tych.
