Definicja: W sztuce ton odnosi się do stopnia jasności lub ciemności obszaru. Ton zmienia się od jasnej bieli źródła światła przez odcienie szarości do najgłębszych czarnych cieni. To, jak postrzegamy ton obiektu, zależy od jego rzeczywistej jasności lub ciemności powierzchni, koloru i tekstury, tła i oświetlenia. Ton może być używany szeroko („ton globalny”) do oznaczenia głównych płaszczyzn obiektu; realistyczni artyści używają „lokalnego tonu”, aby dokładnie określić subtelne zmiany w płaszczyźnie.
Hasła słownikowe czasami używają określenia tonu lub odnoszą się do koloru, ale artyści używają odcienia lub chroma odnosić się do tej cechy, woląc używać tonu, wartości tonalnej lub wartości do opisania lekkości lub ciemność. Sama „wartość” jest zwykle używana przez osoby mówiące po angielsku w Ameryce Północnej, podczas gdy osoby posługujące się brytyjskim angielskim używają tonu.
Wymowa: ton (długie o, rymy z kością)
Znany również jako: wartość, odcień.
Przykłady: „Na instrumencie zaczynasz od jednego tonu. W malarstwie zaczynasz od kilku. Tak więc zaczynasz od czerni i dzielisz na biel..." -
