Do lat 70. wszystkie samochodowe układy hamulcowe w samochodach użytkowych były standardowymi hamulcami ciernymi, które działały na stopę pedał, który wywiera nacisk na klocki hamulcowe, które z kolei ściskają metalową tarczę lub metalowy bęben, aby zatrzymać koła. Jeśli jeździłeś jednym z tych pojazdów, wiesz, że te hamulce są podatne na blokowanie się na mokrej nawierzchni lub zaśnieżone drogi i powodując, że samochód poślizgnąć się w niekontrolowany poślizg.
Kiedyś standardową częścią edukacji kierowców było nauczenie młodych kierowców pompowania hamulców, aby utrzymać kontrolę nad przednimi kołami i zapobiec niekontrolowanemu poślizgowi. Do niedawna tej techniki uczyło się większość kierowców.
Systemy przeciwblokujące
Począwszy od lat 70. wraz z Chryslerem Imperial producenci samochodów zaczęli oferować nowy układ hamulcowy, w którym hamulce automatycznie zaciskają się i zwalniają w szybkich odstępach czasu w celu: utrzymywać sterowanie kierownicą przednich kół. Pomysł polega na tym, że przy silnym hamowaniu koła nadal się obracają, co pozwala kierowcy zachować kontrolę nad pojazdem, zamiast poddawać się kołom, które zamarzają i wchodzą w płozy.
W latach 80. Systemy ABS stały się powszechne, zwłaszcza w modelach luksusowych, a do 2000 roku stały się standardowym wyposażeniem większości samochodów. Od 2012 roku wszystkie samochody osobowe wyposażone są w ABS. Ale nadal na drogach jeździ bardzo wiele pojazdów bez ABS, a jeśli posiadasz taki, ważne jest, aby wiedzieć, jak różnią się prawidłowe techniki hamowania między pojazdami z ABS i bez ABS.
Hamowanie za pomocą tradycyjnych hamulców (bez ABS)
Tradycyjne hamulce są dość proste: naciskasz pedał hamulca, klocki hamulcowe wywierają nacisk, a samochód zwalnia. Ale na śliskiej nawierzchni łatwo jest zacisnąć hamulce na tyle mocno, że koła przestają się obracać i zaczynają ślizgać się po nawierzchni drogi. Może to być bardzo poważne, ponieważ powoduje, że samochód w sposób nieprzewidywalny wymyka się spod kontroli. Stąd kierowcy nauczyli się technik zapobiegania tego rodzaju niekontrolowanemu poślizgowi.
Technika polega na mocnym dociskaniu hamulców, aż opony zaraz się poluzują, a następnie lekkim odpuszczeniu, aby umożliwić oponom wznowienie toczenia. Proces ten jest powtarzany w krótkich odstępach czasu, „pompując” hamulce, aby uzyskać maksymalną przyczepność bez poślizgu. Potrzeba trochę praktyki, aby nauczyć się wyczuwać ten moment „prawie się uwolnić”, ale generalnie działa to całkiem dobrze, gdy kierowcy przećwiczą i opanują tę technikę.
Hamowanie z systemem ABS
Ale „działa całkiem nieźle” to za mało, jeśli chodzi o zjawisko, które może zabić kierowców na drodze, a więc ostatecznie opracowano system, który robił prawie to samo, co kierowca naciągający hamulce, ale dużo, dużo szybciej. To jest ABS.
ABS „pulsuje” cały układ hamulcowy kilka razy na sekundę, wykorzystując a komputer do ustalenia czy któreś z kół ma się ślizgać i zwalniać ciśnienie hamowania we właściwym czasie, dzięki czemu proces hamowania znacznie wydajniejszy.
Aby prawidłowo hamować za pomocą ABS, kierowca mocno naciska na pedał hamulca i przytrzymuje go. Może to być nieco obce i niepokojące uczucie dla kierowcy nie zaznajomionego z systemem ABS, ponieważ pedał hamulca pulsuje przy stopie, a same hamulce wydają zgrzytliwy dźwięk. Nie przejmuj się — to całkowicie normalne. Kierowcy nie powinni jednak próbować pompować hamulców w tradycyjny sposób, ponieważ przeszkadza to w wykonywaniu swojej pracy przez ABS.
Nie ma wątpliwości, że ABS jest lepszym układem hamulcowym niż tradycyjne systemy. Chociaż niektórzy tradycjonaliści twierdzą, że starsze hamulce są lepsze, istnieje wiele, wiele badań pomiarowych, które pokazują, że układy hamulcowe ABS zatrzymują pojazd szybciej, bez utraty kontroli, w prawie wszystkich okolicznościach.
