Anime może pochodzić z Japonii, ale znaczna część sposobu, w jaki trafia do anglojęzycznej publiczności, to anglojęzyczna ścieżka dźwiękowa. Trudno (granicząc z niemożliwością) wyemitować anime w telewizji bez angielskiego dźwięku, więc dub jest niezbędny, aby dany serial lub film anime uzyskać przed jak najszerszą publicznością.
Oto opis sposobu, w jaki anglojęzyczny dubbing działa w anime, zebrany podczas dyskusji z profesjonalistami z branży i aktorami głosowymi.
Tłumaczenie
Zdecydowana większość czasu anime jest dostarczana przez oryginalnych japońskich licencjodawców bez żadnych angielskich napisów ani dźwięku. Pierwszym krokiem jest więc stworzenie angielskiego tłumaczenia japońskiego dźwięku.
Proces tłumaczenia wymaga szerokiej wiedzy kulturowej Japonii, a czasem znajomości bardzo specyficznej lub technicznej dziedziny. Wiele anime, które skupiają się na nadprzyrodzonych (xxxHOLiC, Księga Przyjaciół Natsume) lub historii Japonii (Sengoku Basara, Bazyliszek, Och! Rakieta Edo) wymagają zrozumienia niektórych dość ezoterycznych aspektów kultury japońskiej, aby były spójne (lub zabawne).
Najtrudniejsze są jednak tytuły zawierające aktualne, nowatorskie odniesienia do japońskiej kultury popularnej (np. Sayonara Zetsubo-sensei). Mogą zawierać odniesienia, które mogą przeoczyć nawet niektórzy rodowici Japończycy. Spróbuj wyobrazić sobie kogoś spoza USA oglądającego odcinek z Simpsonowie i wyobrażam sobie, ile po prostu przeleciało ich głowy.
Od tego stanu rzeczy jest kilka wyjątków. Kilka tytułów anime - zazwyczaj filmów kinowych - może zostać wydanych na DVD/BD w Japonii z dołączonymi angielskimi napisami. Jednak to angielskie tłumaczenie prawie nigdy nie jest ponownie wykorzystywane, jeśli ten sam tytuł jest zlokalizowany przez amerykańską firmę wydawniczą. Jeden dobry przykład: Studio Ghibli filmy, z których wiele zawierało angielskie napisy w swoich japońskich wydaniach. Kiedy Buena Vista (The Walt Disney Company) uzyskała licencję na filmy do wydania w USA, stworzyli od podstaw własne tłumaczenia na język angielski. W przypadku Ghibli Księżniczka Mononoke, zatrudnili nawet słynnego pisarza fantasy Neila Gaimana, aby dopracował scenariusz dubowy i nadał mu potrzebnej poezji.
Adaptacja / Scenariusz
Tłumaczenie wyprodukowane z japońskiej ścieżki głosowej programu nie jest tym, co zostało użyte do stworzenia dubu. Zamiast tego inny autor weźmie tłumaczenie i wszelkie powiązane notatki lub dokumentację i stworzy z nich rzeczywisty skrypt do kopiowania adaptacji. Niektórzy scenarzyści sami są aktorami głosowymi, co pozwala im zarówno poszerzyć swoje horyzonty twórcze, jak i wnieść „w kabinie” zrozumienie tego, co jest potrzebne w procesie pisania scenariusza.
To, co sprawia, że ten etap jest najtrudniejszy i najważniejszy, to fakt, że kilka celów musi zostać osiągniętych jednocześnie.
- Dialog musi zmieścić się wygodnie w tym samym czasie, co oryginalna mowa, aby łatwiej było „dopasować klapkę”. (Więcej na ten temat później.)
- Scenariusz musi brzmieć naturalnie dla osób mówiących po angielsku. Gramatyka japońska jest zupełnie inna niż angielska, więc zdania mogą wymagać całkowitej zmiany struktury, aby zmieściły się w tej samej przestrzeni. To, co można powiedzieć w kilku słowach po japońsku, może zająć całe zdanie po angielsku lub odwrotnie.
- Punkty fabuły, subtelne akcenty i inne kluczowe informacje muszą być przekazywane. Zbyt łatwo zgubić te rzeczy w tasowaniu.
Drugi i trzeci punkt są częścią większego zagadnienia: wierności. Z biegiem czasu praca nad dubbingiem anime przesunęła się z niewolniczo precyzyjnej i bardziej w kierunku bycia adaptacyjny. Wiele z tego jest kontekstem: na przykład anime historyczne musi mieć więcej „japońskości” swojego oryginalnego dialogu. Jednak program rozgrywający się we współczesnym świecie może zamienić więcej japońskich gagów na dopasowanie do koncepcji zachodniej popkultury. kufle; Brama, na przykład miał angielski dubowy scenariusz, który był pozytywnie doprawiony tego rodzaju rzeczami, jako sposób na odtworzenie zgryźliwego przekomarzania się z oryginalnego programu.
Niektóre spektakle mogą w ogóle porzucić wszelkie próby bycia wiernymi, ale tylko wtedy, gdy wymaga tego materiał. Shin-chan został przepisany od podstaw na angielski dub, w dużej mierze dlatego, że oryginał był taki zamieć kulturowo specyficznych gagów, że każda próba bycia wiernym po prostu by się zawaliła. (Największa niespodzianka: japońscy licencjodawcy programu serdecznie zaaprobowali takie podejście.)
Sesje nagrywania
Po napisaniu skryptu dub z tłumaczenia, następnym krokiem jest obsadzenie odpowiednich aktorów do dubbingu i stworzenie z niego nagrania.
Kiedy zbiera się obsada głosu w serialu, wybory są zwykle podyktowane istniejącym wykazem występów aktorów głosowych lub ich ogólnym nastawieniem. Mary Elizabeth McGlynn, twarda i zdolna major Motoko Kusanagi, rzadko występowała w roli więdnącego kwiatu.
Zdarzają się jednak wyjątki: Monica Rial, słynna amerykańska aktorka głosowa, zwykle znana z ról małych dziewczynek z trzeszczącymi głosami (np. Mina Tepes z Taniec w wampirzym Bundzie) jest znana z tego, że popycha swoje występy w zupełnie nieoczekiwanym kierunku, obniżając swój głos o oktawę i uwalniając wiele wokalnego zgrzytu (np. Mayaya z Księżniczka Meduza, Jo z Wybuchowy Anioł).
Reżyser może również współpracować z aktorami, aby uzyskać określony efekt w ich spektaklu. Brina Palencia, na przykład, wzięła subtelne wskazówki od Katharine Hepburn, tworząc swój występ dla Holo the Wise Wolf w Przyprawa i wilk.
Podczas samego procesu nagrywania kluczowym elementem jest to, co aktorzy głosowi i reżyserzy nazywają „klapą dopasowywania”. „Flap” to slang na ruchy ust postaci na ekranie, więc aktor wyrażający postać musi dopasować swoją mowę do siebie, choćby tylko z grubsza, gdy są usta ruchy. Nie zawsze można być całkowicie dokładnym, ale pomaga to zachować jak najwięcej iluzji. Staje się to podwójnie trudne, biorąc pod uwagę, że klapy są pierwotnie ustawione w czasie język japoński przemówienie; jak powyżej, różnice w składni i wzorcach mowy oznaczają, że czasami może być trudno rozciągnąć lub zgnieć dialog w celu dopasowania.
Najlepszą częścią każdej sesji dubbingu, jak większość fanów anime, może ci powiedzieć, jest to, kiedy ludzie coś schrzanią. Gafy i pomyłki w kabinie nagraniowej są zabawne, a wersje DVD/BD niektórych koncertów zawierają je jako dodatki. Berserk, którego potknięcia są tym zabawniejsze, biorąc pod uwagę, jak wyraźnie kontrastują z ponurą i brutalnie poważną naturą większości historii. (Jeśli możesz zobaczyć, jak obsada zaczyna śpiewać i nie spaść z krzesła śmiejąc się, nie jestem pewien, czy masz śmieszną kość.)
