Pola golfowe są generalnie pogrupowane na trzy sposoby: według dostępu (kto może na nich grać), według wielkości (liczba i rodzaj dołków) lub według ustawienia i projektu.
Rodzaje pól golfowych według Access
Nie wszystkie pola golfowe są dostępne dla wszystkich golfistów. Niektóre z nich to prywatne kluby, inne ograniczają dostęp w inny sposób lub dają preferencyjne traktowanie jednych golfistów w stosunku do innych. Podczas grupowania pól golfowych według dostępu, oto jak te grupy są oznaczane:
- Kursy publiczne: Publiczność pole golfowe to taki, który jest otwarty dla ogółu społeczeństwa. Każdy, kto gra w golfa, jest mile widziany na publicznym polu golfowym. W ramach kategorii publicznej wyróżniamy dwa główne podtypy – kurs miejski i kurs dzienny. Kursy miejskie to te należące do miast lub powiatów i prowadzone na rzecz mieszkańców (choć są otwarte dla wszystkich golfistów bez względu na miejsce zamieszkania). Kursy za opłatą dzienną są również otwarte dla wszystkich, ale są własnością prywatną i generalnie są bardziej ekskluzywne – a zatem droższe – niż kursy miejskie.
- Kursy w ośrodku: Pole golfowe to pole golfowe, które jest częścią ośrodka wypoczynkowego, zazwyczaj obejmującego duży, luksusowy hotel, być może spa i wiele restauracji. Niektóre kursy w ośrodku są otwarte dla publiczności w taki sam sposób, jak kurs za opłatą dzienną, a goście ośrodka otrzymują preferencyjne czasy koszulki i zdyskontowane Zielone opłaty. Większość ośrodków jest technicznie publiczna, ale wiele ogranicza publiczny dostęp, wymagając pozostania w ośrodku w celu zagrania na jego polu golfowym.
- Kursy półprywatne: A kurs półprywatny to taki, który zarówno sprzedaje członkostwo, jak i umożliwia grę osobom niebędącym członkami. Osoby kupujące członkostwo mogą otrzymać preferencyjne czasy na koszulki i zniżki na opłaty za grę lub dostęp do innych udogodnień lub przywilejów klubowych.
- Kursy prywatne: Te, które są otwarte tylko dla golfistów, którzy chcą zapłacić składkę członkowską, aby dołączyć do klubu. Koszty związane z dołączeniem do prywatnego klubu są bardzo zróżnicowane, a najdroższy kosztuje setki tysięcy dolarów. Te bardzo drogie kluby zazwyczaj ograniczają liczbę członków do kilkuset golfistów. Jednak w większości takich prywatnych klubów osoby niebędące członkami mogą grać jako goście członka.
(Zauważ, że powyższy opis jest skoncentrowany na Ameryce. Nie wszystkie kraje mają wszystkie rodzaje kursów; w wielu krajach jest mniej modeli. Model „półprywatny” może być najbardziej rozpowszechniony na całym świecie: członkowie dołączają za roczną opłatę, ale osoby niebędące członkami mogą grać, jeśli jest dostępny czas na tee i jeśli chcą zapłacić opłatę za grę.)
Rodzaje pól golfowych według rozmiaru
Innym sposobem grupowania pól golfowych jest ich wielkość, co odnosi się zarówno do liczby otwory (18 to standard) i rodzaje otworów (mieszanka par-3, par-4, oraz par-5 dziury, z przewagą par-4, jest standardem w „regulacji” lub pełnowymiarowym kursie). Podczas grupowania kursów według wielkości, oto jak te grupy są oznaczane:
- Pole 18-dołkowe: Tak naprawdę nie ma dedykowanej nazwy, żadnej specjalnej etykiety dla standardowego, pełnowymiarowego, regulacyjnego, 18-dołkowego pola. Ale 18-dołkowe pole golfowe składało się głównie z dołków par 4 z mieszanką dołków par 3 i par-5 dołków to standardowe pole golfowe. Kiedy używany jest ogólny termin „pole golfowe”, większość ludzi myśli o tym.
- Pole 9-dołkowe: 9-dołkowe pole jest dokładnie tym, polem golfowym z głównie dołkami par 4 plus kilkoma par 3 i par 5, ale tylko dziewięć otworów, a nie 18 otworów.
- Kurs dla kadry kierowniczej: Kurs dla kadry kierowniczej może pochodzić z 18 otworów lub 9 dołków, ale zawsze będzie krótsze – a zatem szybsze w grze – niż „regulacyjne” pola golfowe z taką samą liczbą dołków. Kurs dla kadry kierowniczej będzie zawierać więcej dołków par-3 i mniej dołków par-4 i par-5. Celem jest umożliwienie golfistom ukończenie rund w krótszym czasie.
- Kurs Par-3: A kurs par-3 to taki, w którym wszystkie dołki są par-3 dołków. Pole par 3 będzie krótsze niż pole executive, a mimo to gra będzie szybsza.
- Kurs podejścia: Pole podejścia to takie, które jest nawet krótsze niż pole par 3, zaprojektowane głównie w celu umożliwienia doświadczonym golfistom ćwiczenie pitchingu i chippingu lub przeznaczone do użytku przez początkujących. Dołki na torach podejścia mogą zawierać dołki o długości około 100 metrów, ale większość z nich będzie krótsza, niektóre nawet tylko 30 lub 40 metrów. Rzuć piłkę, rzuć ją na green, wybij (dlatego są to również pola typu pitch-and-putt).
Rodzaje pól golfowych według ustawienia/projektu
Trzecim sposobem grupowania pól golfowych według typu jest pogrupowanie ich według ich położenia geograficznego i/lub architektonicznego elementy ich projektu (często są to te same rzeczy, ponieważ kursy są często projektowane tak, aby pasowały do ich naturalnego okolica). Istnieją trzy główne rodzaje kursów przy grupowaniu według ustawienia i/lub projektu:
- Kurs linków:Kurs linków jest zbudowany na piaszczystym wybrzeżu, które jest otwarte na wiatr, z kilkoma drzewami lub bez nich, ale z dużą ilością wysokich przybrzeżnych traw. Pola Links zazwyczaj charakteryzują się dużymi, wolnymi greenami i twardymi, szybkimi fairwayami; ten surowy a nawet tory wodne może nie być podlewany, chyba że z natury, a golfista ma możliwość poprowadzenia piłki po ziemi na green. Często są duże i głębokie bunkry. Golf po raz pierwszy rozwinął się na ogniwach Szkocji.
- Kurs Parkland: Pole w parku to takie, które jest bujnie wypielęgnowane z zielonymi fairwayami i szybkimi greenami, z dużą ilością drzew i zazwyczaj znajduje się w głębi lądu. Nazwany tak ze względu na otoczenie przypominające park. Bardzo Wycieczka PGA kursy są dobrymi przykładami kursów parkowych.
- Kurs pustynny: Pole zbudowane na pustyni, natch, gdzie tee podstawy, tory wodne i stawianie zieleni są bujne, ale mogą być jedyną trawą w okolicy. Widziane z góry tory pustyni wyglądają jak zielone wstążki biegnące przez morza piasku lub skał i kaktusów. Pola pustynne są najbardziej kojarzone z bogatymi w ropę emirami Bliskiego Wschodu i południowo-zachodniej Ameryki.
Problem z kategoryzacją kursów według ustawienia/projektu polega na tym, że wiele kursów nie pasuje całkowicie lub nawet łatwo do jednej lub innych grup (poza polami pustynnymi, które są dość łatwe do zauważenia). Niektóre mogą mieszać elementy zarówno parku, jak i linków. Jest też kilka innych, mniejszych, mniej dobrze zdefiniowanych sposobów oznaczania kursów poprzez ustawienie/projektowanie, w tym kursy wrzosowisk (powierzchnie wewnętrzne, które są dobrze wypielęgnowane, ale bardziej skłaniają się ku trawie i krzewom niż zadrzewione, kojarzone z Anglią) i kursy pasa piaskowego (kursy wewnętrzne zbudowane na piaszczystej glebie, która może przypominać tereny parkowe lub połączenia, najbardziej związane z częściami Australii i amerykańskimi Karoliną).
