17 najlepszych pseudonimów golfisty wszech czasów

Aquaman

Woody Austin to Aquaman

Golfiści zazwyczaj otrzymują swoje pseudonimy na początku kariery. To niezwykłe, że pseudonim pojawia się pod koniec kariery i zostaje lub staje się dobrze znany.

Ale Woody Austin miał 43 lata, kiedy został oznaczony jako „Aquaman”. Przed Puchar Prezydentów 2007Austin był najbardziej znany jako czeladnik PGA Tour pro z okropnym temperamentem - od czasu do czasu robił takie rzeczy, jak uderzanie w głowę wałem puttera, zginanie go w gniewie.

Ale w 2007 miał wspaniały sezon i zrobił Stany Zjednoczone Puchar Prezydentów zespół. W drugim dniu Austin został sparowany z Davidem Tomsem w czwórka mecz z Rorym Sabbatini i Trevorem Immelmanem. Austin wjechał do zagrożenie wodne na czternastym dołku, ale postanowił spróbować wybić piłkę z wody. Stał na stromym brzegu, tuż pod wodą, a kiedy się poruszył, zabrał go do tyłu. Stracił równowagę, Austin wpadł prosto do stawu.

Następnego dnia, podczas meczu singlowego, Austin załóż maskę do nurkowania kiedy wszedł na ten czternasty dołek. Narodził się „Aquaman”.

Bam Bam

"Bam Bam" to Brittany Lincicome. A „Bamm Bamm” to nazwa Flinstonowie postać słynąca z wymachiwania maczugą z wielką siłą. Zbieg okoliczności? Wątpliwy!

Lincicome pamięta, że ​​w jej debiutanckim sezonie LPGA Tour w 2005 roku Kristy McPherson lub Angela Stanford nadała mu imię „Bam Bam”. Niezależnie od tego, które z nich wymyśliło, nazwa się utrzymała i od tego czasu Lincicome nazywa się tak.

Ponieważ Lincicome również macha bardzo dużym kijem, pukając mija prawie każdego innego golfistę LPGA, z którym jest w parze. Każdego roku w trasie była jednym z najdłuższych kierowców, czyli numerem 1.

Pseudonim Lincicome jest podobny do Fred Pary' "Bum Bum." A Boom Boom równie dobrze mógłby znaleźć się na naszej liście. Ale my wolimy Bam Bam: jest ostrzejszy, mocniej brzmi dla naszego ucha. I po prostu fajnie jest powiedzieć. Śmiało, powiedz to głośno: Bam Bam! Widzieć? Fajnie!

Wielkie łatwe

Ernie Els zyskał przydomek - "The Big Easy" - na początku swojej kariery zawodowej (w 1989 przeszedł na zawodowstwo, ale światową sławę zyskał po zdobyciu tytułu 1994 US Open).

A „The Big Easy” to idealne połączenie pseudonimu i golfisty. Els o długości 6 stóp i 3 cm pojawił się na scenie z solidną ramą i umiejętnością uderzania w bardzo długie przejażdżki jako młody człowiek. To część pierwsza. Część druga jest taka, że ​​jego moc wydawała się bezwysiłkowa – ta huśtawka jest tak płynna, że... łatwo. A część trzecia to wyluzowana, łagodna osobowość, którą Els prawie zawsze ma na widoku.

Big Easy również zyskuje dodatkowe uznanie, ponieważ przezwisko Elsa posłużyło jako inspiracja dla innego wspaniałego pseudonimu golfowego. Michelle Wie nazywa się „Wielkie Wiesy”.

Szef Mchu

Loren Roberts nauczył się swojego podejścia do puttowania od Olina Dutry, dwukrotnego głównego zwycięzcy w latach 30. XX wieku. A jego umiejętności puttowania zostały wcześnie zachwalane przez innego weterana, trzykrotnego głównego zwycięzcę Cary'ego Middlecoffa.

Do 1985 roku jego kolega Wycieczka PGA profesjonaliści widzieli wystarczająco dużo zasad Robertsa z płaskownik że pseudonim wydawał się w porządku. David Ogrin był graczem PGA Tour, który go zapewnił, nazywając Robertsa „Boss of the Moss” w tym sezonie („mech” jest slangowym określeniem putting greenu).

Nazwa natychmiast utknęła. Roberts przeszedł do kariery z 8 zwycięstwami w PGA Tour. Nadal wykonuje putta jako starszy zwycięzca turnieju Champions Tour.

szampan Tony

„Szampan Tony” to Tony Lema, 1964 Brytyjski Open mistrz. Dwa lata wcześniej Lema był tylko 1-krotnym zwycięzcą PGA Tour, grając w Orange County Open Invitational. W noc przed finałową rundą, rozmawiając ze zgromadzoną prasą, Lema powiedział, że jeśli wygra następnego dnia, dostanie szampana pisarzom.

On zrobił wygrał, a on dostarczył szampana. Od tego momentu nigdy nie był tylko Tonym Lemą, był szampan Tony'ego Lemy.

Niestety, historia Lemy zakończyła się wkrótce po jego samotnym, głównym zwycięstwie w mistrzostwach. W 1966 r. mały samolot lecący wraz z żoną na pokazowy turniej w Illinois rozbił się... na pole golfowe. Wszyscy na pokładzie zginęli.

W latach 1962-66 Lema wygrał 12 razy w PGA Tour, w tym w 1964 Open. Był szykowny, przystojny, miał fajne przezwisko i był jednym z największych zwycięzców trasy. Skończyło się to zbyt szybko dla „Champagne Tony” i dla golfa.

Chucky trzy patyczki

Wspaniałą rzeczą w pseudonimie „Chucky Three Sticks” jest to, jak diametralnie różni się brzmieniem w porównaniu z rzeczywistym imieniem golfisty, którego dotyczy: Charles Howell III. „Charles Howell III” brzmi mniej więcej tak formalnie, jak w golfie; „Chucky Three Sticks” brzmi tak nieformalnie, jak to tylko możliwe. (Trzy kije, o których mowa, to trzy I – rzymska cyfra „3” – na końcu imienia Howella.)

Howell przeszedł na zawodowstwo w 2000 roku iw tym samym roku dołączył do PGA Tour. I to jest rok, w którym spiker Charlie Rymer, potem z ESPN, wymyślił pseudonim.

„(Rymer) zaczął” – powiedział kiedyś Howell ESPN.com – „i utknął. Hej, zawsze można cię nazwać czymś gorszym”.

Howell może nie jest zakochany w swoim przezwisku, ale dla reszty z nas to świetna zabawa.

Dynamit

Patty Berg była niskiego wzrostu, ale gigantem w historii profesjonalnego golfa kobiet. Nadal utrzymuje rekord kobiet w większości głównych mistrzostw, które wygrały z 15, najwcześniej w 1937, ostatnim w 1958.

Była „zaciętą ognistą ogniem”, jak to kiedyś określiło USGA. Była pakietem energii, zapału i determinacji, a wszystko zwieńczone czupryną rudych włosów. „Firecracker” mógłby być dla niej dobrym przezwiskiem, gdyby „Dynamit” nie utknął. Ale Dynamit jest całkowicie odpowiedni, biorąc pod uwagę całą energię, którą zawsze okazywała.

Berg była jedną z pierwszych kobiet grających w golfa, która podpisała kontrakt z firmą produkującą sprzęt i reprezentowała Wilson Sporting Goods niemal przez całe dorosłe życie. Dała około 10 000 klinik golfa w swoim życiu jako przedstawiciel Wilsona.

Złoty Niedźwiedź

Wraz z Arnold Palmer jako „Król” przydomek Jacka Nicklausa „Złoty Niedźwiedź” jest najbardziej znany w golfie. (Wielu starych znajomych golfistów Nicklausa nazywa go „Niedźwiedziem”). Przydomek ten powstał na początku lat 60. XX wieku i został wymyślony przez australijskiego pisarza sportowego Dona Lawrence'a. Lawrence napisał dla Wiek Melbourne Gazeta.

W odpowiedzi na pytanie o to, co myśli o młodym Nicklausie, Lawrence, zgodnie z portalem Nicklaus.com, powiedział, że blond, przystrzyżony na jeża i wtedy korpulentny Nicklaus wygląda jak „przytulny, złoty niedźwiedź”.

Czy Lawrence wiedział, że liceum Nicklausa – Upper Arlington na przedmieściach Columbus w stanie Ohio – używało „Złotych Niedźwiedzi” jako nazwy swoich drużyn sportowych? I że jego maskotką był, tak, milutki, złoty miś? Wydaje się, że to tylko zbieg okoliczności.

Ale narodził się przydomek Złotego Niedźwiedzia i od razu zainteresował się golfistami. Nicklaus entuzjastycznie to przyjął - nic dziwnego, biorąc pod uwagę, że niektórzy fani golfa (i niektórzy zawodowcy) nazywali go "Grubym Jackiem" lub "Ohio Fats" w tamtych czasach.

Wielki biały rekin

Greg Norman był już zwycięzcą European Tour, kiedy pojawił się w Narodowy Klub Golfowy Augusta w 1981 roku za swój pierwszy Mistrzowie. A dzięki swojej agresywnej grze Norman umieścił amerykańskiego medialnego mediatora w golfie – w tym debiucie zajął czwarte miejsce.

Zauważono też jego wygląd: ten szok blond, prawie białych włosów, charakterystycznej twarzy i nosa. Norman był dobrym mówcą, opowiadał historie o spotkaniach z żarłaczami białymi (minęło tylko sześć lat po filmie) Szczęki zadebiutował) na wodach swojego rodzinnego miasta w Australii.

I tak się stało: podczas tygodnia magisterskiego 1981, amerykańskie media nazwały Normana „Wielkim Białym Rekinem”. Norman biegł z nim. W późniejszych latach tworzył firmy z tą nazwą, znakował ją, tworzył logotypy i marki wokół pseudonimu.

Dziś „Great White Shark” jest zwykle skracany do „Shark” przez Normana i osoby o nim mówiące.

Pan 59

W piątek 10 czerwca 1977 r. Al Geiberger został pierwszym golfistą w historii PGA Tour - pierwszym golfistą na jakimkolwiek znaczącym profesjonalna wycieczka golfowa - strzelać 59 podczas sankcjonowanego turnieju. Zrobił to w drugiej rundzie konkursu Danny Thomas Memphis Classic (dziś znanego jako Św. Judy Klasyczny).

Geiberger miał 11 ptaszki i jeden Orzeł, w tym birdie na jego ostatnim dołku dnia, aby zdobyć 59.

I od zawsze i zawsze Geiberger jest znany jako „Pan 59”. Inni strzelili 59 od tego czasu, a pewnego dnia na PGA Tour będzie 58. (I golfista, który zrobi to pierwszy, stanie się Panem 58.) Ale może być tylko jeden „Pan 59” i jest to ten, który zrobił to pierwszy. To jest Geiberger.

Pan X

Pan X był Fryzjer Miller, który pojawił się na PGA Tour w ostatnim roku 1950 i rozpoczął łącznie 1297 turniejów pomiędzy PGA i Champions.

To właśnie w latach 60. Barber zyskał przydomek Mr. X. Pierwotnie był to „The Mysterious Mr. X”, nazwa nadana fryzjerowi przez kolegę pro Jima Ferree.

Dlaczego pan X? Ponieważ, jak James Bond, Barber miał tendencję do znikania w nocy, gdy prowadził samotne życie.

„Nigdy nie powiedziałem nikomu, dokąd idę w nocy” – wyjaśnił kiedyś Barber Pole golfowe. „Byłem kawalerem i tajemniczym człowiekiem z wieloma dziewczynami w wielu miastach”.

Różowa Pantera

Paula Śmietanka stała się gwiazdą bardzo wcześnie w swojej karierze LPGA Tour, po tym, jak w 2005 roku przeszła na zawodowstwo w wieku 18 lat. W tym samym roku zdobyła tytuł Rookie of the Year, a jej pierwszy major miał miejsce podczas US Women's Open 2010.

Jedną z rzeczy, którą fani od razu zauważyli w Creamer w jej pierwszych miesiącach w trasie, było jej zamiłowanie do koloru różowego. Creamer lubił nosić dużo różu. Mogło to pojawić się w jej ubraniu, butach, wstążkach do włosów, na torbie golfowej. Czasami nawet na piłce golfowej.

Więc nazywanie jej „Różową Panterą” ma sens. Ale w rzeczywistości Creamer miała ten przydomek, zanim stała się profesjonalistką. Casey Wittenberg, również przyszły profesjonalista z tras koncertowych, nadał Creamerowi przydomek „Różowej Pantery”, gdy obaj byli jeszcze amatorami.

Teraz Creamer zwykle ma na głowie Różową Panterę (jak w filmie / komiksie / postaci z kreskówek) w swojej torbie golfowej, oprócz tego, co może nosić.

W wywiadzie z 2006 roku, Creamer powiedział Pole golfowe dlaczego tak bardzo lubi róż: „To takie dziewczęce. To zupełnie inna strona mnie. Kiedy ludzie myślą o mnie na polu golfowym, myślą o mnie jako o tak rywalizującym – a ja nim jestem. Różowy reprezentuje drugą stronę mnie, stronę pola golfowego. Przypomina mi, że życie to coś więcej niż tylko golf”.

Srebrny Szkot

„Srebrny Szkot” to jeden z tych pseudonimów golfistów, który jest tak zakorzeniony w historii tego sportu, że prawie niemożliwy do wyobrażenia Zbroja Tommy'ego kiedykolwiek nazywani inaczej.

A dlaczego miałby? Miał srebrne włosy i był Szkotem! Pseudonim jest również ostry i na temat, podobnie jak sam Armor.

Przydomek ten po raz pierwszy stał się sławny podczas kariery muzycznej Armoura - był 3 razy główny zwycięzca mistrzostw. Później stał się bardzo rozchwytywanym instruktorem golfa i przez dziesięciolecia firmą Tommy Armor Golf, produkowane żelazka "Silver Scot" - jeden z najbardziej kultowych problemów żelaznych w historii sprzętu golfowego.

Wielkie Piekło

Tom Weiskopf był wysoki jak na golfistę w swojej epoce (w połowie lat 60. przeszedł na zawodowstwo): 6 stóp i 3 stopy. I miał temperament, którego nie bał się pokazać na polu golfowym.

Więc kiedy film katastroficzny Wielkie Piekło pojawił się w kinach w 1974 roku, pojawił się też idealny pseudonim dla Weiskopfa. Był „Wznoszącym się piekłem”.

To było zaledwie rok po wygraniu Weiskopfa 1973 Brytyjski Open. Wygrał 16 tytułów PGA Tour i ten jeden główny. Ale wielu - w tym Weiskopf - uważało, że powinien wygrać więcej.

W wywiadzie z 2002 r. z Pole golfoweWeiskopf powiedział: „Najbardziej uporczywe uczucia, jakie mam w związku z moją karierą, to poczucie winy i wyrzuty sumienia. Czasami prawie mnie przytłaczają. Jestem dumny, że wygrałem (16) razy w trasie i 1973 British Open. Powinienem wygrać dwa razy tyle, łatwo. Zmarnowałem swój potencjał. Nie wykorzystałem talentu, który dał mi Bóg”.

OK, może powód pseudonimu nie jest zbyt pogodny, ale sam pseudonim jest świetny.

The Walking 1-Iron

Kim był "The Walking 1-Iron"? Kena Browna. Brown, Szkot, grał na europejskiej trasie od połowy lat 70. do początku lat 90. XX wieku. Wygrał cztery razy w Europie, plus raz w US PGA Tour.

Co przychodzi Ci na myśl, gdy myślisz o żelazku 1 (oprócz przestarzałości)? One-żelazka były najdłuższymi żelazkami i najcieńszymi ostrzami. I to był Ken Brown: był bardzo, bardzo chudy we wczesnych latach (w rzeczywistości nadal jest dość chudy) i był uważany za wysokiego (6 stóp-1) golfisty, kiedy pojawił się na scenie.

One-iron są również notorycznie trudnymi klubami, a Brown miał reputację trudnego. Był bardzo powolnym graczem i czasami, przynajmniej na początku swojej kariery, odmawiał rozmów z partnerami pro-am - a nawet partnerami w zawodach drużynowych.

Jednak Brown nie ma dziś problemów z rozmową. Jest prezenterem i pisarzem.

Mors i Smallrus

Craig Stadler został nazwany „Morsem” z powodów oczywistych dla każdego, kto pamięta, jak wyglądał (lub widział zdjęcia jego wyglądu) w latach 70. i 80. XX wieku. Jego własna strona internetowa przedstawia to w ten sposób: zyskał przydomek Morsa „za swoją postawną budowę i obfite wąsy”.

Te krzaczaste wąsy naprawdę wyglądały, podobnie jak, hm, ee, nieco „galumfalny” sposób chodzenia Stadlera. Wybraliśmy jednak zdjęcie z późniejszej kariery; od czasu, gdy porzucił krzaczaste wąsy na rzecz bardziej przystrzyżonej bródki.

Ale nie bez powodu! Ten sobowtór na zdjęciu z nim to syn Kevin Stadler. Tak samo wyglądają: ta sama budowa, ten sam (teraz) zarost, ten sam chód. To tak, jakby Kevin był Mini-Me Craiga.

Więc z Craigiem jako Morsem, jak nazwać syna Kevina? Małyrus! Doskonały. Ojciec i syn, Mors i Smallrus.