Minęło 5 lat od tragedii w Rana Plaza
Gdzie byłeś 24 kwietnia 2013? Dla większości ludzi był to dzień jak każdy inny, ale dla mnie był to dzień, w którym moje oczy otworzyły się szeroko na działanie mojej szafy. Nie, moja szafa nie może chodzić ani mówić, ale gdyby mogła, mogła dać głos ukrytym kobietom i mężczyznom, którzy szyli moje ubrania. Tego dnia i następnych tygodni te same twarze zwróciły się do mnie ze stron New York Times, Guardiana i innych relacjonujących zawalenie się fabryki Rana Plaza w Bangladeszu.
Dlaczego to mnie tak mocno uderzyło
Dla wielu członków świadomego ruchu modowego był to również moment przebudzenia. Ale w tym czasie pracowałem dla firmy medialnej, która zajmowała się globalnymi problemami rozwojowymi, od przepływów pomocy zagranicznej, które wspierają rozwój społeczny i gospodarczy do roli korporacji poprzez ich odpowiedzialność, obywatelstwo lub rynki wschodzące zajęcia.
Wszędzie, gdzie się zwróciłem, wielkie międzynarodowe firmy – pomimo cynizmu wielu ludzi – robiły niesamowite rzeczy. Najbardziej znana firma produkująca napoje na świecie wprowadziła innowacje w dostarczaniu szczepionek i leków do ostatnich mil najbardziej odległych obszarów naszego globu. Banki inwestowały w lokalnych innowatorów, którzy zmieniali swoje społeczności, udostępniając internet dla wszystkich. Dostawcy płatności tworzyli nowe bramki i waluty, takie jak mPESA, które miały zrewolucjonizować sposób, w jaki ludzie - szczególnie kobiety – w Afryce Subsaharyjskiej i poza nią gromadziłyby oszczędności i dokonywały codziennych transakcji, które doprowadziły do: wzmocnienie.
Ale gdzie był przemysł odzieżowy? W tamtym czasie marki albo były daleko w tyle, albo nawet nie zajmowały miejsca przy stole. I to, co poznaliśmy tak dobrze, jak upadek szybkiej mody - złe traktowanie pracowników fabryk, stosowanie toksyn barwniki i inne problemy - pochodziły po prostu z decyzji C-Suite, aby zapewnić niższy koszt towarów dla Western konsumentów.
Następnym razem, gdy poszłam na zakupy...
Widziałem metkę z napisem „Made in Bangladesh” na około jednej na trzy części garderoby, które podniosłem. Więc nic nie kupiłem. Następnym razem też nic nie kupiłem. I tak dalej, aż postanowiłem przez rok robić etyczne zakupy i zobaczyć, co się stanie. I zgadnij co? Nie mogłem tego zrobić. Rozszyfrowanie wszystkich certyfikatów, ocena, czy uczciwy handel czy ekologia były lepsze, gdybym musiała dokonać wyboru, była po prostu zbyt trudna, zidentyfikować opcje w moim przedziale cenowym jako 20-latków pracujących na poziomie i znaleźć ubrania, które pasują do mojego stylu jako profesjonalisty mieszkającego w Waszyngton.
Ale Czemu?
To nie jest jakiś spisek wielkiego biznesu. Firmy zawsze musiały i zawsze będą musiały zarabiać pieniądze, aby przynajmniej mieć włączone światło. A żeby to zrobić, muszą zwiększyć sprzedaż. Aby zwiększyć sprzedaż, obniżają ceny. Czemu? Bo my – konsumenci – prosiliśmy o to.
Życie jako autentyczna feministka
Kiedy wycofuję się i usuwam wkradające się poczucie winy, a zamiast tego poświęcam chwilę na wyobrażenie sobie osoby, która uszyła moje ubrania, widzę kobietę. W rzeczywistości Międzynarodowa Organizacja Pracy donosi, że kobiety stanowią prawie 90 procent pracowników przemysłu odzieżowego w niektórych krajach.
Jako osoba wychowana przez niesamowicie silne kobiety, nieustannie otacza się kobietami-liderkami i wierzy, że to wspierające inny to jedyny sposób, w jaki kiedykolwiek osiągniemy równość, świadome zakupy moich ubrań nagle stały się niezbędne dla mojej autentyczności jako feminista.
Powinnam być w stanie utrzymać pensję na życie i bezpieczne środowisko pracy dla kobiety, która nie jest inna niż moja mama, moja siostra, moja przyjaciółka, nawet jeśli jej twarz zasłania globalny dystans pomiędzy nami.
Komplikacje w znalezieniu rozwiązania
Bojkotowanie ubrań produkowanych w krajach takich jak Bangladesz tylko załamuje lokalną gospodarkę, wpędzając kobietę, którą wyobraziłem, w jeszcze głębszy krąg ubóstwa. A marki takie jak te, które zaopatrują się w Rana Plaza, nie są złe. Sprzątanie ich łańcuchów dostaw jest o wiele bardziej skomplikowane, niż możemy sobie wyobrazić, i w rzeczywistości oferują największy potencjał do dokonania zmian w branży.
Przejrzystość jest jedną z ich największych przeszkód. Jeśli firma zamawia koszulkę do produkcji i potrzebuje, aby produkt dotarł do jej sklepu w ciągu miesiąca, dostawca bierze zamówienia, zdaje sobie sprawę, że potrzebuje większej zdolności, aby zrealizować zamówienie na czas i zleca je innemu dostawcy, który ma do czynienia z tym samym wyzwanie. Nagle marka nie ma wglądu w to, gdzie dokładnie jest wytwarzany jej produkt, więc skąd mogli wiedzieć, czy producent otrzymywał pensję wystarczającą na życie, czy zapewniał bezpieczeństwo w swoim środowisku pracy?
A co jeśli te koszulki mają być ekologiczne? Gdzie znajdziesz całą tę bawełnę? Bawełna może być ekologiczna, ale czy pracownicy byli traktowani sprawiedliwie podczas zbiorów? Czy będziesz musiał wysłać bawełnę z Indii do Meksyku, aby przerobić ją na nić i tkaninę, następnie wysłać ją do Kambodży w celu złożenia, aż w końcu przeniesiesz ją do Stanów Zjednoczonych, aby umieścić ją na półkach? A co ze śladem węglowym generowanym przez tę ścieżkę?
Im bardziej jesteśmy świadomi, tym bardziej czujemy potrzebę zrobienia czegoś. I nie można być perfekcyjnym w naszych zachowaniach zakupowych. Tak więc naszym rozwiązaniem musi być: po prostu zrób coś.
Znalezienie swojego „czegoś”
Moje coś się zaczyna dobrze się nosić umożliwienie kobietom dokonywania świadomych zakupów łatwiej niż kiedykolwiek wcześniej. Coś mojego najlepszego przyjaciela to rezygnacja z szybkiej mody. Coś mojej mamy to zadawanie pytań o każdy zakupiony przez nią kawałek. Inny znany mi założyciel wspiera finansowo wpływowe grupy pracujące nad zmianą przepisów na rzecz bardziej zrównoważonego przemysłu odzieżowego.
Nie ma działań zbyt błahych. W rzeczywistości badania psychologiczne pokazują, że poczucie winy lub poczucie winy nie wystarczy, w ogóle nie inspiruje nas do zmiany. Zamiast tego wciąga nas głębiej w to samo zachowanie.
Tak więc następnym razem, gdy pójdziesz do zakupu, zamiast załamywać ręce z frustracji lub czuć się winnym z powodu tego, co się dzieje już w swojej szafie wyobraź sobie siostrę, matkę, przyjaciółkę i kobietę, która uszyła tę część garderoby… ty. Zapytaj siebie: jak możesz ją dziś wzmocnić? Łącznie nasze pytania i nasza siła nabywcza zmienią się i pewnego dnia moda stanie się po prostu modą bez konieczności zadawania pytań.
