Poza Czarnym Kwadratem
Nieco ponad rok temu ponad 28 milionów ludzi opublikowało Czarny kwadrat na swoim Instagramie kanały. Przedstawienie musi zostać wstrzymane, znany również jako Blackout Tuesday, został zainicjowany przez dwie czarne kobiety z branży muzycznej, aby zakłócić i wykrzyczeć „długotrwały rasizm i nierówności, które istnieją od sali konferencyjnej po bulwar”. Była to jedna z wielu inicjatyw w odpowiedzi na morderstwo George'a Floyda i ludzi na całym świecie wskoczył na pokład.
Doskonale pamiętam ten dzień. Zastanawiałem się, czy ja też zamieściłbym czarny kwadrat, a jeśli tak, to co by powiedział mój podpis. Pamiętam też mieszane uczucia, których doświadczyłem, obserwując innych, którzy do tej pory milczeli w kwestiach rasizmu, umieszczając czarne kwadraty, jakby odhaczając kratkę. Gdzie byli dla Michaela Browna, Tamira Rice'a i Atatiany Jeffersona? Jeszcze niedawno, gdzie było ich oburzenie na Ahmauda Arbery'ego czy Breonnę Taylor? Bycie świadkiem było bardzo bolesne i prawie wolałem ich milczenie od tego, co wydawało się być performatywnym postem.
Jako współzałożyciel a Agencja DEI, regularnie pracuję z osobami i organizacjami, które podczas „Czarnego kwadratu” wygłaszały wielkie oświadczenia o stawaniu się antyrasistowskimi sojusznikami Lato." W ciągu ostatniego roku byłem wtajemniczony w wiele dobrych, ale często naiwnych prób naprawienia tej „sprawy z rasizmem” tak szybko, jak możliwy. W tym kontekście idea sojuszu stała się szeroko dyskutowanym tematem.
Co czyni sojusznika? Czy jest to tożsamość, a jeśli tak, to kto może się o nią ubiegać? Jaka jest różnica między sojusznikiem performatywnym a sojusznikiem efektywnym?
To tylko niektóre z pytań, które zadaliśmy podczas prowadzonych przez nas warsztatów, a są to ważne pytania, które należy zadać. Podczas gdy definiowanie terminologii i ewoluowanie języka jest ważne, nasze warsztaty skupiają się na tym, kim jesteśmy z ludu, który chce działać w skutecznym sojuszu. Ponieważ bez względu na to, na jaki termin się zdecydujemy, jedno jest pewne: chodzi o znacznie więcej niż listę kontrolną działań performatywnych, które możemy odhaczyć.
Co to jest sojusz performatywny?
w kurs antyrasistowski Biegam, ktoś kiedyś zapytał, jak uniknąć performatywnego sojuszu na platformach z natury performatywnych (odnosząc się do mediów społecznościowych). Powiedziałem im, że jeśli nasz tak zwany „sojusznik” sprowadza się do tych platform, jest to performatywny – każdy post musi łączyć się z akcją, a my musimy rozważyć nasze motywy publikowania (lub nie publikowania).
Wiem, że już wcześniej brałem udział w działaniach performatywnych i muszę nieustannie oduczać się i słuchać tych, z którymi staram się sprzymierzyć – w mojej własnej społeczności i poza nią. Działania performatywne są często bardziej szkodliwe niż pomocne, a istnieją kluczowe rzeczy, które mogą nam pomóc określić, czy nasze działania sojusznicze są autentyczne i skuteczne. Są one istotne zarówno dla czarnej społeczności, jak i innych niedostatecznie reprezentowanych i marginalizowanych ludzi.
Przyjrzyjmy się niektórym znakom, które pomogły mi i innym zidentyfikować, czy nasze działania mają charakter performatywny, czy egocentryczny, a zatem powodują więcej szkody niż pożytku.
1.Twoja edukacja kończy się na mediach społecznościowych
Śledzenie i kontakt z nauczycielami w mediach społecznościowych jest świetne, a ponowne publikowanie treści edukacyjnych (raz sprawdzono fakty—chcemy być odpowiedzialnymi użytkownikami mediów społecznościowych) może być pomocna, ale to nie wystarczy. Systemy opresji, które staramy się zdemontować, i narracje, które się z nimi wiążą, nie są rozumiane przez zwykły tweet ani 10 infografik.
2.Szybko tweetujesz, ale powoli mówisz
Jeśli tylko tweetujesz lub publikujesz na temat rasizmu lub innych form niesprawiedliwości, ale nie odzywasz się w obliczu w twoim codziennym życiu – w pracy, z rodziną lub gdzie indziej – jest to wskaźnik, że twój sojusznik jest performatywny. Ciężka praca odbywa się poza internetem.
3.Patrzysz tylko na działania zewnętrzne. Nie przesłuchujesz własnego współudziału ani nie rozpoznajesz potrzeby uczenia się (i oduczenia)
Tak łatwo jest wskazać palcem wszystkich innych, gdy budzimy się z powodu niesprawiedliwości wokół nas. Jednak szybkie spojrzenie w lustro przypomina nam, że praca zaczyna się w domu, we własnym życiu. Nie możemy działać w sojuszu, jeśli nie chcemy wykonywać wewnętrznej pracy – która obejmuje przepraszanie za krzywdę, którą wyrządziliśmy, i rozpoznanie naszej potrzeby uczenia się (i oduczania). To chęć uczenia się i bycia wezwanym. Więcej o tym, jak wykonać wewnętrzną pracę poniżej.
4.Centrujesz swój głos i czerpiesz korzyści ze swojego „sojusznika”
To powinno być oczywiste, ale niestety tak nie jest. Działanie w solidarności i sojuszu nie oznacza przejmowanie rozmowy a nawet walka. Oznacza to zaoferowanie swoich zasobów i przywilejów tym, którzy przewodzą: tym, którzy są najbardziej zmarginalizowani. W kontekście czarnej społeczności są to w szczególności czarne kobiety i czarne kobiety trans.
Oznacza to także tworzenie przestrzeni, a nie zajmowanie jej. Obejmuje to uznanie pracy tych, którzy cię nauczyli, i wiarę w historie tych, z którymi chcesz się sprzymierzyć. Istotne jest, aby oprzeć się pokusie stania się „zbawicielem” (głęboko problematyczne pojęcie zakorzenione w sprzeciwie wobec czerni, antyrdzenności itp.). Jeśli nie znasz pojęcia sawioryzmu, szczególnie białego sawioryzmu, polecam zaangażowanie się w prace No WhiteSaviors— kierowana przez czarne kobiety grupa poparcia z siedzibą w Kampali w Ugandzie.
5.Oczekujesz poklepania po plecach lub podziękowania od tych, z którymi chcesz się sprzymierzyć
Widziałem, jak robią to zarówno korporacje, jak i osoby prywatne – wdrażana jest jedna lub dwie pozytywne zmiany i pojawia się natychmiastowa potrzeba walidacji. Swoje działania traktują jako formę dobroczynności, a nawet przysługę. Demontaż białej supremacji, rasizmu i wszystkich innych „izmów” nie jest przysługą dla najbardziej uciskanych, którzy zasługują na poklepanie po plecach. To słuszna rzecz i ostatecznie przyniesie korzyści wszystkim.
Co więcej, twój sojusz i solidarność w tym kontekście nie mogą być uwarunkowane ani zależeć od tego, czy masz czarnych (wstaw dowolną inną zmarginalizowaną grupę) przyjaciół, którzy mogą cię poklepać.
6.Rezygnujesz, gdy tylko robi się ciężko
Ktoś rzuca ci wyzwanie w sprawie czegoś, co powiedziałeś, rasistowski troll znajduje twojego IG, twój kanał (dzięki, algorytm) nagle wygląda, jakby rasizm i dyskryminacja są wszędzie; krótko mówiąc, robi się ciężko, więc wyłączasz się.
Rozumiem chęć zrobienia tego, ale musimy o tym pamiętać wyłączenie jest przywilejem wielu ludzi nie ma. Jeśli po roku konfrontacji z rasizmem zaczyna być ciężko, wyobraź sobie, jak to było dla tych z nas, którzy przez wieki byli odbiorcami wszystkich „izmów”.
Co to znaczy praktykować skuteczny sojusz?
Co zatem stanowi „skuteczny” sojusz? Czy to w ogóle istnieje? Jedna z moich ulubionych definicji sojuszników może rzucić na to trochę światła:
Sieć Antyuciskowa
Dalej mówi się, że sojusz nie jest tożsamością i nie jest samookreślony. I dla mnie są to kluczowe elementy tego, jak powinniśmy podejść do idei stania się współspiskowcami w dziele wyzwolenia i sprawiedliwości.
1.Wykonujesz wewnętrzną pracę polegającą na ciągłym oduczaniu się i ponownej ocenie
Autentyczne działanie jest zakorzenione w świadomości, że nikt z nas nie jest zwolniony z tej pracy; wszyscy musimy angażować się w sprawy wewnętrzne lub praca duchowa— nie tylko raz czy dwa, ale jako ciągła praktyka. To zawiera słuchający edukatorom i działaczom antyrasistowskim oraz czytanie ich praca. Oznacza to również regularne kwestionowanie uprzedzeń i uczenie się nowych narracji.
Pamiętaj: praca przeciw uciskowi i działanie w sojuszu to podróż na całe życie.
2.Płacisz Black Fox
Od wyboru kupować od Sklepy należące do czarnoskórych osób (zrównoważony sposób, nie tylko jako jednorazowy gest), aby wspierać organizacje charytatywne prowadzone przez Czarnych, wkładanie pieniędzy tam, gdzie są twoje usta, jest zawsze dobrym miejscem na rozpoczęcie skutecznego sojuszu. Większość nauczycieli mediów społecznościowych ma również informacje o Venmo lub PayPal w swoich biografiach. Czy ich praca wspiera Twoją naukę? Zapłać im.
3.Wołasz rasizm i wzywasz ludzi
W pracy, w szkole, przy stole, z przyjaciółmi. Narracje podtrzymują działające systemy, a gdy dowiesz się więcej o pochodzeniu rasizmu, przekonasz się, że konstrukt rasy utrzymuje niektórych ludzi przy władzy, a innych uciska.
Niektóre anty-czarne narracje obejmują: kryminalizacja Czarnego Ludu, uprawnienie do Ciała czarnego lisa jako towar, koloryzm, a silny i/lub gniewne narracje o czarnej kobiecie. I tak dalej. Pozwalając na przetrwanie tych narracji, strach przed wyzwoleniem Czarnych utrzymuje się – ponieważ jest to naprawdę bezpieczne dla Czarnych by ludzie byli naprawdę wzmocnieni i wolni, jeśli opowiadane o nas historie nieustannie utrwalają te niebezpieczne narracje?
Narracje rasistowskie i antyczarne muszą być kwestionowane, bez względu na to, jak „małe” mogą się wydawać. W nas samych i otaczającym nas świecie. Im więcej osób kwestionuje narracje, tym większy wpływ na to, jak ludzie się zachowują.
4.Popierasz i domagasz się polityki antyrasistowskiej
Jednostki działające w sojuszu to tylko jedna strona medalu, jeśli chodzi o wyzwolenie i demontaż białej supremacji. Niezwykle ważne są również ruchy wspólnotowe i kolektywne.
Sojusz nie może być apolityczny. Polityki są albo antyrasistowskie, albo podtrzymują status quo. Wspieraj tych, którzy aktywnie rzucają wyzwania i zmieniają politykę oraz pociągają do odpowiedzialności liderów i polityków.
5.Centrujesz głosy Black Fox i robisz przestrzeń
Wreszcie, co nie mniej ważne, działanie w sojuszu wymaga zrobienia miejsca. Oznacza to zwracanie uwagi na pomieszczenia, w których się znajdujesz, i domaganie się zmian, jeśli nie są one reprezentatywne — na platformach mediów społecznościowych, w pracy lub szkole, czy gdziekolwiek indziej w społeczeństwie. Nie mówisz za nas, ale robisz swoją część, aby upewnić się, że nasze głosy zostaną wysłuchane. Korzystasz ze swojego przywileju, aby otworzyć drzwi, przez które historycznie nie byliśmy w stanie przejść, a następnie wpuścić nas do środka. Przypisujesz Black Folksowi, uczysz się od Black Folksów, podnosisz głosy Black Folksów.
Nauka działania w skutecznym sojuszu nie jest ćwiczeniem z zaznaczeniem pola i nie dzieje się z dnia na dzień. Życie poza czarnym kwadratem (lub wstawianie innych hashtagów i wspólnych wysiłków „okazywania” solidarności, które widzieliśmy w ciągu ostatniego roku) wymaga od nas uczciwego spojrzenia na nasze motywy. Wymaga, abyśmy przyjrzeli się tym, gdzie nasz wkład nie jest pomocny, a następnie zbudowali nowe praktyki i nawyki, aby działać solidarnie z grupami ludzi, z którymi staramy się sprzymierzyć.
Ważne, że gdzieś zaczynamy. Nie chodzi o perfekcję. Po drodze się pomylimy i to jest w porządku – o ile pozostaniemy zdolni do uczenia się i pozwolimy innym nas wezwać.
Słuchaj i ucz się dalej. Mam nadzieję, że możemy wyjść poza czarny kwadrat – nie do tego, jak było wcześniej, ale do lepszej przyszłości dla wszystkich.
