Potrzeba lepszego zarządzania gruntami
W 2014, ogłosił wysoki rangą urzędnik ONZ że techniki rolnicze wykorzystujące duże ilości środków chemicznych i nowoczesne praktyki rolnicze prowadzą do skrajnej degradacji gleby. „Wytworzenie trzech centymetrów wierzchniej warstwy gleby zajmuje 1000 lat, a jeśli obecne tempo degradacji będzie się utrzymywać, cała wierzchnia warstwa gleby na świecie może zniknąć w ciągu 60 lat” – powiedział urzędnik.
Nowoczesne rolnictwo przemysłowe charakteryzuje się monokulturą lub monouprawą, przeznaczaniem dużego obszaru ziemi pod uprawę jednej rośliny — takiej jak kukurydza czy pszenica. Uprawa jest stale uprawiana na tej samej ziemi i chociaż może być opłacalna dla rolników, może również negatywnie wpływać na środowisko.
Praktyki monokulturowe zubożyć materię organiczną w glebie, co zmniejsza retencję wody i zmniejsza kluczowe składniki odżywcze. To połączenie braku stałego obrotu glebą po każdym sezonie wegetacyjnym i braku różnorodności upraw na działce może powodować między innymi erozję gleby. Aby rozwiązać ten problem, rolnicy polegają na nawozach chemicznych i dodatkowym nawadnianiu, aby zapewnić plony w następnym sezonie wegetacyjnym.
Ponieważ jednak uprawy monokulturowe są bardziej podatne na szkodniki, potrzebne są dodatkowe nawozy i pestycydy, aby chronić i zarządzać ich zdrowiem — a to może tworzyć toksyczne ścieki, które zanieczyszczają strumienie wody pitnej i szkodzą faunie wodnej.
Wreszcie, te nowoczesne, przemysłowe techniki rolnicze są głównym czynnikiem przyczyniającym się do globalnego ocieplenia, przyczyniając się „około 25 do 30 procent na globalne emisje gazów cieplarnianych, dalsze przyspieszenie zmian klimatycznych”, według ten Centrum Ekoliteractwa.
To wszystko, co można powiedzieć, że przyszłość rolnictwa nie wygląda zbyt jasno dla ludzi lub planety. Może być konieczne odejście od rolnictwa przemysłowego, aby zmniejszyć wpływ na środowisko, jaki nasz system żywnościowy wywiera na Ziemię. Na szczęście istnieje zrównoważone rozwiązanie.
Permakultura jako rozwiązanie
U podstaw permakultury leży zrównoważone rolnictwo. Obejmuje również 12 zasad projektowania które wykraczają poza rolnictwo i oferują ekologiczne podejście do nowoczesnego życia i społeczności — na przykład oszczędzanie energii i życie bez odpadów. Ale filozofia jest ostatecznie zakorzeniona w lepszym zarządzaniu gruntami.
Współczesny ruch permakultury została założona w latach 70. przez nieżyjącego już Billa Mollisona, australijski ekolog i badacz (chociaż rdzenni mieszkańcy od wieków praktykują zrównoważone zarządzanie gruntami; więcej na ten temat poniżej). „Większość tego, za czym opowiadał się [Mollison], opierała się na jego wielkim szacunku dla mądrości rolników produkujących na własne potrzeby na całym świecie, którzy od dawna stosują zrównoważone metody uprawy swoich upraw”, pisze Matt Dunwell w The Opiekun. „W ujęciu rolniczym oznacza to sadzenie różnych zbiorów roślin, wykorzystywanie gatunków wieloletnich do tworzenia stabilnych systemów produkcyjnych i zapewnienie warunków do regeneracji gleb”.
Permakultura traktuje priorytetowo bioróżnorodność, ochronę środowiska i regenerację gleby, jednocześnie uprawiając rośliny do spożycia przez społeczność. Praktyka ta może poprawić zdrowie gleby i utrzymać w nieskończoność obfite plony na tej samej działce.
Oznacza to, że rolnicy obserwują i reagują na swój unikalny, lokalny ekosystem, naśladując zaobserwowane naturalne wzorce produkcji żywności. Następnie mogą wdrażać liczne strategie (np. współrzędne, agroleśnictwo, oraz gospodarka wodna) do uprawy niezbędnej żywności i materiałów przy jednoczesnej poprawie zdrowia gruntów. Techniki te eliminują potrzebę agresywnego nawadniania, stosowania pestycydów i wylesiania.
Permakultura odnosi największe sukcesy, gdy jest praktykowana przez zdecentralizowane operacje na małą skalę—mniejsza skala pomaga zmaksymalizować różnorodność dzięki bardziej intensywnej uprawie międzyplonowej w celu uzyskania wyższych plonów. Permakultura kwitnie również, gdy jest trzy podstawowe zasady etyki są przestrzegane:
Pielęgnacja Ziemi — która koncentruje się na zdrowej glebie i ułatwia ekosystem, w którym rozwija się bioróżnorodność.
Troska o ludzi — obejmuje to zrównoważone zaspokajanie potrzeb jednostki, rodziny i większej społeczności bez wytwarzania większej ilości odpadów lub szkodzenia środowisku.
Uczciwe akcje — gdy odniesie sukces, permakultura przynosi korzyści wszystkim ludziom, którzy są częścią społeczności i w równym stopniu zaspokaja potrzeby wszystkich.
Praktyki dotyczące ziemi tubylczej i znaczenie suwerenności żywnościowej
Populacje tubylców na całym świecie praktykowały zrównoważone rolnictwo i zarządzanie gruntami przez tysiące lat, zanim praca Mollisona i przywłaszczenie rdzennej mądrości. Te grupy są nadal liderami gospodarowania ziemią.
Rdzenni mieszkańcy namacalnie kształtują swoje środowisko zaspokajać ich zapotrzebowanie na niezawodne źródło pożywienia i chronić lokalne ekosystemy. Najbardziej przytaczanym przykładem w Stanach Zjednoczonych jest Trzy siostry, różnorodność fasoli, kabaczków i kukurydzy uprawianych przez plemiona na całym kontynencie. Takie rolnictwo umożliwia lepsze plony i promuje zdrowszą glebę.
Nie wolno nam również zapominać, że permakultura jest przede wszystkim kluczowym filarem suwerenności żywnościowej, czyli „prawem narodów do zdrowego i kulturowego odpowiednia żywność produkowana za pomocą ekologicznych i zrównoważonych metod oraz ich prawo do definiowania własnych systemów żywnościowych i rolniczych”, zgodnie z ten Sojusz Suwerenności Żywnościowej USA.
Większa część pozwala ludziom, zwłaszcza rdzennym społecznościom, odzyskać swoją sprawczość w systemie żywnościowym i wdrożyć zrównoważone, lokalne praktyki produkcji żywności. Gdyby drobni rolnicy mogli współpracować ze społecznością, aby dostarczać wystarczające ilości pożywnej żywności, globalne systemy rolnictwa mogłyby nawet odejść od modeli przemysłowych. Może nawet pomóc desery spożywcze.
Sposoby praktykowania permakultury w naszych społecznościach
Permakultura prosi nas o ponowne wyobrażenie sobie naszego związku ze środowiskiem. W przestrzeni zrównoważonego rozwoju wiele się mówi o zmniejszeniu lub wyeliminowaniu naszego śladu środowiskowego. Jednak permakultura pokazuje, że zrównoważona przyszłość istnieje, gdy przekonfigurujemy nasz wpływ na coś regenerującego, zamiast po prostu dążyć do czegoś mniej destrukcyjnego.
