Wszyscy po prostu odprowadzamy się do domu. Jeśli możemy być kimkolwiek, bądźmy mili.
Naprawdę słuchaj
Potrzeba więcej niż dwojga uszu, aby naprawdę słuchać, kiedy przyjaciel lub krewny przychodzi do ciebie z problemem. Wykonaj te trzy kroki i obserwuj, jak mówca zmienia się ze spanikowanego w spokojnego.
Pozwól im rozmawiać
To sztuka, by pozwolić komuś mówić na tyle długo, by dotrzeć do sedna problemu, nie pozwalając mu się wędrować. Prelegent często zaczyna od szczegółów prezentacji okoliczność. Powie ci, co się stało. Następnie może przejść do pewnych założeń lub domysłów dotyczących motywów i działań zaangażowanych osób. Jeśli masz szczęście, opowie o uczuciach, których doświadczył i nadal doświadcza, które powodują ból. Twoim największym zadaniem jest przeniesienie go z jego założeń do jego uczuć i ostatecznie jego opcji.
Sztuką w znalezieniu odpowiedniego czasu jest słuchanie powtórzeń. Gdy mówca powtórzy się raz lub dwa razy, nadszedł czas na podsumowanie i przejście do przodu. Ogólnie 5-15 minut to dobry czas na ujawnienie informacji.
Powiedzmy, że twój współpracownik przychodzi do twojego biura i pyta, czy masz chwilę. Pierwszą, najważniejszą rzeczą, jaką możesz zrobić, aby wyrazić troskę i troskę, jest zatrzymanie się, nawiązanie kontaktu wzrokowego i powiedzenie czegoś w stylu: „Jasne. Usiądź”. Następnie przesuń wszystko inne z linii wzroku i skup się. Jeśli wahasz się, kontynuujesz pracę lub nie nawiązujesz kontaktu wzrokowego, być może straciłeś okazję do intymnego ujawnienia. Jeśli uważa, że jesteś zbyt zajęty, niezainteresowany lub zdenerwowany przerwą, możesz tylko zdjąć papierową skórkę z cebuli.
Oprzyj się pogawędce. Przejść do sedna. Powiedz: „Co się dzieje?” lub „Powiedz mi, co się dzieje”. Więc pozwól im mówić. Nie przerywaj.
Nie udzielaj rad. Jedyne, co możesz powiedzieć w tym czasie, to zachęcające słowa, takie jak „Rozumiem”, „Aha” i „OK”. Udzielanie porad może być subtelne, z takimi wskazówkami jak:
- „Powinieneś jej po prostu powiedzieć, żeby…”
- "Dlaczego nie..."
- "Czy próbowałeś..."
- – Nie pozwól mu to ujść na sucho!
Nie bój się ciszy. Jeśli przestanie mówić na kilka sekund, oprzyj się pokusie wskoczenia. Zobacz, co jeszcze wyjdzie. Kontynuuj nawiązywanie kontaktu wzrokowego. Czasami wystarczy być usłyszanym i widzianym.
Przejść do sedna
Kiedy wysłuchasz jej historii i albo przestała mówić, albo zaczęła się powtarzać, nadszedł czas na podsumowanie. Znajdź sposób, aby wstawić swoją myśl bez odcinania jej. Możesz powiedzieć coś takiego:
- – Czy mogę ci powiedzieć, co słyszę?
- "Dla mnie brzmi jak czujesz..."
- „Słuchałem i to, co brzmi, jak mówisz, to…”
- „Słyszałem, że trzy razy użyłeś słowa „przestraszony”. Czego najbardziej się boisz?”
- „Myślę, że słyszałem wystarczająco dużo przykładów. Jak to na ciebie wpływa?”
Twoim celem jest skłonienie jej do mówienia o sobie i swojej roli w problemie, zamiast skupiania się na czymś, czego nie może zmienić, a mianowicie na okolicznościach, innej osobie lub na obu. Kiedy widzi, że podziela problem, ma opcje. Większość problemów jest powodowana przez co najmniej dwie osoby lub rzeczy – sprawcę i ofiarę. Ofiara zawsze szuka ratownika. Jeśli udzielisz jej rady lub pozwolisz jej przerzucać winę, pozostanie ofiarą i nie ponosi osobistej odpowiedzialności. Gdy przestanie postrzegać siebie jako ofiarę, może odnaleźć własną moc, a ty wykonasz swoją pracę jako As Listener.
Nie chodzi o gwóźdź
Oferta prawdziwa nadzieja
Większość ludzi nie lubi, gdy mówi się im, co mają robić. Chcemy być panami własnego losu. Pomaganie ludziom w zobaczeniu ich opcji umożliwia im poczucie kontroli, a kontrola jest bezpieczna.
Po wysłuchaniu i podsumowaniu problemu delikatnie pomóż przyjacielowi spojrzeć na opcje. Zapytać się,
- "Jakie masz opcje?"
- „Co zrobiłeś w przeszłości w takich okolicznościach? Zadziałało?"
- „Jakie są naprawdę szalone rzeczy, które możesz teraz zrobić?”
- „Spójrzmy na kilka skrajności: w jednej skrajności możesz... a na drugim krańcu mógłbyś... Jak wyglądałby środek?”
- – Jak myślisz, co jest następną słuszną rzeczą, którą powinieneś teraz zrobić?
- „Gdyby sytuacja się odwróciła i to ja miałem ten problem, co sugerowałbyś, żebym zrobił?”
Najważniejszym aspektem tego kroku jest umożliwienie przyjacielowi wymyślenie własnych odpowiedzi. Musi znaleźć to, co jest dla niej odpowiednie. Nawet jeśli mówi: „Nie mam opcji!” oprzeć się pokusie oddania jej jej. Powiedz jej, żeby pomyślała o tym przez kilka dni i zobaczyła, co wymyśli. Przypomnij jej, że jest mądra i że w nią wierzysz.
Ankieta mówi
Jo Miller z Tennessee 24 sierpnia 2016:
Bardzo dobrze zrobione. Muszę udostępnić ten film mojemu mężowi.
Musiałem wrócić i spojrzeć na Twój profil, aby zobaczyć, dlaczego w ogóle się połączyłem. Podobało mi się to, co powiedziałeś o dobrym życiu. Czy to był powód? Nie pamiętam, ale myślę, że sprawdzę więcej twoich hubów.
