Müzik performansı ve notasyonunda "ton" kelimesi, gerçek ve kavramsal terminolojiyi kapsayan birçok farklı anlama gelebilir. Tonun bazı yaygın tanımları şunları içerir:
- müzikal bir ses
- A tüm adım - ikiye eşit bir aralık yarı tonlar (veya yarım adım)
- Bir sesin kalitesi veya karakteri
Ton Bir Perdeye Yönelik Olduğunda
Batı müziğinde, sabit bir ses, müzik tonu olarak adlandırılabilir. Ton, en sık olarak "A" veya "C" gibi perdesiyle karakterize edilir, ancak aynı zamanda tını (sesin kalitesi), süre ve hatta yoğunluğu (sesin dinamiği) içerir. Birçok müzik türünde, farklı perdeler modülasyon veya vibrato ile değiştirilir.
Örneğin, bir kemancı bir "E" çalar ve notaya vibrato eklerse, bu artık saf bir ton değildir. Artık sese sıcaklık katabilecek küçük modülasyonlara sahip, ancak aynı zamanda perdesini de değiştiriyor. Saf bir ton, eşit ve tekrarlayan salınımın bir modeli olan sinüzoidal bir dalga biçimine sahiptir. Ortaya çıkan ses çok düzgün ve sabittir.
Müzik Aralığı Olarak Ton
Bir ton genellikle müzikte bir perdeye atıfta bulunduğundan, müzik adımlarına da çevrilebilir. Bütün bir adım iki yarım adımdan oluşur. Örneğin, C'den D'ye bir tam adımdır, ancak C'den C-keskin ve C-keskin'den D'ye iki yarım adımdır. Bunlar ayrıca "tonlar" veya "yarı tonlar" olarak da adlandırılabilir. Bir yarım ton, esasen bir tonun yarısı veya bir yarım adımdır.
Ton ve Ses Kalitesi
Ton, aynı enstrümanın sesleri ile sesin rengi veya ruh hali arasındaki benzersiz farkı da ifade edebilir (tını ile karıştırılmamalıdır). Farklı enstrümanlarda ve vokal müzikte bir ton birçok farklı şekilde ifade edilebilir. Örneğin piyanoda hassas bir ton, piyano performansının teknik yönleriyle mümkün kılınan keskin ve sarsıcı bir tonla kontrast oluşturacaktır.
Bir şarkıcı, sesinin kalitesini değiştirerek ve bazen yumuşak ve yumuşak, bazen de sert yaparak tonunu değiştirebilir. Birçok müzisyen için tonlarını değiştirme ve manipüle etme yeteneği, pratik ve teknik ustalıkla gelen etkileyici bir beceridir.
