Γεννημένη στην Αμερική, η τζαζ μπορεί να θεωρηθεί ως αντανάκλαση της πολιτισμικής διαφορετικότητας και του ατομικισμού αυτής της χώρας. Στον πυρήνα του είναι το άνοιγμα σε όλες τις επιρροές και η προσωπική έκφραση μέσω του αυτοσχεδιασμού. Καθ' όλη τη διάρκεια της ιστορίας της, η τζαζ έχει διασχίσει τους κόσμους της λαϊκής μουσικής και της έντεχνης μουσικής και έχει επεκταθεί σε σημείο όπου τα στυλ της είναι τόσο διαφορετικά που ένας καλλιτέχνης μπορεί να ακούγεται εντελώς άσχετο με άλλο. Πρώτα εμφανίστηκε σε μπαρ, η τζαζ μπορεί τώρα να ακουστεί σε κλαμπ, αίθουσες συναυλιών, πανεπιστήμια και μεγάλα φεστιβάλ σε όλο τον κόσμο.
Η Γέννηση της Τζαζ
Η Νέα Ορλεάνη, στη Λουιζιάνα, γύρω στις αρχές του 20ου αιώνα ήταν ένα χωνευτήρι πολιτισμών. Μια μεγάλη πόλη-λιμάνι, άνθρωποι από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται εκεί, και ως αποτέλεσμα, οι μουσικοί εκτίθενται σε μια ποικιλία μουσικής. Η ευρωπαϊκή κλασική μουσική, το αμερικανικό μπλουζ και τα τραγούδια και οι ρυθμοί της Νότιας Αμερικής ενώθηκαν για να σχηματίσουν αυτό που έγινε γνωστό ως τζαζ. Η προέλευση της λέξης τζαζ αμφισβητείται ευρέως, αν και πιστεύεται ότι αρχικά ήταν σεξουαλικός όρος.
Λούις Άρμστρονγκ
Ένα πράγμα που διακρίνει τη μουσική τζαζ είναι η εστίασή της στον αυτοσχεδιασμό. Λούις Άρμστρονγκ, τρομπετίστας από τη Νέα Ορλεάνη και μετά το Σικάγο, θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου τζαζ αυτοσχεδιασμού. Τα σόλο τρομπέτας του ήταν μελωδικά και παιχνιδιάρικα και γεμάτα ενέργεια που μπορούσε να προκύψει μόνο από τη σύνθεση επί τόπου. Ηγέτης πολλών γκρουπ στις δεκαετίες του 1920 και του 1930, ο Άρμστρονγκ ενέπνευσε αμέτρητους άλλους να κάνουν τη μουσική δική τους, αναπτύσσοντας ένα προσωπικό στυλ αυτοσχεδιασμού.
Επέκταση της τζαζ
Χάρη στους πρώιμους δίσκους, η μουσική του Άρμστρονγκ και άλλων στη Νέα Ορλεάνη μπορούσε να φτάσει σε ένα ευρύ κοινό στο ραδιόφωνο. Η δημοτικότητα της μουσικής άρχισε να αυξάνεται όπως και η πολυπλοκότητά της, και μεγάλα πολιτιστικά κέντρα σε όλη τη χώρα άρχισαν να παρουσιάζουν συγκροτήματα τζαζ. Το Σικάγο, το Κάνσας Σίτι και η Νέα Υόρκη είχαν τις πιο ακμάζουσες μουσικές σκηνές τη δεκαετία του 1940, όπου οι αίθουσες χορού ήταν γεμάτες με θαυμαστές που έρχονταν να δουν μεγάλα σύνολα τζαζ. Αυτή η περίοδος είναι γνωστή ως η εποχή του swing, αναφερόμενη στους έντονους ρυθμούς χορού «swing» που χρησιμοποιούσαν τα Big Bands.
Ο Benny Goodman έκανε δημοφιλή τη μουσική για το λευκό κοινό. Άλλοι ηγέτες της μπάντας με επιρροή ήταν ο Cab Calloway και ο Count Basie.
Billie Holiday
Ένας από τους μεγαλύτερους τραγουδιστές της τζαζ από τη δεκαετία του 1930 έως τη δεκαετία του 1950, ο Billie "Lady Day" Holiday θα μπορούσε να προκαλέσει τεράστια συγκίνηση από οποιαδήποτε λέξη σε μια τζαζ μελωδία. Έκανε τις πρώτες της ηχογραφήσεις με τον Benny Goodman αλλά βρήκε ευρύτερη φήμη με την ορχήστρα του Count Basie.
Ντιουκ Έλινγκτον
Ο επιδραστικός αρχηγός συγκροτήματος, συνθέτης αμερικανικών προδιαγραφών και πιανίστας Duke Ellington ήταν πρωτοπόρος στην Η εποχή του Big Band, και η μπάντα του διήρκεσε για περισσότερα από 50 χρόνια, με βάση τη Νέα Υόρκη, αν και έκαναν περιοδείες Παγκόσμιος. Είναι ευρέως γνωστός ως ο μεγαλύτερος συνθέτης της Αμερικής. Η καριέρα του ξεκίνησε τη δεκαετία του 1920 και επεκτάθηκε στη δεκαετία του 1970.
Bebop
Τα Big Bands έδωσαν στους μουσικούς την ευκαιρία να πειραματιστούν με διαφορετικές προσεγγίσεις στον αυτοσχεδιασμό. Ενώ μέλη ενός Big Band, σαξοφωνίστας Τσάρλι Πάρκερ και τρομπετίστα Ντίζυ Γκιλέσπι άρχισε να αναπτύσσει ένα εξαιρετικά δεξιοτεχνικό και αρμονικά προηγμένο ύφος γνωστό ως "bebop", μια ονοματοποιητική αναφορά στα ρυθμικά χτυπήματα που ακούγονται στη μουσική. Ο Parker και ο Gillespie ερμήνευσαν τη μουσική τους σε μικρά σύνολα σε όλη τη χώρα και οι μουσικοί συνέρρεαν για να ακούσουν τη νέα κατεύθυνση που έπαιρνε η τζαζ. Η πνευματική προσέγγιση και οι τεχνικές δυνατότητες αυτών των πρωτοπόρων του bebop έθεσαν τα πρότυπα για τους σημερινούς μουσικούς της τζαζ. Άλλοι bebop influencers περιλαμβάνουν τους Thelonious Monk και Max Roach.
Έλα Φιτζέραλντ
Μία από τις πιο δημοφιλείς τραγουδίστριες της τζαζ εδώ και 50 χρόνια ήταν η Ella Fitzgerald, η οποία πούλησε 40 εκατομμύρια δίσκους στη διάρκεια της ζωής της και περιόδευσε ευρέως τη χώρα, οδηγώντας το δικό της συγκρότημα. Ξεκίνησε την καριέρα της στην εποχή του Big Band, αλλά προσαρμόστηκε στο bebop και σε άλλα στυλ, και έγινε πρωτοπόρος στο scat singing.
Μάιλς Ντέιβις
Το 1944, ο Μάιλς Ντέιβις εντάχθηκε στο συγκρότημα του Τσάρλι Πάρκερ (είδωλό του), αλλά δεν άργησε να πειραματιστεί και ο αυτοσχεδιασμός του να τον οδήγησε να αντιμετωπίσει τα δικά του έργα. (Βλ. "Kind of Blue", το άλμπουμ τζαζ με τις μεγαλύτερες πωλήσεις όλων των εποχών.) Το κουιντέτο του της δεκαετίας του 1960, το οποίο περιλάμβανε τον John Ο Coltrane, επαινείται ως ένας από τους πιο σημαντικούς στην τζαζ - και αυτό ήταν ακόμη και πριν ηχογραφήσει το "Bitches Ετοιμάζω.«Είναι ο καλλιτέχνης της τζαζ με τη μεγαλύτερη επιρροή του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα, λόγω της συνεχούς επανεφεύρεσης του εαυτού του και της μουσικής τζαζ.
Τζαζ Σήμερα
Η τζαζ είναι μια πολύ ανεπτυγμένη μορφή τέχνης που συνεχίζει να εξελίσσεται και να επεκτείνεται σε πολλές κατευθύνσεις. Η μουσική κάθε δεκαετίας ακούγεται φρέσκια και ξεχωριστή από τη μουσική που προηγήθηκε. Από την εποχή του bebop, η σκηνή της τζαζ περιλαμβάνει avant-garde μουσική (Sun Ra, Charles Mingus, Eric Dolphy, Ornette Coleman), Latin jazz (Tito Puente, Stan Getz, Cal Tjader, Mongo Santamaria, Poncho Sanchez) jazz/rock fusion (Herbie Hancock, Chick Corea, Freddie Hubbard) και αμέτρητοι άλλοι στυλ. Η τζαζ σήμερα είναι τόσο ποικιλόμορφη και ευρεία που υπάρχει κάτι ενδιαφέρον να βρει κανείς στο στυλ κάθε καλλιτέχνη.
