Ο πιο συχνά χρησιμοποιούμενος ελληνικός όρος για γιαγιά είναι γιά-για, μερικές φορές αποδίδεται ως να-για. Αυτά μπορούν επίσης να γραφτούν ως ξεχωριστές λέξεις: γιά για και για να — ή χωρίς παύλα — yiayia και γιάγια.
Πρόκειται φυσικά για φωνητική ή αμερικανοποιημένη ορθογραφία αφού η ελληνική γλώσσα χρησιμοποιεί διαφορετικό αλφάβητο από το αγγλικό. Έχω δει και εγώ γιά-για αποδίδεται ως γιάγιαχ και gigia.
Μάθετε το Ελληνική λέξη για τον παππού.
Ελληνικές πρακτικές ονοματοδοσίας και άλλες παραδόσεις
Όπως συμβαίνει με πολλούς αρχαίους πολιτισμούς, πολλές ελληνικές παραδόσεις εξαφανίζονται. Είναι ιδιαίτερα πιθανό να εγκαταλειφθούν από τις αστικές οικογένειες και από εκείνους που μεταναστεύουν σε άλλες χώρες. Οι ελληνοαμερικανικές οικογένειες μπορεί να μην ακολουθούν τις παραδοσιακές πρακτικές, αλλά αυτές οι παραδόσεις εξακολουθούν να έχουν αντίκτυπο.
Η ελληνική παράδοση υπαγορεύει τα παιδιά να ονομάζονται από τους παππούδες τους. Αναμένεται ότι ο πρώτος γιος θα πάρει το όνομα του παππού και ο δεύτερος από τον παππού από τη μητέρα. Το μοτίβο είναι το ίδιο και για τις κόρες, με την πρώτη να φέρει το όνομα της γιαγιάς από τον πατέρα και τη δεύτερη από τη γιαγιά από τη μητέρα. Αυτό το σύστημα προκαλεί κάποια σύγχυση σε οικογένειες με μεγάλο αριθμό αδερφών, επειδή τα παιδιά κάθε αδερφού έχουν τα ίδια ονόματα.
Για το λόγο αυτό, αλλά και λόγω του εκσυγχρονισμού, πολλοί Έλληνες και Ελληνοαμερικανοί γονείς είτε έχουν τροποποιήσει αυτήν την παράδοση ονομασίας είτε την έχουν παραιτηθεί εντελώς. Μια μέθοδος είναι να δώσετε στα παιδιά το παραδοσιακό όνομα ως πρώτο όνομα, αλλά να δώσετε ένα μοναδικό όνομα ως δεύτερο ή μεσαίο όνομα. Σε αυτό το σύστημα, το μεσαίο όνομα γίνεται το όνομα με το οποίο είναι γνωστό το παιδί.
Είναι επίσης γνωστό ότι οι γονείς δίνουν στα παιδιά το όνομα του παππού και της γιαγιάς κατά τη βάπτιση, αλλά βάζουν διαφορετικό όνομα στα πιστοποιητικά γέννησης. Παραδοσιακά, τα παιδιά δεν αποκαλούνται με το όνομά τους παρά μόνο αφού βαφτιστούν, αν και οι σύγχρονες ελληνικές οικογένειες μπορεί να μην τηρούν αυτή την πρακτική. Η βάπτιση γίνεται κατά τον πρώτο χρόνο του παιδιού.
Τα περισσότερα ελληνικά ονόματα είναι ονόματα αγίων, και στην παλαιά παράδοση, τα γενέθλια γιορτάζονται σπάνια. Αντίθετα οι Έλληνες γιορτάζουν την ονομαστική εορτή του αγίου τους. Δεδομένου ότι η εκκλησία αναγνωρίζει εκατοντάδες αγίους, κάθε μέρα είναι ονομαστική γιορτή για τουλάχιστον έναν άγιο, μερικές φορές περισσότερους. Ένα άτομο που δεν έχει το όνομα κάποιου αγίου μπορεί να γιορτάσει την Ημέρα των Αγίων Πάντων.
Αν και η παράδοση της Ονομαστικής Ημέρας μπορεί να επισκιάζει τα γενέθλια για ενήλικες, τα γενέθλια των παιδιών γιορτάζονται με ενθουσιασμό από τις περισσότερες σύγχρονες ελληνικές και ελληνοαμερικανικές οικογένειες.
Ελληνικές Οικογενειακές Αξίες
Όπως οι παππούδες και γιαγιάδες τιμούνται πρώτοι στην ονομασία, παραδοσιακά διατηρούν επίσης ισχυρότερους δεσμούς με τα εγγόνια τους. Η αρχαία πρακτική υπαγόρευε ότι ένα νεαρό ζευγάρι έπρεπε να μένει το σπίτι του κοντά στους γονείς του γαμπρού και ότι οι παππούδες και γιαγιάδες έπρεπε να είναι συμμετέχουν στην ανατροφή των εγγονιών τους. Αυτή η πρακτική είναι αντίθετη με το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου, στον οποίο οι παππούδες και οι γιαγιάδες τείνουν να είναι πιο κοντά στα παιδιά και τα εγγόνια τους.
Ο ελληνικός πολιτισμός είναι πιο ομοιογενής από ορισμένους πολιτισμούς, γιατί η επικρατούσα θρησκεία είναι η ελληνορθόδοξη. Ακόμη και όσοι Έλληνες δεν είναι παρατηρητές τείνουν να σέβονται πολύ τη θρησκευτική πρακτική. Το ιδανικό σε πολλές ελληνικές οικογένειες είναι τα ενήλικα παιδιά να παντρεύονται άλλους Έλληνες και να κάνουν τεράστιους γάμους στην εκκλησία. Φυσικά, όπως συμβαίνει με άλλους πολιτισμούς, τα παιδιά δεν συμμορφώνονται πάντα.
Μια άλλη ελληνική αντίληψη είναι ότι η οικογένεια αποτελείται από πολλές γενιές και ότι αυτές οι γενιές πρέπει να έχουν αρμονικές σχέσεις. Η δράση ενός μέλους της οικογένειας αντανακλά όλα τα μέλη της οικογένειας. Τα μέλη της οικογένειας συχνά συνεργάζονται μαζί, επομένως η διατήρηση ενός καλού ονόματος είναι υψίστης σημασίας.
Οικογενειακές γιορτές και θρησκευτικές διακοπές
Οι Έλληνες αγαπούν τις διακοπές. Όλες οι γενιές απολαμβάνουν ένα γιορτινό τραπέζι γεμάτο με νόστιμα πιάτα, που συνήθως συνδυάζουν νεότερες συνταγές με αγαπημένες της οικογένειας. Οι μητριάρχες της οικογένειας εξακολουθούν να είναι υπεύθυνοι για το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας του φαγητού.
Χριστούγεννα εορτάζεται για 12 ημέρες, που λήγει στις 6 Ιανουαρίου. Πολλές ελληνικές οικογένειες έχουν υιοθετήσει τη γαλοπούλα ως κύριο πιάτο, αν και ένα γιορτινό τραπέζι έχει συχνά πολλά πιάτα με κρέας. Σούπες, σαλάτες, ψωμί και, φυσικά, ελιές ολοκληρώνουν το γεύμα. Τα παραδοσιακά μπισκότα ή αρτοσκευάσματα προσφέρουν ένα γλυκό φινίρισμα.
Το καρναβάλι, που ονομάζεται Απόκριες, γιορτάζεται με γλέντι, φορεσιές και κομφετί. Τελειώνει την Καθαρά Δευτέρα, που τεχνικά ξεκινά το προηγούμενο απόγευμα με εκκλησιασμό. Οι εορτάζοντες ζητούν συγχώρεση από τους συναδέλφους που πηγαίνουν στην εκκλησία, ώστε να ξεκινήσουν τη Σαρακοστή με καθαρή συνείδηση. Την ίδια Δευτέρα, που είναι αργία στην Ελλάδα, η κατασκευή χαρταετού και το πέταγμα είναι παραδοσιακές δραστηριότητες. Καταναλώνονται οστρακοειδή και άλλα νηστίσιμα φαγητά.
Το Σάββατο πριν από το Πάσχα, το Μεγάλο Σάββατο, γιορτάζεται με νυχτερινό εκκλησιασμό. Λίγο πριν τα μεσάνυχτα, όλα τα φώτα στην εκκλησία σβήνουν για να συμβολίσουν το σκοτάδι του τάφου. Το σκοτάδι τελειώνει τα μεσάνυχτα με το άναμμα των κεριών, το τραγούδι των ύμνων, το χτύπημα των καμπάνων και τα πυροτεχνήματα.
Η Κυριακή του Πάσχα, που είναι πιο σημαντική γιορτή από τα Χριστούγεννα στον ελληνικό πολιτισμό, γιορτάζεται παραδοσιακά με αρνί στη σούβλα. Πολλές άλλες λιχουδιές σερβίρονται παραδοσιακά, όπως αυγά που έχουν βαφτεί κόκκινα και το πλεκτό γλυκό ψωμί γνωστό ως τσουρέκι.
Αν και οι Έλληνες έχουν υιοθετήσει πολλά έθιμα διακοπών από άλλες χώρες, ένα πρόσφατο κίνημα προωθεί την επιστροφή στις ελληνικές παραδόσεις. Αντί για το ευρέως διαδεδομένο έθιμο του στολισμού των χριστουγεννιάτικων δέντρων, κάποιοι επέστρεψαν στην παλαιότερη παράδοση των χριστουγεννιάτικων σκαφών. Πρόκειται για μικροσκοπικά ιστιοφόρα διακοσμημένα με φώτα. Τα παιδιά μερικές φορές τα μεταφέρουν καθώς πηγαίνουν από πόρτα σε πόρτα τραγουδώντας καλάντα, ή χριστουγεννιάτικα τραγούδια.
