De mythe van Narcissus - Wat staat er in een woord?
Het woordenboek vertelt ons de basisdefinitie van een 'narcist':
narcistˈnɑːsɪst/zelfstandig naamwoord
- een persoon die een buitensporige interesse in of bewondering voor zichzelf heeft, d.w.z. "narcisten die denken dat de wereld om hen draait"
Het woord narcist is afgeleid van het karakter narcissen uit de Griekse mythologie. Narcissus was een mooie jongeling, de zoon van de riviergod Cephisus en de nimf Lyriope. De Narcissus-mythe is misschien wel de bekendste over de hele wereld van alle Griekse mythen.
Er zijn verschillende versies van de mythe (in de Romeinse versie wordt Narcissus achtervolgd door Echo, die hij wreed afwijst), maar in bijna alle versies staart Narcissus naar zijn spiegelbeeld in het water en staat hij versteld van de schoonheid die hij heeft ziet; hij raakte in vervoering door de weerspiegeling van zichzelf. Hij kan het doel van zijn verlangens echter niet bereiken en hij sterft aan de oevers van de rivier of het meer van zijn verdriet.
Volgens de mythe bewondert Narcissus zichzelf nog steeds in de onderwereld, kijkend naar zijn spiegelbeeld in de wateren van de Styx.
De essentie van de mythe is die van een persoon die fundamenteel zo geobsedeerd is door zijn eigen beeld en schoonheid dat niets anders ertoe doet en de mensen om hem heen in het niet verdwijnen. Maar gebruikt in de huidige tijd en toegepast op de mensen om ons heen, is het een veel breder concept dan dat. Lees verder...
Waarom maakt het uit of iemand een 'narcist' is en hoe herkennen we iemand?
De meesten van ons, in onze directe of bredere familie of sociale kringen, kennen mensen die we misschien als egoïstisch, egocentrisch of ijdel beschouwen, maar we kennen of herkennen misschien geen echte narcist. Waarom is dit? Welnu, sommige narcisten dragen hun kleuren trots en kunnen zelfs genieten van hun pathologische zelfabsorptie. Velen kunnen echter bedreven onder de radar vliegen. Ze doen misschien net genoeg goede daden om ons ervan te overtuigen dat ze maar een gewone Joe Blow zijn, of ze kunnen 'praten' op een manier die het onderzoek naar hun ware aard afleidt. Zouden we bijvoorbeeld onze vriend die regelmatig aan een goed doel doneert ooit bestempelen als een 'narcist'? Nou ja, misschien, afhankelijk van hun ware motivaties om dit te doen.
Er is nog een reden waarom we narcisme niet gemakkelijk bij anderen herkennen. Het is omdat we zelf in wezen een nogal egoïstische soort zijn - we zijn in de loop van miljoenen jaren geëvolueerd om zo te zijn, om onze overleving op lange termijn als homo sapiens. Als we constant ons voedsel en onderdak aan anderen zouden geven, zouden we sterven. Aan de andere kant zijn we meer dan in staat om altruïstisch te zijn als (en wanneer) het onze behoeften en interesses dient om op die manier te zijn, maar het is zeker niet onze standaardinstelling.
Dus, waarom maakt het dan echt uit of iemand een narcist is? Zijn narcisten niet principieel ongevaarlijk? Het antwoord is 'Nee', zeker niet (ik zal later bespreken waarom). De psychologieberoep heeft narcisme geïdentificeerd als een diagnosticeerbare persoonlijkheidsstoornis waarin drie fundamentele elementen aanwezig zijn:
(1) Een opgeblazen gevoel van hun eigen belang;
(2) een diepe behoefte aan bewondering;
(3) Een gebrek aan empathie voor anderen.
Simpel, zou je denken, maar narcisme is vaak moeilijk te herkennen en vast te pinnen bij een ander. Aangezien een ongrijpbaar concept vaak beter wordt geïllustreerd met voorbeelden dan met beschrijvingen, laten we eens kijken naar een paar voorbeelden die geen 'schijn-ijdelheid' betreffen:
(1) Eenrichtingsverkeer.
Heb je ooit iemand gekend met wie je geen echte "tweerichtingsgesprek"? Dit is een persoon die, wanneer je hem of haar iets over jezelf probeert te vertellen (wat je hebt gedaan, wat? je voelt/denkt, of wat je van plan bent), zal het gesprek onmiddellijk veranderen in zich? Ze zullen dit doen door ofwel een nieuw gespreksonderwerp te starten dat uitsluitend op hen betrekking heeft, door "een beter verhaal te vertellen" op de hetzelfde onderwerp, of door te proberen uw probleem op zichzelf toe te passen, zonder echt veel om uw eerste gedachte of uitspraak te geven. Soms is het niet duidelijk dat iemand dit doet, maar als het herhaaldelijk gebeurt, zul je het uiteindelijk merken en worden erg geirriteerd. Het is vooral vervelend als het een situatie is die bijna betrokkenheid en empathie van de ander vereist persoon, zoals u hen informeert dat u (of iemand anders) ziek is, of een ernstig probleem heeft van een ander vriendelijk. Als je migraine je echt dwars zit en een probleem wordt, wil je dan meteen iets horen? klein lichamelijk probleem dat de andere persoon heeft, terwijl ze niet eens de moeite hebben genomen om op u te reageren over uw migraine? Goed nieuws/succes is een ander gebied waar narcisten er plezier in hebben het onderwerp naar zichzelf af te leiden. Als je vorig jaar Mt Cook hebt beklommen en trots op jezelf was ondanks je gebrek aan fitness en bergbeklimervaring, nou, goede God, ze klommen Mt Everest - de hoogste berg ter wereld!
(2) "Ik eerst!"
Het tweede type narcist is degene die zichzelf en zijn eigen behoeften constant op de eerste plaats stelt, boven die van anderen. Deze persoon zal het als hun door God gegeven recht beschouwen om eerst te eten, de beste of meest comfortabele stoel te krijgen de auto/bus of bij een concert, neem de eerste douche als je een kamer met hen deelt, en de lijst gaat Aan. Het zal niet eens bij hen opkomen dat er misschien een discussie moet komen over wie wat krijgt en waarom - ze zullen zichzelf gewoon in de primaire positie plaatsen, wat dat ook mag zijn.
(3) "Mijn mening is belangrijker dan de jouwe"
Dit type narcist is nog moeilijker te herkennen. Hij/zij zal niet per se geobsedeerd zijn door uiterlijk, en lijkt misschien niet bijzonder egoïstisch, maar als het gaat om ruzie maken over de toss, zullen zijn of haar opvattingen altijd de scepter zwaaien, zelfs als ze het bij het verkeerde eind hebben. Het maakt niet echt uit wat de kwalificaties of ervaring van deze persoon zijn in een professionele context - hij/zij is altijd 'de expert'. Dit komt omdat de onderliggende veronderstelling van een narcist is: "Ik ben belangrijker dan jij", dus noodzakelijkerwijs, "mijn gedachten/gevoelens zijn belangrijker dan die van jou".
Ik kan bijna garanderen dat elke lezer van deze hub in staat zal zijn om ten minste één persoon in hun leven te herkennen die dat kan gemakkelijk in categorie (1), (2) of (3) passen, maar betekent dit dat ze een narcist zijn, en zo ja, is dit echt zo slecht ding?
(4) het reptiel
Dit type narcist is in staat om vernietigende kritiek uit te delen aan anderen en hen te kleineren, maar is niet in staat om te gaan met kritiek of zelfs feedback die op zijn of haar manier wordt gegeven. Hij/zij zal het afwijzen, afwijzen of negeren - en het vaak terugdraaien naar de persoon die het probeert aan te bieden - waardoor het lijkt alsof het hun probleem is.
(5) De "speciale soort persoon"
Dit is misschien wel de meest subtiele van alle soorten narcisten, en erg moeilijk te herkennen, maar je kunt ze misschien onderscheiden uit het aantal 'ik'- of 'ik'-uitspraken die ze zullen maken. Ze zullen bij elke gelegenheid proberen hun 'speciaalheid' of 'uniekheid' over te brengen tot een punt waarop ze zichzelf in wezen boven gewone stervelingen hebben verheven. Het kunnen uitspraken zijn als "Ik ben gewoon een gekke, levenslustige persoon die constante spanning nodig heeft", of "niemand begrijpt me echt, ik ben zo diep".
Is narcisme echt een probleem?
Narcisme lijkt misschien een milde aandoening om te hebben in het grote geheel van dingen, maar er is een reden waarom het is geclassificeerd als een psychische stoornis die counseling / gedragstherapie vereist. Voor de narcist en de mensen om hen heen kunnen hun onderliggende egoïstische eigenschappen een zeer diepgaand negatief effect hebben op hun leven. Hier zijn slechts enkele manieren waarop een narcist grote schade kan aanrichten in hun eigen leven of dat van anderen:
- Onvermogen om zinvolle vriendschappen of relaties met anderen te vormen -leidend tot sociaal isolement;
- Anderen diep kwetsen door zelfzuchtige, onverschillige acties;
- Depressie/humeurigheid door overmatig perfectionisme in zichzelf
De kans is groot dat de narcist nooit hulp of behandeling zal zoeken, omdat ze het probleem niet bij zichzelf kunnen herkennen. Dit is de merkwaardige paradox van narcisme. Narcisten zijn pathologisch egocentrisch en egocentrisch, en toch lijken ze een soort absolute bijziendheid te bezitten als het gaat om echte zelfreflectie en verbetering. Hoe kun je iets verbeteren dat is? perfect, ten slotte?
Dus wat moet je dan doen als je een narcist herkent? Welnu, er is geen "one size fits all"-recept voor hoe de situatie te benaderen - het hangt er echt van af of de persoon iemand is die je willen of nodig hebben om mee om te gaan of te hebben in je leven, en de aard en omvang van de impact die hun narcistische gedrag op jou heeft.
Soms, voor je eigen zelfbescherming, moet je die persoon misschien gewoon uit je leven verwijderen, of hem naar de marge van je sociale kring duwen. Ik moest dit onlangs doen met een vrouw met wie ik een hechte vriendschap aan het ontwikkelen was. Pas toen ik haar heel goed leerde kennen, en in een hechte woonomgeving, kwamen haar narcistische trekken naar voren, en ik vond het bijna schokkend en zeer teleurstellend. Plots voelde ik me niet alleen onbelangrijk (in haar ogen), maar eigenlijk verminderd. Als je niet oppast, kan dit het gevoel geven dat je in de buurt van een narcist bent. Ik moest een moeilijke beslissing nemen om afstand tussen ons twee te creëren.
Uiteindelijk is het niet narcistisch mensen om je heen willen hebben die je opbouwen, je geluksniveau verhogen en je een betere versie van jezelf laten voelen. Daar gaat het leven om, dus doe wat je moet doen om voor jezelf te zorgen.
Deze inhoud is naar beste weten van de auteur nauwkeurig en waarheidsgetrouw en is niet bedoeld ter vervanging van formeel en geïndividualiseerd advies van een gekwalificeerde professional.
