Liegen kan goed zijn

Toen we kinderen waren, vertelden onze ouders ons dat de waarheid vertellen goed is, terwijl liegen slecht is. Maar nu we ouder zijn, zien we goede mensen liegen en voelen we ons soms ongemakkelijk bij het vertellen van de waarheid, terwijl ons morele kompas ons hart richt op het vertellen van een leugen.

Er zijn twee belangrijke factoren waarmee we rekening houden bij de keuze tussen het vertellen van een leugen en de waarheid: de gedachte achter en de impact van het vertellen van de informatie die we willen geven. Als iemand ervoor kiest om een ​​leugen te vertellen, kan die leugen in een van de twee categorieën vallen: degenen die altruïstisch zijn en goedbedoelende worden als moreel beschouwd, terwijl degenen die egoïstisch of zinloos zijn als moreel worden beschouwd immoreel.

Gevallen waarin liegen als moreel of immoreel werd beschouwd, werden wetenschappelijk geïdentificeerd in een onderzoek uitgevoerd door psychologen Levine en Schweitzer, waarbij honderden van de proefpersonen werden in senario's geplaatst waarin sprake was van bedrog, en elke proefpersoon werd geanalyseerd om te bepalen of zij bepaalde vormen van liegen als goed of als goed of slechte. Op basis van de resultaten van het onderzoek concludeerden beide psychologen dat liegen gerechtvaardigd is als het iemand helpt een slechte situatie te vermijden.

Enkele scenario's waarin liegen een goede zaak kan zijn, zijn:

• wanneer iemands leven in gevaar kan zijn
• wanneer pijn of lijden kan worden uitgesteld
• wanneer schade kan worden voorkomen
• wanneer de veiligheid op het spel staat
• wanneer sociale situaties moeilijk of ongemakkelijk lijken

Hoewel niet alle leugens egoïstisch en verkeerd zijn, is het van cruciaal belang om na te denken over wanneer het gepast is om te liegen. Bovendien is het niet nodig om ons schuldig te voelen over de morele leugens die we uiten, aangezien dat gevoel ons hoogstwaarschijnlijk zal beletten rationeel na te denken over onze welwillende doelen en bedoelingen.