// OVER LEAH //
Leeftijd | 28
Plaats | Brisbane, Australië
Bezigheid | Slow Fashion Inkoper & Visual Merchandiser
Waar kan ik haar vinden? | Haar blog en Instagram
Favoriete merken | Nul afval Daniel & Veja
Ik beschrijf mezelf graag als een voormalige fast fashion-verslaafde die een slow fashion-activist is geworden. Voordat ik ervaarde wat ik graag mijn "Fashion Epiphany" noem, was ik een seriële shopper. Ik vermeed actief om mezelf lastige vragen te laten stellen, zoals "Waar is dit gemaakt?" of "Hoe kan dit" zo goedkoop zijn?” In plaats daarvan zou ik trots zijn op mijn vermogen om chique ensembles samen te stellen voor volgende niets. Ik werkte in mijn tienerjaren in verschillende fast fashion-winkels en opende uiteindelijk op 21-jarige leeftijd mijn eigen modewinkel genaamd The Happy Cabin.
Maar na een paar jaar brandde ik mezelf op en kon ik niet nalaten te denken dat ondanks dat het bedrijf het goed deed, er iets ontbrak. Pas toen ik besloot de winkel te verkopen en naar Brazilië te reizen, waar ik vrijwilligerswerk deed in de favela's van Rio De Janeiro, werden mijn ogen geopend voor de kracht van ethische en duurzame mode. Ik begeleidde een jonge modeontwerper, Maria Chantal genaamd, die opkwam tegen racisme via haar handgemaakte modelabel. Het was mijn werk met haar dat me inspireerde om de manier waarop ik naar de mode-industrie en de kracht van kleding keek opnieuw in te kaderen.
Toen ik terugkeerde naar Australië, keek ik naar de documentaire 'The True Cost' en het kwartje viel. Ik realiseerde me dat mijn liefde voor zaken, mode, het milieu en het helpen van mensen samenkwamen in één perfect ding: ethische en duurzame mode. Ik besloot de manier waarop ik niet alleen mode consumeerde radicaal te veranderen, maar alles in mijn leven. Ik las boeken over minimalisme, ik deed mijn hele huis in Marie Kondo en besloot mijn proces te documenteren met een blog. Zo werd The Un-Material Girl geboren, en sindsdien heeft het me over de hele wereld gebracht.
Snel vooruit drie en een half jaar, en ik ben net klaar met het afronden van een Fashion Degree, waarvoor ik de ontvanger was van een volledig levensveranderende beurs. Ik werk nu voor Biome Eco Stores, waar ik oorspronkelijk begon als Visual Merchandiser, maar het sindsdien is gelukt om een rol voor mezelf te creëren als hun allereerste Slow Fashion Buyer. Ik besteed de helft van mijn tijd aan het mooi maken van de winkels en de andere helft aan het hoofdkantoor, op zoek naar ethische en duurzame merken om te ondersteunen en op voorraad te houden.
In plaats van de laatste fast fashion trend te kopen, naai of upcycle ik mijn eigen unieke versie. Ik hou van winkelen bij kringloopwinkels en markten, en wanneer ik kan steun ik lokale, slow fashion makers en merken die aansluiten bij mijn waarden. Misschien zie je een paar merken die niet ethisch zijn in mijn Week of Outfits, maar dat zijn zuinige of oude favorieten van BFE (Before Fashion Epiphany). Ik probeer altijd te onderwijzen en te inspireren vanuit de positie van iemand die, eens, geen idee had van wat er werkelijk gaande was binnen de mode-industrie. Ik doe het zonder oordeel, en in plaats daarvan probeer ik mijn overtuiging te delen dat als het gaat om ethische en duurzame mode, je nooit concessies hoeft te doen aan stijl, plezier of modieusheid.
Ik liep onlangs langs mijn favoriete lokale kringloopwinkel en zag deze met de hand bedrukte jeans door het raam - ze hielden me letterlijk tegen! Ik ging meteen naar binnen, paste ze aan en kon niet geloven dat ze perfect pasten. Voor 20 dollar kwamen ze met mij mee naar huis. In combinatie met mijn oudste en meest favoriete hoed, laarzen die ik in Milaan vond en een lichte blouse uit Barcelona, begon ik mijn maandag sterk op het hoofdkantoor.
Ik hou ervan om de grens tussen bohemien en edgy te bewandelen, en deze look voelde als een mash-up die werkte. De taille-papieren linnen broek voelde goed aan bij de metalen kurkuma-slippers, en een goede oude plooi van een geruite blouse die ik bij een recente garage sale vond, bond het allemaal samen. Mijn rugzak met kwastjes draag ik al bijna 5 jaar en ik gebruik hem vrijwel elke dag. Ik kocht het in een boetiek in Rio de Janeiro en het herinnert me eraan dat ik in mijn dagelijks leven op zoek moet blijven naar avonturen.
Op de dagen dat ik in de winkel aan het merchandising ben, kleed ik me graag wat praktischer, aangezien ik vaak op ladders in etalages sta te balanceren of tafeldisplays afbreek. Sneakers, broek, een T-shirt en iets leuks is mijn zelfgekozen “uniform”. In dit geval bleek een ambachtelijk gemaakte sjaal van Sukkha Citta het perfecte ethische haaraccessoire te zijn, en de handgemaakte heuptas (gekocht op een markt in Portugal) werkt als een stijlvolle gereedschapsriem. Mijn Allbirds sneakers geven me het gevoel dat ik de hele dag op wolken loop.
Als deze look een thema had, zou het Feminisme zijn. Ik kon de houding van Good Kramas "Destroy the Patriarchy, not the Planet"-t-shirt niet weerstaan, vooral in een bescheiden babyroze. Het voelde goed om dit te combineren met een fantastisch paar handgemaakte booby-oorbellen en fakkels in jaren 70-stijl die ik voor 5 dollar bij een garage sale kocht. Door deze look voel ik me zowel vrouwelijk als rebels, het gaf me de hele dag een pluim!
Deze ‘Week van Outfits’ viel toevallig op mijn verjaardag! Ik besloot dat fijngemalen linnen bij de stemming paste om 28 te worden, terwijl ik langzaam overging in een vrouw die niets om rimpels geeft. Ik ben altijd een fan geweest van roze, waar anderen terugdeinzen, omarm ik. Ik moest werken op mijn verjaardag, maar gelukkig kon ik mijn dienst delen met mijn bestie die me een serenade bracht zodra ze de deur binnenkwam (en me vervolgens trakteerde op een heerlijke veganistische lunch!)
Ik begon mijn zaterdag in een totaal andere outfit, maar toen ik mijn ochtend doorbracht met het hosten van een kledingruil, voelde het passend om te pronken met een van mijn favoriete vondsten: dit schattige kleine bloemennummer! Dit was de eerste kledingruil die ik professioneel had georganiseerd en ik werd overweldigd door de ongelooflijke respons van onze gemeenschap. Vrouwen deelden verhalen over hun kledingstukken in de paskamers, zo opgewonden om te zien dat hun ongewenste kleding een tweede leven krijgt. Er gaat niets boven het promoten van de circulaire economie om je weekend mee te beginnen!
Nu ik fulltime werk, probeer ik zoveel mogelijk uit mijn weekenden te persen - en dit betekent dat ik me verkleed wanneer ik de kans krijg. De laag met luipaardprint van deze look was een ander Clothes Swap-juweeltje, maar het was oorspronkelijk een wikkeljurk die een klein beetje te klein was - dus ik improviseerde. De oorbellen die ik al zo lang heb dat ik me niet meer kan herinneren waar ze vandaan kwamen, en de broek is van een van mijn favoriete lokale upcycled modewinkels: Ra Ra Superstar.
