Onze manier van werken is aan een opknapbeurt toe.
Niet zomaar een update of technologische hack. Ik heb het over een volledige herstart van de manier waarop we over onze banen denken, ze in ons leven integreren en onze dagelijkse routines vormgeven.
Dit onderwerp is tot op het punt van vermoeidheid bediscussieerd en bewerkt. Het veranderende personeelsbestand is onderworpen aan een spervuur van speculaties van de meest gekwalificeerde denkers op de planeet en ik zal niet doen alsof ik een expert ben op het gebied van werken op afstand, ouderschapsverlof of 'leunend in'.
In feite is de reden voor mijn gedachten hier minder een antwoord en meer een voorgevoel. Het is dit gevoel dat ik elke keer krijg als ik naar bedrijven kijk zoals De Gevende Sleutels, Krochet Kinderen of Rose & Fitzgerald die impact hun werk laten leiden. Het is het gevoel dat ik krijg als ik sociaal gerichte startups zie die het opnemen tegen giganten uit de industrie. Het is het gevoel dat de regelovertreders misschien wel degenen zijn die de toekomst het eerst vinden.
Elke dag hebben we contact met merken die de manier veranderen waarop ze producten sourcen, talent inhuren en succes meten.
Ze tarten de rede en slagen hoe dan ook. Ik merk dat ik mezelf de vraag stel, hoe kunnen de bedrijven die hun winst aan families over de hele wereld geven, wereld en het promoten van doelen die hun bedrijfsresultaten niet ten goede komen, leiden ons mogelijk naar een modern tijdperk van bedrijven cultuur? Hoe kunnen startups bereiken wat conglomeraten hebben gefaald?
Maar dan vraag ik mezelf af: zijn dit niet de vragen die analisten in elke generatie hebben verbijsterd? Waarom niet deze groep? Waarom nu niet? Wie zegt dat deze nieuwe generatie sociale ondernemingen niet brutaal genoeg kan zijn om zich iets totaal anders voor te stellen?
Elke dag hebben we contact met tientallen oprichters, visionairs en dromers. Elk van hen wil het leven van mensen op kleine en grote manieren veranderen. Hun verhalen beginnen bijna altijd met een bescheiden begin en de meesten van hen schrijven nog steeds hun eerste hoofdstukken. Op het eerste gezicht zie je misschien een gebrek aan ervaring, lange dagen en onbeantwoorde vragen, maar als je beter kijkt, kun je er zeker van zijn dat je dromen zult vinden die groot genoeg zijn om onzekerheid te overwinnen.
Wat als zij de toekomst zijn?
Wat als dit nieuwe type impactgedreven bedrijven de omverwerping zou betekenen van de vereenvoudigde manier waarop bedrijven succes hebben gemeten? Wat als bedrijven worden gedwongen verder te kijken dan de kwartaalwinst? Om een veelheid aan belanghebbenden te erkennen, om te heroverwegen hoe gemarginaliseerde groepen op de arbeidsmarkt moeten worden verwelkomd. Misschien is het bedrijven met sociale impact die opnieuw kunnen bedenken wat het betekent om productief en succesvol te zijn.
Dus hier is om nooit onze normen te verlagen.
Er is iets poëtisch aan een klein begin. Iets dat je niet op een andere manier kunt creëren en iets waar je zeker nooit tegen zou wedden.
Dit is om nooit uit het oog te verliezen en nooit 100 jaar 'normaal' een toekomst van mogelijkheden te laten bepalen.
