De combinatie van de zeer bijzondere verschijningsvorm van de jaren 80-cinema met hedendaagse muziek was vaak een opwindende, aangezien enkele van de meest memorabele deuntjes en films van dat decennium bijna zijn geworden onafscheidelijk. Met de komst van de MTV leeftijd, werd de lijn tussen films en muziek nog vager, omdat muziekvideo's duidelijk zichtbare verbanden tussen de twee media vormden. Hier is een blik op 10 van de beste en meest memorabele nummers uit de jaren 80 uit films die in dat decennium zijn uitgebracht.
Simple Minds - "Do not You (Forget About Me)"
Foto van Amazon
De John Hughes-klassieker uit 1985 blijft een van de meest geliefde tienerfilms van de jaren '80, maar het gebruik van muziek op de soundtrack, met name dit nummer dat als hoofdthema werd gebruikt, liet echt zien hoe levendig en gedenkwaardig muziek en film kunnen zijn samen gebruikt. Het nummer werd een enorme hit, maar het is waarschijnlijk dat het nooit de hoogten zou hebben bereikt die het deed zonder zijn banden met de film, zowel door herhaalde optredens op de soundtrack en, natuurlijk, tijdens Judd Nelson's vuistpompende wandeling over het voetbalveld als de aftiteling rollen.
Irene Cara - "Flashdance (wat een gevoel)"
Muziek uit de jaren 80 had over het algemeen een neiging tot zwevende refreinen en anthemische bombast, maar in combinatie met geweldige visuals en een inspirerende verhaal, een nummer als dit van de soundtrack van de film met dezelfde naam bewees dat er in principe geen limiet was voor verheffing in film thema's. Of het nu Jennifer Beals was (of niet) die in een turnpakje door de lucht vloog, dit nummer zou nooit de hoofdbestanddeel van aerobicslessen dat het werd, zo niet vanwege het perfecte huwelijk van Adrian Lyne's lasser-danser underdog-verhaal, van 1983.
Mike Reno & Ann Wilson - "Bijna het paradijs"
De jaren '80 ontbraken nooit aan over-the-top liefdesliedjes, zelfs buiten het grote scherm, maar deze samenwerking tussen de zangers van de jaren '80 armaturen Loverboy en Hart, respectievelijk, droeg echt de fakkel voor dit soort romantiek powerballad. Dit was geweldige muziek voor kriebels op de eerste date, inaugurele make-outsessies of obsessieve verliefdheden; en de populistische aantrekkingskracht van het nummer vloeide voort uit zowel de universele emotionele basis als de prominente verschijning in een van de grootste films van het decennium, 1984, en de soundtrack.
Bananarama - "Wrede Zomer"
Weinig filmhits uit de jaren 80 vonden een verhalende niche zo knus als dit nummer, dat perfect de strijd samenvatte van zijn hoofdrolspeler, Daniel-San. Associaties met visuele herinneringen kunnen voor mensen net zo permanent zijn als oogkleur, omdat ik een man kende wiens herinnering aan de scène waarin dit nummer speelde was bijna net zo levendig als alles wat er gebeurde in zijn leven. Hoe dan ook, het is een geweldig nummer dat tot iets meer is gemaakt door het slimme gebruik ervan in een film. Maar vreemd genoeg is het uitgesloten van de soundtrack.
Orkestrale manoeuvres in het donker - "Als je weggaat"
Voor OMD was het hebben van een van de meest elegante namen in synthpop en het produceren van een van de meest suggestieve en weelderige keyboardopeningen niet per se genoeg om een hit te smeden. Maar gooi de arme meisjesadel en het felle verlangen naar ware liefde van Molly Ringwald erbij, en je hebt een van de meest iconische jaren 80-nummers in elk genre. De geweldige synth-opening en het onvergetelijke refrein zouden lang niet zo opvallend lijken, zo niet voor de cruciale verhalende plaatsing van het nummer in de prom-scene van Hughes. Het is natuurlijk ook een gedenkwaardige selectie uit de soundtrack van de film.
Het deed er niet toe dat John Parr vrijwel precies klonk als Lou Gramm van Foreigner of Jack Blades van Night Ranger. Het maakte ook niet uit dat de enige andere hit die Parr kon opbrengen het nogal beschamende 'Naughty Naughty' was. Het enige dat telde was dat wanneer je de bombast van dit opzwepende thema combineerde uit de gelijknamige Joel Schumacher-film met de fantastische harder van Rob Lowe en een naakte Demi Moore die stijlvol doodvriest in een kamer met alle ramen open, je hebt gewoon magie.
Peter Gabriël - "In jouw ogen"
Dit nummer onderscheidt zich als een grote hit op zich voordat het werd geassocieerd met een film uit de jaren 80, maar er is geen twijfel dat het een geheel nieuw vliegtuig heeft bereikt met zijn opname in Cameron Crowe's tienerroman uit 1989 Say Iets. Crowe heeft zich soms frustrerend schuldig gemaakt aan overdreven genotzuchtig filmmaken, maar het beeld van John Cusack die een boombox vasthoudt om dit nummer naar Ione Skye te projecteren, zal waarschijnlijk altijd een van de beste blijven huwelijken van popmuziek en film aller tijden. De soundtrack van de film is verder niet al te armoedig, niet verwonderlijk.
Patti LaBelle - "Nieuwe Houding"
Ik denk dat het een vrij duidelijk teken is van de impact van een nummer als het de kracht heeft om 20 jaar later in advertenties te verschijnen. Of misschien is het gewoon een bewijs van de macht van de almachtige dollar, maar hoe dan ook, dit springerige dance-popnummer van Beverly Hills Cop staat zeker als een van de handigste melodieën van het decennium. Zoals geleverd door R&B zangeres LaBelle op de soundtrack van de film, wordt het nummer iets bijzonders. De opstelling was ideaal voor de periode, het maximaliseren van toetsenborden en een zware, aerobicsklare beat.
Sheena Easton - "Alleen voor jouw ogen"
Het is geen verrassing dat Sheena Easton haar weg naar een andere van mijn lijsten heeft gevonden, ik weet het, maar dit nummer uit de James Bond-film uit 1981 met dezelfde naam is altijd een angstaanjagende favoriet van mij geweest. De melodie is tijdloos en krachtig, en de vocale uitvoering is een van de beste van de Schotse zangeres. De pure schoonheid van het deuntje doet verlangen naar de tijd dat Bond-films een bepaald gevoel voor stijl overbrachten in plaats van alleen maar pure sensatiezucht.
Plimsouls - "A Million Miles Away"
Krediet 1982 voor het introduceren van de geweldige nieuwe golf van Peter Case en de Plimsouls aan een breder publiek. De groep maakte zeer toegankelijke pop/rock die op de een of andere manier nooit de aandacht kreeg die het verdiende in popmuziekkringen. Vreemd genoeg was er een kleine cultfilm-soundtrack als deze nodig om het nummer een soort onsterfelijkheid te geven die veel verder gaat dan het nogal nieuwheidsgevoel van veel van de muziek uit de film. "Johnny ben je raar?" is een klassieker uit de jaren 80 op zich, maar het mist de duurzaamheid van dit deuntje.
