Met Roxy Music en als een oude soloartiest, maakte de Britse singer-songwriter Bryan Ferry elegante pop/rocknummers vol gratie, passie en blue-eyed soul sensualiteit. Tijdens de jaren tachtig, een tijdperk waarin zoveel artiesten probeerden Ferry's verfijnde popbeheersing te evenaren of te overtreffen, waren er maar weinig nieuwe golf, synthpop, en New Romantic-artiesten bleken in staat om zo fascinerende liedjes en uitvoeringen te produceren. Hier is een chronologisch overzicht van de beste solonummers van Bryan Ferry uit de jaren '80, een selecte lijst samengesteld uit slechts twee studioalbums en een handvol filmsoundtracksingles.
'Slaaf van de liefde'
Foto van Amazon
Tijdens de eerste helft van de jaren '80 produceerde Ferry een aantal verbluffend elegante popnummers vol sfeer terwijl hij nog steeds frontman was van Roxy Music. Toen hij in 1985 officieel terugkeerde naar de solostatus, bleef Ferry een van de beste beoefenaars van romantische, post-new wave liefdesliedjes. Deze lead-off single heeft een mooie, kenmerkende coupletmelodie die een betoverend en emotioneel geladen gaas van geluid creëert. Als single stond dit waardige nummer absoluut nergens in de Amerikaanse hitlijsten, maar het werd een top-10-hit, terecht, op de Britse eilanden.
'Stop de dans niet'
Foto van Amazon
Ferry vervolgde een even etherische weg voor zijn volgende single, gebruikmakend van dezelfde soort smaakvol ingetogen soundscapes die hij had genavigeerd sinds Roxy Music zich van art rock en glam rock impulsen in de laatste jaren '70 tot vlottere moderne pop. Desalniettemin nemen de mildheid en het soms repetitieve karakter van dit nummer Ferry's duidelijke greep op zijn eigen soort melancholische, enigszins uitdagende volwassen hedendaagse kost niet weg.
'Windwind'
E.G. Records
Niet alleen de titel van dit nummer, maar ook de verleidelijke instrumentale structuur suggereert transcendentie en weemoedige contemplatie. Gitaarbijdragen van Pink Floyd's David Gilmour (evenals een aantal gastmuzikanten) combineren met smaakvol aangewende altsaxofoon om een bijna smooth jazz/new age gevoel te creëren. Desalniettemin zorgt Ferry's jarenlange beheersing van pop- en rockgenres ervoor dat het geluid van dit nummer niet al te genotzuchtig lijkt. Ferry's muziek heeft altijd een zwoel merk van gemakkelijk luisteren stijl, maar zijn onevenwichtige crooning houdt de zaken altijd verfrissend uit balans.
'Gevoel'
Corbis via Getty Images/Getty Images
Als de lead-off track van 'Boys and Girls' verzamelt deze mid-tempo, iets-voor-iedereen-endorfine-booster de beste elementen van Ferry als artiest, songwriter en smaakmaker. De gitaren van Gilmour snijden opnieuw door de instrumentatie, en hoewel dit misschien niet het meest scherpe werk van Ferry is, levert het resulterende oorsnoepje veel aangename vibes op. De laaiende populariteit van andere verfijnde Engelse popbands zoals Duran Duran en Spandau Ballet is misschien al begonnen te vervagen, maar Ferry - zoals gewoonlijk - krijgt in wezen gewoon een... opgewarmd.
'Kus en vertel'
Foto van Amazon
Ferry's album uit 1987 bleef zich richten op de neiging van de artiest naar dansbare, licht door funk beïnvloede popmuziek. Echter, voor alle ritmische gitaarriffs, injecteert Ferry hier een meeslepend melodieus middelpunt dat het overdreven repetitieve karakter van het refrein van het nummer goedmaakt. Over het algemeen kende deze plaat een lichte dip in commercieel succes, vooral wat betreft de drie singles ('The Right Stuff' en 'Limbo' waren de andere). Desalniettemin handhaaft dit nummer Ferry's dichtgeknoopte maar nog steeds volledig gepassioneerde merk van zachte rots.
'Dag voor nacht'
Rob Verhorst / Getty Images
Dankzij de voortdurende aanwezigheid van gitaarwerk van Gilmour en - in het geval van dit album - Johnny Marr van The Smiths, bleef Ferry wijselijk op zijn minst enigszins trouw aan zijn edgy rockmuziekverleden. In feite helpt zo'n resulterend contrast tussen beklijvende synthesizers en soulvolle achtergrondzang dit diepe nummer om zijn deel van verrassingen te genereren. De muziek van 'Bete Noire' is soms overdreven repetitief en kan niet tippen aan de schittering uit het tijdperk van Roxy Music, maar het levert nog steeds genoeg unieke Ferry-momenten op om vaker wel dan niet tevreden te stellen.
