Hoewel de band in de afgelopen tien jaar slechts twee albums heeft uitgebracht, komen regelmatig haar metaal zweepslagen jongens Vergif heeft in die tijd een behoorlijke hoeveelheid bruikbare rockmuziek opgenomen. Hoewel zeker niet elk nummer een blijvertje was, leverde het beste aanbod van de groep solide songwriting op, groot haken en respectabele riffs, vaak op zijn minst enigszins de intense populariteit van de groep waardig bij de tijd. Hier is een chronologische blik op een solide korte lijst van de beste nummers van Poison, zowel bekend als ondergewaardeerd.
"Huil hard"
George Rose/Hulton Archief/Getty Images
Zoek niet verder dan dit openingsnummer van Poison's debuut Look What the Cat Dragagged In 1986, voor misschien wel het beste muzikale moment van de band op het gebied van toegankelijke, melodieuze hooks. Natuurlijk klinkt het nummer meer als Bryan Adams-gestileerd hartlandrots dan iets dat lijkt op zwaar metaal, maar dat is begrijpelijk aangezien Poison altijd veel meer leunde naar straight-ahead rock met een
"Ik zal je niet vergeten"
Joey Foley / Getty-afbeeldingen
Zelfs als de ordinaire, one-night stand-houding van een nummer als "I Want Action" misschien veel dichter bij de ware geest van Poison was in zijn vroege zonsondergang Stripdagen, deze soulvolle, fatsoenlijk melodische ballad is een veel beter muziekstuk dat zeker sterk in de smaak viel bij het kernpubliek van de band, bestaande uit jonge Dames. De groep zou doorgaan met het uitbrengen van een andere, een veel prominenterepowerballad dat zou een verdiende aandacht krijgen, maar dit nummer houdt eigenlijk best goed stand voor iedereen die wil het argument aanvoeren dat Poison zijn aandeel in fatsoenlijke songwriting en solide rockensemble heeft geproduceerd arrangementen.
"Praat smerig tegen me"
Enigma/Capitol
Meestal wanneer Poison ervoor koos om zijn zelfzuchtige en hedonistische kant te overdrijven, was het resultaat muzikaal vlak, zo niet ronduit beschamend tekstueel (voorbeeld "I Want Action" als bewijs). In het geval van deze memorabele rocker, die terecht de debuutrelease van de band definieert, slaagde de groep er echter in tegelijkertijd speels, sleazy, onschuldig en melodieus te zijn. Deze Top 10-pophit uit 1987 staat onmiskenbaar als een van de meest iconische singles van de hairmetal uit de jaren 80, ondersteund door een handig stukje songwriting en wat C.C. Het beste gitaarwerk van DeVille. Zelfs luisteraars die niet van Poison houden, hebben het waarschijnlijk moeilijk om deze volledig te negeren.
"Niets dan een goede tijd"
Scott Legato / Getty-afbeeldingen
Poison's tweedejaars poging van 1988, Open Up and Say… Ahh!, onthulde dat de band behoorlijk in staat was tot consistentie, zowel in termen van een typisch merk partyrock als een behoorlijke hoeveelheid songkwaliteit. Bekwaam ondersteund door een van de best geproduceerde haarmetalen muziek video's ("Je beweegt met twee snelheden, langzaam en stop!"), Dit is mainstream uit de jaren 80 hard Rock op zijn best. Dat zijn misschien niet de grootste complimenten, maar de klassieke riff van DeVille hier alleen al is genoeg om dit nummer ten zeerste aan te bevelen aan iedereen die ook maar een beetje geïnteresseerd is in het genre. Strakke songwriting en een solide bandprestaties zorgen ervoor dat het deuntje jaren later goed standhoudt.
"Terug naar het hobbelpaard"
Enigma/Capitol
Poison's twee albums uit de jaren '80, hoewel zeker niet de meest flagrante daders van waardeloze rock-'n-roll-vulmateriaal, hadden zeker hun aandeel in nummers die echt niet hadden hoeven te zijn opgenomen. Als gevolg hiervan zijn er niet veel albumtracks beschikbaar om met een goed geweten aan te bevelen. Deze levert echter het bewijs dat de band als eenheid zeker de weg wist in memorabele rockhaken. Misschien had Poison maar een beperkt aantal keren dat zulke koteletten door de kostuums, het haar en de houding zouden kunnen schijnen, maar dit nummer is een van die momenten.
"Gevallen engel"
Jeff Kravitz / Getty-afbeeldingen
Zelfs terwijl Poison de blitse Hollywood-levensstijl op zijn tweede album bleef vieren, onthulde deze solide rocker een meer doordachte kant van de songwriting van de band. Hier, in plaats van te proberen de dobbelstenen volledig op sociaal bewustzijn te gooien, draait Poison een simpele verhaal van de vaak sluwe, sinistere verleiding van glamour en levert het af op een stuwende hardrock riff. Het resultaat is een van de mooiste en meest representatieve nummers van de band.
"Elke roos heeft zijn doorn"
Joey Foley / Getty-afbeeldingen
Misschien wel de beste powerballad van het hair metal-tijdperk, deze nummer 1-hit uit 1988 kan zeker nooit ondergewaardeerd of onderbelicht worden genoemd, maar dat maakt het niet minder een echte jaren '80-klassieker. Akoestische gitaar gebruiken vollediger dan de band ooit eerder had gedaan, was dit nummer een voorafschaduwing van de latere fascinatie van frontman Bret Michaels voor en pogingen om te infiltreren in andere, meer troubadour-vriendelijke muziekgenres. Uiteindelijk komt de songwriting, hoewel niet verbluffend qua poëzie, over als oprecht en meer dan bekwaam, wat genoeg is om elke dag van de week een gedenkwaardig rock-'n-roll-liefdeslied te smeden.
