Door werknemers geleide coöperaties zijn de toekomst
Hoda Katebi heeft genoeg van sweatshops en ze doet er iets aan. Ik weet het, het is een vrij gewaagde uitspraak. Vooral als je ziet hoe de kledingindustrie al honderden jaren draait op de uitbuiting van kansarme arbeiders, maar alle grote veranderingen gebeuren met een enkele eerste stap. En die van haar is de lancering van de Blue Tin-productiecoöperatie in Chicago, de eerste kledingcoöperatie van de VS die wordt gerund door vrouwelijke vluchtelingen en immigranten. Deze maand opent het officieel zijn deuren.
“Door ervoor te zorgen dat de kledingarbeiders degenen zijn die hun productiecoöperatie runnen, bezitten en ervan profiteren, er is minder kans op misbruik, uitbuiting en de verleiding om te bezuinigen, waardoor gevaarlijk werken ontstaat voorwaarden.”
De oprichting van een door arbeiders geleide coöperatie kan de maakindustrie ontwrichten, omdat het ontwerpers echt transparante opties geeft als het gaat om het creëren van hun collecties. Door ervoor te zorgen dat de kledingarbeiders degenen zijn die hun productiecoöperatie runnen, bezitten en ervan profiteren, er is minder kans op misbruik, uitbuiting en de verleiding om te bezuinigen, waardoor gevaarlijk werken ontstaat voorwaarden. De mode-industrie is een schatting waard
Katebi is de Iraans-Amerikaanse oprichter van mode en sociale actiepublicatie JooJoo Azad, en ze heeft carrière gemaakt door fast fashion uit te dagen en te vechten voor de rechten van kledingarbeiders. Het coöperatieve project begon wortel te schieten toen Katebi haar eigen sociaal bewuste kledinglijn wilde beginnen, maar toen besefte hoe moeilijk het was om ethische productie te vinden. Zelfs de fabrieken in Los Angeles worden routinematig gesloten als sweatshops voor het uitbuiten van Mexicaanse arbeiders zonder papieren. Dit bracht Katebi tot het besef dat de enige manier om het systeem uit te dagen, was door het rechtstreeks in de handen van de arbeiders te leggen.
“De enige manier om het systeem aan te vechten is door het rechtstreeks in de handen van de arbeiders te leggen.”
Dat is waar de Blue Tin Production Co-op om de hoek komt kijken. Genoemd naar de blauwe Deense koektrommel die allochtone moeders gebruiken als opslagruimte voor naaigerei, de eerste lancering van de Co-op is gevestigd in Chicago. Het neemt hoogopgeleide immigranten en vluchtelingenvrouwen met een laag inkomen in dienst en geeft ze niet-betuttelend, waardig werk.
De vrouwen werken fulltime om kleding te produceren voor ontwerpers, merken en zelfs warenhuizen. Blue Tin heeft niet alleen deze vrouwen in dienst, maar biedt ook mentale en fysieke gezondheidszorg, legaal en sociale diensten, kinderopvang, vervoer, ken uw rechten-training en zelfs taal Diensten.
"Een coöperatie is zo noodzakelijk", vertelt Katebi aan The Good Trade. “De kledingindustrie wordt van oudsher geplaagd door geweld en uitbuiting, en ik wilde een ruimte met een model dat zelfs de mogelijkheid van herhaling van dit geweld zoveel mogelijk zou kunnen voorkomen geschiedenis. Door middel van een coöperatieve structuur zijn de leden allemaal managers en werken we allemaal samen om elk aspect van de co-op: van hoe de studio/werkruimte eruitziet tot de uren die we werken tot de diensten die we onszelf en de gemeenschap."
Alle leden van de coöperatie dragen een intens trauma met zich mee uit hun geschiedenis, van het verliezen van echtgenoten en kinderen in oorlog, tot het overleven van huiselijk geweld, tot de scheiding van hun families. Door deze vrouwen kort na hun aankomst in een nieuw land in onderbetaalde banen te gooien, hebben ze geen tijd om hun pijn te verwerken of ermee om te gaan. De coöperatie streeft ernaar om alle behoeften van haar leden te vervullen, niet alleen de financiële. Door vrouwen de kans te geven zichzelf als een groep te runnen en te managen, krijgen ze de kans om te genezen en vooruit te kijken.
“Door vrouwen de kans te geven zichzelf als een groep te runnen en te managen, krijgen ze de kans om te genezen en vooruit te kijken.”
En het werkt. Mercy, een van de oprichters van de coöperatie, vertelde hoe de gemeenschap haar heeft geholpen bij de wederopbouw. “Ik kom uit een gewelddadige relatie... en als je daar doorheen gaat, haalt het je naar beneden. Het laat je denken dat je niet niets kunt zijn... je vertellend dat je nooit iets kunt worden. Als je naar deze coöperatie komt en deze mooie vrouwen ziet, krijg je een gevoel van kracht... het is een zegen."
Naast een revolutie in arbeidsomstandigheden en kansen, biedt Blue Tin Production ook gratis op certificering gebaseerde naailessen aan de grotere gemeenschap van vluchtelingen, immigranten en mensen van kleur die hun naaivaardigheden willen verbeteren, waardoor ze de mogelijkheid krijgen om uiteindelijk lid te worden van de coöperatie of een goedbetaalde, concurrerende baan te zoeken ergens anders.
Dus wat betekent dit voor ethische mode als geheel?
Katebi haalt het giswerk en de strijd uit de vergelijking voor ontwerpers die kleding willen maken zonder mensen uit te buiten. En mensen merken het op: de Co-op heeft al een lijst met ontwerpers ondertekend en een binnenkort bekend te maken warenhuis, dat een eigen lijn met de organisatie gaat creëren.
“We hopen door samen te werken met grote warenhuizen te streven naar een grotere verschuiving in de productie die transparant, ethisch en holistisch is. Maar meer dan dat, we willen ook onafhankelijke ontwerpers kunnen ondersteunen die het zo moeilijk hebben tijd om productiebedrijven te vinden om mee samen te werken als ze kleine minima en trage productie hebben cycli. We willen slow fashion ondersteunen en naar een hoger niveau tillen”, zegt Katebi.
“Meer in het algemeen willen we de lat kunnen leggen voor hoe kledingproductie eruit kan en moet zien, maar ook voor de industrie in het algemeen. Eigendom van, gerund door en beheerd door degenen die het eigenlijke werk op het terrein doen, en vooral degenen met de meeste behoeften.”
De Co-op werkt ook om ons, het winkelend publiek, op te leiden. Het is moeilijk om niet weggevaagd te worden door de microcollecties en goedkope prijskaartjes waar fast fashion etalages consumenten mee verleiden, maar weten wat er nodig is om deze stukken te maken, kan van gedachten veranderen. Daarom opent de Coöp haar deuren voor het publiek om het doek achter de productie op te heffen.
“We willen de lat kunnen leggen voor hoe kledingproductie eruit kan en moet zien, maar ook voor de industrie in het algemeen.”
"Het is zo belangrijk dat mensen precies begrijpen wat er komt kijken bij het maken van een eenvoudig overhemd en waarom het geen vijf dollar mag kosten", legt Katebi uit.
Voor studiobezoeken doorloopt Katebi graag het proces en de levensduur van een overhemd, van het groeien en oogsten van de grondstoffen die het maken tot het uitstallen in een etalage. “Het is schokkend om de talloze componenten, middelen en tijd te begrijpen die nodig zijn om iets te creëren dat we als vanzelfsprekend beschouwen – en waar we ons allemaal aan overgeven. Ik breng ook verhalen van mijn onderzoek en interviews met kledingarbeiders in om ze te personaliseren en verder te gaan dan alleen cijfers en statistieken. Het wordt angstaanjagend stil in de kamer', zegt Katebi. "Als ontwerpers en consumenten moeten we onszelf niet toestaan geweld bij het produceren van kleding te rechtvaardigen of te normaliseren."
“Als ontwerpers en consumenten mogen we onszelf niet toestaan geweld bij het produceren van kleding te rechtvaardigen of te normaliseren.”
De Blue Tin Production Co-Op neemt het excuus van "Ik wist het niet" weg als het gaat om het productiesysteem. In plaats van te gaan met goedkope fabrieken die bijdragen aan de laagste dollar, zullen ontwerpers echt een transparante optie die garandeert dat productiemedewerkers niet alleen een leefbaar loon krijgen, maar ook goed presteren posities. Deze door arbeiders geleide en in eigendom zijnde coöperaties zullen ontwerpers en labels een gemakkelijk alternatief bieden voor de vage ethiek achter productiefabrieken. Het haalt de rompslomp uit het creëren van sociaal bewuste kleding en zorgt ervoor dat ontwerpers de rechten van werknemers in hun hele toeleveringsketen respecteren. De Blue Tin Production Co-op is een stap in de goede richting om dat systeem te ontmantelen.
GERELATEERDE LEZING
