Dus je partner is nog nooit verliefd geweest
Als je uitgaat met iemand die nog nooit verliefd is geweest, kan dit de relatie ernstig uitdagen en veranderen...
Je voelt niet alleen de druk om de relatie te onderhouden en emotioneel te ondersteunen, maar er zijn ook tal van potentiële breukmomenten - namens je partner. Ik weet dit, want ik heb het meegemaakt.
Mijn vorige vriend had een moeilijke jeugd en een nog moeilijker leven toen ik opgroeide.
Mijn ex stond er sinds zijn dertiende alleen voor, zonder de juiste ouderlijke begeleiding of opleiding. Hij was erg op zijn hoede, had explosieve emotionele neigingen, maar tegelijkertijd hunkerde hij naar liefde en begrip; hij was misschien naïef, maar hij had ook een groot hart.
Door zijn emotionele strijd had hij zijn hart nooit volledig open laten staan om liefde te accepteren. Het dichtst waar hij van was gaan houden was met zijn twee honden die hij elf jaar lang had gehad; twee jaar later had hij nog steeds pijn van hun overlijden.
Voor iemand, zoals mijn vorige vriend, die nog nooit genegenheid, liefde en aanbidding heeft ervaren, kan het moeilijk zijn om te begrijpen...
Natuurlijk kan het geweldig zijn als je voor het eerst verliefd wordt, maar het is even eng en onvoorspelbaar. Niemand wil dat zijn hart wordt gebroken - dus als er een glimp van ontevredenheid in de relatie is - begint het vechten. Angst zal de drijvende kracht zijn en het overbodige ego zal dat bevestigen.
Angst zal je vertellen dat je geen liefde verdient of dat er niet van je gehouden kan worden, en het ego zal bevestigen dat de liefde die je wilt niet genoeg is (en nooit zal zijn). Dit patroon zal het gevoel creëren dat er altijd iemand beter is, waardoor er een barrière rond je hart ontstaat. Jakkes!
Wanneer angst en ego niet onder controle kunnen worden gehouden, is de relatie gedoemd...
De meeste mensen worden voor het eerst verliefd op de middelbare school of universiteit. Als de eerste persoon op wie je verliefd werd niet nog steeds je partner, man of vrouw is, dan waren ze waarschijnlijk je eerste liefdesverdriet... en mogelijk niet je laatste. Achteraf gezien is het eigenlijk heilzaam om je hart te hebben gebroken - het is een leerervaring, evenals een kans om te groeien en je relatieperspectieven te veranderen.
Hoe meer je jezelf kunt laten liefhebben, hoe dichter je bij liefde komt, niet vrijelijk toegeven aan angst. Liefde eindigt niet overdreven consumerend, maar bloeit in plaats daarvan. Dit betekent niet dat angst van tijd tot tijd niet de kop opsteekt. Maar wanneer je de kracht hebt herkend die het in je verleden heeft gehad, ben je meer bereid om het te blokkeren om de uiteindelijke controle over te nemen.
Kan de relatie dit weerstaan?
Hier is nog een vraag om over na te denken: kan iemand die nog nooit verliefd is geweest, zijn met iemand die dat wel heeft gedaan?
Dat was de worsteling die ik had met mijn ex-vriend. De angst die hij had om liefde te geven (en te ontvangen) was schadelijk voor de stabiliteit van onze relatie. Hij had constant de bevestiging nodig dat hij gewaardeerd werd, en hij wilde ook de verzekering dat ik niet vals zou spelen of de relatie zou beëindigen. Eerlijk gezegd was het vermoeiend om hem van zijn onzekerheden te verlossen.
In plaats van op te gaan in wat we hadden, was hij constant op zoek naar iets dat hij verkeerd kon vinden (of wat ik meer van zou kunnen doen): zoenen, knuffelen, hem op een bepaalde manier aanraken of wekelijks uiten hoeveel ik waardeer hem. Het interessante is dat ik heb gezoend, geknuffeld, aangeraakt en uitgedrukt, maar wanneer iemand nog nooit liefde heeft ervaren, ontwikkelen ze een idee in hun hoofd dat onmogelijk te bereiken is.
De meeste mensen hebben een idee gehad over hoe liefde op de middelbare school zou moeten zijn; Ik bedoel, wie heeft er op jonge leeftijd niet naar romantische films gekeken en dacht: "Zo zou liefde moeten zijn!" Met de tijd, evenals volwassenheid, verandert de 'liefdesverwachting'. Beseffen dat er geen exact of precies gevoel kan zijn als het om liefde gaat, is een openbaring.
Vasthouden aan onpraktische verwachtingen ontwikkelt zich uiteindelijk tot liefdesverdriet...
Hoewel niemand zichzelf opzettelijk een gebroken hart wil of zou geven, is wat onbewust wordt gedaan een ander verhaal.
Geloof me, liefdesverdriet is waardeloos! Totdat je die ervaring hebt gehad, is het moeilijk uit te leggen - net zoals proberen liefde in zijn geheel uit te leggen.
Liefde is een gevoel dat je opperste extase kan brengen... maar ook diepten van depressie. Als je jonger bent, kan liefde zo verwarrend zijn dat je letterlijk gekke dingen doet, zoals bellen en ophangen als ze beantwoorden, Facebook/cyberstalking, hun sms-berichten checken, wanhoopsbrieven schrijven, aanhankelijk worden, en nog veel meer meer. Deze 'gekke' liefdesdaden nemen meestal af naarmate we ouder worden, meestal door de zuurverdiende lessen die we leren van de liefdesverdriet die we doorstaan.
Liefde is vaak niet iets dat we opzettelijk hebben gekozen. Voor mij werd ik verliefd op een man die nog nooit liefde had ervaren, maar helaas voor ons overwon liefde niet alles. Ik ben echter een optimistische gelovige dat het mogelijk is om de juiste persoon te vinden.
Kortom, met aanhoudende en solide inspanningen van beide kanten, evenals een gezonde en sterke basis, zal een relatie onvermijdelijk vooruitgang boeken. Door romantische verlangens aan te wakkeren, gevoelens openlijk te uiten en voorzichtig de groei van de relatie te koesteren, kan en zal liefde zegevieren.
Dit artikel is nauwkeurig en waarheidsgetrouw voor zover de auteur weet. Inhoud is alleen bedoeld voor informatieve of amusementsdoeleinden en is geen vervanging voor persoonlijk advies of professioneel advies in zakelijke, financiële, juridische of technische zaken.
