Bij het schrijven van fictie heeft de term 'stem' twee verschillende betekenissen. De stem van de auteur verwijst naar de stijl van een schrijver, de kwaliteit die hun schrijven uniek maakt. De stem van een personage is de spraak- en denkpatronen van personages in een verhaal. De laatste stem is een van de meest vitale elementen van een verhaal voor lezers van fictie.
De stem van de auteur: de unieke identificatie van een schrijver
De toon van een schrijver, de woordkeuze, de selectie van het onderwerp en zelfs de interpunctie vormen de stem van de auteur. Hoe een auteur schrijft, brengt zijn houding, persoonlijkheid en karakter over. De stem van de auteur is vaak zo kenmerkend dat het mogelijk is de auteur te identificeren door slechts een selectie van hun werk te lezen. Jager S. Thompson is daar misschien wel een van de beste voorbeelden van. Zijn invloedrijke, onnavolgbare 'gonzo'-stijl is in de loop der jaren door talloze schrijvers nagevolgd.
Karakterstem: weerspiegelt de persona van een persoon
Elk personage heeft een eigen manier om woorden, zinnen en ideeën samen te stellen. Deze elementen vormen de 'stem' van een persoon. Sommige mensen zijn gezaghebbend, terwijl anderen pompeus, grappig, spraakzaam of hartelijk zijn. Hoe het ook zij, iedereen bezit een combinatie van verschillende kwaliteiten die samen één complexe persoonlijkheid vormen.
Er zijn veel goede voorbeelden van auteurs die boeiende karakterstemmen creëren bij het schrijven van fictie. Met Holden Caulfield in "Catcher in the Rye" en Scout Finch in "To Kill a Mockingbird", J.D. Salinger en Harper Lee creëerde iconische figuren die de scènes levendig vormden met suggestieve beschrijvingen, observaties en dialoog.
Misschien wel het meest kleurrijke voorbeeld van karakterstem komt van Charles Dickens in zijn klassieke roman 'David Copperfield'. In Dickens is niet alleen een meester in de verhalende stem, maar staat ook hoog aangeschreven vanwege zijn vermogen om een gedenkwaardig personage te creëren stemmen. Een van zijn beroemdste personages was Uriah Heep. Heep was een gemeen personage dat zichzelf "'umble" (nederig) noemde. Maar terwijl hij deed alsof hij nederig en weinig ambitieus was, had hij een plan in gedachten om zichzelf te verbeteren:
"'Toen ik een vrij jonge jongen was', zei Uriah, 'heb ik geleerd wat domheid deed, en ik nam het over. Ik at umble pie met trek. Ik stopte op het wankele punt van mijn leren en zei: "Hard hard!" Toen je aanbood me Latijn te leren, wist ik wel beter. 'Mensen staan graag boven je', zegt vader, 'houd jezelf laag.' Ik ben zeer umble op dit moment, Master Copperfield, maar ik heb een beetje macht!'"
Hoe karakterstem en vertellersstem een verhaal vormen
Zowel de stem van het personage als de stem van de verteller drijven een verhaal in fictie aan. Wanneer de stem van het personage vertelt, gebruikt het voornaamwoorden in de eerste persoon en vertelt het verhaal vanuit het perspectief van de hoofdrolspeler.
Hoewel de stem van de verteller eveneens de scènes bepaalt, bepaalt hij de identiteit en de identiteit van de verschillende personages biedt contextuele inzichten en achtergrond terwijl het verhaal zich ontvouwt vanuit verschillende derde personen perspectieven. Karakterstemmen zijn onder meer:
- Eerste persoon (karakterstem): Bij het vertellen met de stem van een personage uit de eerste persoon, animeert een auteur een verhaal vanuit het perspectief van een primair personage. Alles wat zich met het verhaal ontvouwt - de setting, dialoog, interacties, observaties en reacties - weerspiegelt de persona van de hoofdrolspeler en wordt gezien vanuit hun perspectief.
- Beperkt voor derden: Deze vertellingskeuze is vergelijkbaar met de eerste persoon in die zin dat het zich concentreert op een bepaald personage en het verhaal vanuit hun perspectief omkadert, waarbij hun gedachten, observaties en emoties worden gedeeld. In plaats van voornaamwoorden in de eerste persoon te gebruiken, gebruikt het echter 'hij', 'zij' en 'zij'. Deze verteller kan teruggaan en heen en weer tussen karakters in volgende hoofdstukken, maar kan alleen het perspectief van dat specifieke karakter geven karakter. De acties en interacties van perifere personages worden afgebeeld, maar hun gedachten, observaties of emoties worden niet vanuit hun perspectief uitgewerkt, wat deze verhalende stem beperkend maakt.
- Alwetende derde persoon: Third-person alwetende heeft de attributen van third-person beperkt, maar het bereik is breder. Deze vertelmethode kan met meer dan één personage tegelijk omgaan. Door zich te verdiepen in de karakterprofielen van elke figuur, weet de verteller waar ze aan denken, welke emoties ze zijn ervaren, en hoe ze gaan reageren en dat met dezelfde diepgang kunnen overbrengen als een hoofdrolspeler in een eerste persoon verhaal. Door de vooruitzichten van meerdere personages te benadrukken, kan het alwetende perspectief van de derde persoon lezers meer inzicht en context bieden, terwijl het een bredere lens biedt om het hele verhaal te zien.
