De hoofdpersoon is de hoofdpersoon in een verhaal. Dit personage werkt als een katalysator voor de plot van het verhaal door het op de een of andere manier vooruit te helpen.
Lees meer over wat hoofdrolspelers zijn en hoe ze worden gebruikt in verhalen die worden verteld in literatuur, film, theater en meer.
Wat is een hoofdrolspeler?
Karakters in een verhaal hebben er veel rollen en doeleinden, allemaal gedicteerd door de intentie en stijl van de schrijver. De hoofdrolspeler helpt het verhaal vooruit te helpen en is meestal een personage waarmee lezers of publiek zich inleven, of op zijn minst juichen - of ze nu hun succes of ondergang zoeken.
De term 'hoofdrolspeler' komt uit het Oudgrieks en vertaalt zich grofweg naar 'iemand die de eerste rol speelt'. Oude Griekse toneelschrijvers zoals Thespis, Aeschylus en Sophocles namen allemaal hoofdrolspelers op naarmate toneelstukken evolueerden met complexe plots en personages met verschillende dramatische doeleinden.
Alternatieve namen: Hoofdpersoon, hoofdpersoon, hoofdpersoon, hoofdpersoon.
Alternatieve definitie: Een aanhanger van een doel.
Hoe een hoofdrolspeler werkt
Een hoofdrolspeler staat meestal centraal in de ontwikkeling van een verhaal. Er is echter niet één juiste manier om een hoofdrolspeler te presenteren en te gebruiken, en veel verhalenvertellers hebben in de loop der jaren creatieve manieren gevonden om dit te doen.
In veel verhalen beleeft de lezer het verhaal door de ogen van de hoofdpersoon. Maar in sommige gevallen beschrijven verschillende personages hun perspectieven aan de lezer of het publiek. In deze gevallen is er meestal meer dan één hoofdrolspeler.
Een voorbeeld van een verhaal met meer dan één hoofdrolspeler is "As I Lay Dying" van William Faulkner. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende maar even belangrijke perspectieven van verschillende familieleden.
De aard en morele vezels van de hoofdrolspeler kunnen ook variëren. Ze hoeven niet per se de held van een verhaal te zijn of zelfs sympathiek te zijn. Ze kunnen een antiheld zijn of een ander personage aan wie de lezer of het publiek een hekel heeft.
Becky Sharpe is bijvoorbeeld een van de hoofdrolspelers in 'Vanity Fair', maar ze is buitengewoon gebrekkig. Tegen het einde van het boek is Becky bijna onwaarschijnlijk. Op deze manier is ze een heel goed voorbeeld van een andere waarheid in de literatuur: goed geschreven hoofdrolspelers zijn goed afgeronde karakters.
De hoofdpersoon moet niet worden verward met een ander belangrijk hoofdpersonage in een verhaal, de antagonist, die zich verzet tegen de hoofdpersoon. In de meest archetypische verhalen komt deze dynamiek neer op goed versus kwaad.
In "Hamlet" is het titulaire personage ook de hoofdrolspeler. Hij zoekt wraak voor de moord op zijn vader en onderneemt actie om de moordenaar te vinden en te straffen.
Er zijn veel literaire argumenten over wie de tegenstander van Hamlet is: is het zijn oom, de moorddadige Claudius, of is het Laertes, zoon van Polonius, die wraak zoekt voor de dood van zijn eigen vader bij Hamlet's hand? Sommige geleerden hebben zelfs beweerd dat Hamlet zelf zijn eigen tegenstander is, d.w.z. zijn eigen ergste vijand.
Een goed voorbeeld van een hoofdrolspeler en tegenstander in de hedendaagse cinema is Luke Skywalker die het opneemt tegen Darth Vader in de "Star Wars"-films.
Men zou echter ook het argument kunnen aanvoeren dat twee andere personages in het "Star Wars"-universum als hoofdrolspelers kunnen worden beschouwd: prinses Leia en Han Solo. Immers, als Leia geen gecodeerd bericht naar Obi-Wan Kenobi had gestuurd, zou Luke waarschijnlijk een boer op Tattooine zijn gebleven. En zonder het schip van Han Solo, zouden de Millennium Falcon, Luke en Obi-Wan niet ver zijn gekomen.
Maar aangezien het verhaal voornamelijk wordt verteld vanuit Luke's standpunt, hij is waarschijnlijk het sterkste voorbeeld van een hoofdrolspeler in de originele "Star Wars" -trilogie.
Meestal ziet het publiek de actie door de ogen van de hoofdrolspeler.
Valse hoofdrolspelers
Soms wordt een personage dat de hoofdrolspeler van een verhaal lijkt te zijn, abrupt uit de plot verwijderd. Deze personages staan meestal bekend als valse hoofdrolspelers. Ze verschijnen vaak in mysteries en worden meestal aan het begin van het verhaal gedood. Een valse hoofdrolspeler vertegenwoordigt meestal een opzettelijke poging van een auteur tot bedrog in de hoop de lezer te verrassen of te choqueren.
Een voorbeeld van een valse hoofdrolspeler in de moderne cinema is het personage van Dallas in de scifi-horrorfilm 'Alien' uit 1979. Gespeeld door acteur Tom Skerritt, is Dallas de kapitein van het gedoemde schip Nostromo, dat wordt geteisterd door een kwaadaardig buitenaards wezen schepsel. Als de alien eenmaal is losgelaten, is Dallas echter een van de eersten die wordt gedood.
Een ander voorbeeld van een valse hoofdrolspeler is het personage Ned Stark in de reeks romans en tv-afleveringen van George R.R. Martin 'Game of Thrones'. Het allereerste begin van de serie wordt verteld vanuit het standpunt van Stark, totdat hij plotseling wordt geëxecuteerd.
Belangrijkste leerpunten
- Een hoofdrolspeler is de hoofdpersoon in een verhaal en staat centraal in de ontwikkeling van de plot.
- Verhalen kunnen meer dan één hoofdpersoon hebben.
- Hoofdpersonen hoeven niet de held van het verhaal te zijn of zelfs aardig te zijn.
- Schrijvers kunnen lezers misleiden door een valse hoofdrolspeler te presenteren die abrupt uit de plot wordt verwijderd.
