Voor niet-advocaten is het gek om na te denken over hoeveel advocaten verlaten het beroep elk jaar. Misschien ben jij een van de velen. Nadat je drie jaar rechtenstudie hebt doorstaan - en ervoor hebt betaald - en bent geslaagd voor het balie-examen, loop je nu weg van leven als advocaat. Het kan u helpen te weten dat de meeste advocaten waarschijnlijk hebben overwogen om het veld te verlaten, zelfs als ze uiteindelijk besloten te blijven.
Advocaten werken veeleisende uren
Laten we eerlijk zijn, advocaten werken veel. Of het nu gaat om veeleisende klanten, harde deadlines in de rechtbank, opdringerige partners in een advocatenkantoor of gewoon toewijding aan het werk. Een juridische carrière is zelden een onderneming van 9.00 tot 17.00 uur. Na jaren van gemiste dinerafspraken en geannuleerde vakanties, kan het uurloon van een advocaat oplopen.
Deze soort kan zo ver komen dat geen enkele hoeveelheid geld het waard is. Op dat moment hebben mensen de neiging om te stoppen op zoek naar een betere balans tussen werk en privéleven.
De druk
Naast de lange uren heb je de constante druk om te proberen te zegevieren in een inherent vijandig systeem. Tel daarbij op dat advocaten vaak te maken hebben met zeer ernstige, real-life problemen. Advocaten hebben dagelijks te maken met problemen die te maken hebben met emotionele en belangrijke aspecten van het leven van mensen, zoals familie, geld en vrijheid.
Voeg de uren toe aan de druk en je hebt een recept voor stress. Na verloop van tijd kan deze stress, zonder de juiste coping-mechanismen, ondraaglijk worden, waardoor advocaten het beroep verlaten.
De voortdurende ruzie
Enige druk is onvermijdelijk in de wet, maar veel ervan wordt gecreëerd door de voortdurende ruzie die plaatsvindt, vooral tussen procesadvocaten. Naast de inherente ruzie over precedenten en feiten in de rechtbank, is er de dagelijkse sleur van ruzie over juridische zaken. Deze zaken omvatten onder meer wanneer verklaringen moeten worden gepland en hoeveel documentverzoeken elke partij mag indienen.
Sommige mensen houden van dit soort dingen, maar velen niet. Als je niet in de "I Liefde om ruzie te maken' kamp, kan het gewicht van aanhoudende argumenten snel te veel worden.
Het gebrek aan controle
Nog erger dan de lange uren is in veel gevallen het gebrek aan controle over uw werk en uw agenda als advocaat. Wanneer u onderworpen bent aan de grillen van de rechtbank, de partners of andere senior advocaten waarvoor u werkt, en de eisen van uw cliënt, kan het gebrek aan controle zeer frustrerend worden. Dit is de reden waarom veel advocaten vertrekken. Sommigen zullen ervoor kiezen om niet met bedrijven en andere grote organisaties samen te werken om hun eigen solopraktijken te openen.
Verveling met het werk
Laten we eerlijk zijn, veel moderner juridisch werk is behoorlijk saai. Als je naar de rechtenstudie ging met visioenen van het geven van vaak overtuigende openings- en slotpleidooien in de rechtbank en door regelmatig chirurgische kruisverhoren uit te voeren, kan de realiteit van de moderne rechtspraktijk hard overkomen verrassing. Zeer weinig zaken komen in een rechtszaak terecht en veel zogenaamde "procesadvocaten" hebben nog nooit een zaak berecht.
Het meeste werk vindt schriftelijk plaats en een groot deel van uw tijd zult u alleen op kantoor doorbrengen, denkend en onderzoekend. Of, erger nog, last hebben van saaie documentbeoordelingsopdrachten. De wet zelf is in theorie behoorlijk fascinerend. Het dagelijkse werk kan echter een sleur zijn. Dit is de reden waarom de mensen die van de rechtenstudie hielden vaak de eersten zijn die het beroep verlaten.
Advocaten zijn niet alleen
Als je niet zeker weet of de wet iets voor jou is, wanhoop dan niet. Het is misschien mogelijk om een betere fit binnen de wet te vinden in een minder veeleisend segment van het veld. Of, in het slechtste geval, sluit je aan bij de legioenen andere ontevreden advocaten die vertrokken naar groenere werkweiden elders. Je bent in ieder geval in goed gezelschap.
