Denk eraan dat je de hele tijd elk spel van elk nummer moet bijhouden. Dat is nu precies de opgave prestatierechten royalty incassobureaus zoals BMI en ASAP. Het is hun verantwoordelijkheid om precies te weten welke nummers van hun leden worden afgespeeld en waar, zodat ze deze nauwkeurig kunnen verspreiden royalty's aan uitgevers en songwriters.
De baan zelf is gigantisch, maar de groepen hebben wel methoden om de gigantische onderneming te beheren. Hier is hoe ze elke mediasector benaderen om ervoor te zorgen dat hun leden worden betaald. Houd er rekening mee dat deze informatie voornamelijk van toepassing is op het innen van royalty's voor uitvoeringsrechten in de VS en meer specifiek op ASCAP- en BMI-praktijken. De basis is echter in de meeste gebieden hetzelfde.
Royalty's voor radio
Het volgen van hoorspelen is verreweg een van de meest ontmoedigende taken waarmee groepen voor het verzamelen van uitvoeringsrechten worden geconfronteerd. Omdat het ronduit onmogelijk is om een lijst te genereren van elk nummer dat op elk radiostation wordt afgespeeld de tijd (laat staan het beheren van die gegevens), pakken incassorechtengroepen deze uitdaging op een paar verschillende manieren aan manieren.
BMI maakt gebruik van een mix van stationsrapportage en digitale monitoring. Ze eisen van elk station waaraan ze een licentie afgeven dat ze elk jaar een logboek bijhouden van de nummers die ze spelen.
Normaal gesproken rapporteert elk station zijn afspeellijsten gedurende een periode van drie dagen. BMI combineert die gegevens met digitale monitoring van hoorspelen om een idee te krijgen van wiens nummers veel worden gedraaid.
ASCAP vertrouwt uitsluitend op digitale monitoring.
Live televisie monitoren
Televisienetwerken dragen een groot deel van de last als het gaat om het rapporteren van live toneelstukken. Voor zowel BMI als ASCAP moeten stations zogenaamde cue sheets bijhouden: een lijst van elk nummer dat op het netwerk wordt afgespeeld, wanneer het wordt afgespeeld en voor hoe lang.
Al die informatie is nodig omdat er verschillende royalty's worden betaald voor verschillende soorten gebruik van nummers. Naast het uitkammen van de gegevens die door de zenders worden aangeleverd, gebruiken de maatschappijen voor uitvoeringsrechten ook digitale monitoring om het afspelen van televisieliedjes bij te houden.
Digitale toneelstukken
Als het gaat om digitale toneelstukken, is het leven goed voor songwriters, uitgevers en maatschappijen voor uitvoeringsrechten.
De aard van digitale uitvoeringen van liedjes betekent dat digitale omroepen hun afspeellijsten met ongeveer 100% nauwkeurigheid kunnen rapporteren aan de uitvoeringsrechtengroepen. (Houd er rekening mee dat een live "optreden" geen liveshow hoeft te betekenen; het kan een openbare uitzending van een opgenomen nummer betekenen.)
Ze kunnen zelfs zoveel gegevens leveren dat hun grondigheid bijna problematisch is voor BMI en ASCAP. Het is in feite zo'n overdaad aan informatie dat ze vaak moeite hebben om ervoor te zorgen dat alles wordt beoordeeld.
Live speelt
Live spelen worden in de VS veel losser gevolgd dan in andere gebieden. In de VS rapporteren de 200 best scorende locaties hun songplays aan de groepen voor uitvoeringsrechten; deze locaties worden bepaald op basis van een lijst die is gegenereerd door een publicatie uit de muziekindustrie genaamdopiniepeiler.
Het is begrijpelijk dat deze methode nauwelijks het oppervlak van concertuitvoeringen raakt, dus veel songwriters in de VS zien weinig of geen royalty-inkomsten uit concertuitvoeringen van liedjes die ze hebben geschreven.
In veel andere landen worden deze toneelstukken veel nauwkeuriger gevolgd, en zelfs kleine podia moeten setlists inleveren van de shows die ze hosten.
Speciaal geval: film
In tegenstelling tot wat je zou denken, worden in de VS geen royalty's voor uitvoeringsrechten geïnd op muziek die in films wordt gespeeld, omdat de filmindustrie met succes heeft gevochten om te worden uitgesloten.
