Recycling van textiel en kleding vanuit milieu-, sociaal en economisch oogpunt een potentieel voordelige activiteit is, in tegenstelling tot storten of gebruiken voor energie. Naarmate steden steeds meer andere afvalstromen met een hoog volume, zoals organische stoffen, omleiden, wordt het recyclen van oude kleding de volgende grens genoemd voor steden die vast afval willen verminderen.
Het belangrijkste voordeel van textielrecyclingactiviteiten is de mogelijkheid om kleding te hergebruiken. Door hergebruik van kleding en textiel kunnen we vervuiling en energie-intensieve productie van nieuwe kleding voorkomen. Bovendien kan kleding die niet kan worden hergebruikt, worden hergebruikt in producten zoals vodden of worden gerecycled tot stof of ander materiaal voor herverwerking.
Er zijn echter enkele kanttekeningen. Zoals Greenpeace in een persbericht uit 2016 waarschuwde, "betekenen de technologische uitdagingen dat volledige recycling van kleding tot nieuwe vezels nog lang niet commercieel levensvatbaar is."
Interessante feiten over textiel- en kledingrecycling
Elk jaar wordt in de Verenigde Staten meer dan 15 miljoen ton gebruikt textielafval geproduceerd, en de hoeveelheid is de afgelopen 20 jaar verdubbeld. Volgens de Environmental Protection Agency werd in 2014 16,2 miljoen ton textielafval geproduceerd. Van dit bedrag werd 2,62 miljoen ton gerecycled, 3,14 miljoen ton verbrand voor energieterugwinning en 10,46 miljoen ton werd naar de stortplaats gestuurd.Voor 2019 bedroeg de nationale fooi voor gemeentelijk vast afval (MSW) gemiddeld $ 55,36/ton. Synthetische kleding kan tussen de 20 en 200 jaar nodig hebben ontleden.
Consumenten worden gezien als de grootste boosdoener voor het weggooien van hun gebruikte kleding, slechts 15% van hen door de consument gebruikte kleding wordt gerecycled, terwijl meer dan 75% van de pre-use kleding wordt gerecycled door de fabrikanten.
De gemiddelde persoon koopt elk jaar 60% meer kledingstukken en houdt ze ongeveer half zo lang als 15 jaar geleden, wat een enorme hoeveelheid afval veroorzaakt.
De gemiddelde totale levensduur van een kledingstuk is 5,4 jaar.
De jaarlijkse milieu-impact van de kleding van een huishouden is gelijk aan het water dat nodig is om 1.000 badkuipen te vullen en de CO2-uitstoot van 10.000 kilometer rijden in een gemiddelde moderne auto. Als de gemiddelde levensduur van kleding met slechts drie maanden zou worden verlengd, zou dit hun koolstof- en watervoetafdruk en de afvalproductie met vijf tot tien procent verminderen.
Het recyclen van 2,62 miljoen ton kleding per jaar komt overeen met het weghalen van 1,3 miljoen auto's uit de Amerikaanse straten.
Volgens de Secondary Materials and Recycled Textiles Association (SMART) kan bijna 100% van alle gebruikte kleding en huishoudtextiel worden hergebruikt of gerecycled: 45% wordt hergebruikt als kleding; 30% wordt verwerkt tot industriële poets-/poetsdoeken en 20% wordt verwerkt tot vezels voor nieuwe producten. 95% van alle gebruikte kleding is recyclebaar, slechts 5% is onbruikbaar door schimmel of andere vervuiling.
Al deze feiten wijzen erop dat de textielrecyclingindustrie in de Verenigde Staten een groot potentieel heeft uitbreiden, aangezien 84,8% van het gebruikte textiel naar nationale stortplaatsen ging en 15,2% werd gerecycled in 2017. De volgende stappen omvatten meer initiatieven om recycling te bevorderen, evenals harmonisatie van inzamelingsinspanningen.
