Er is een oud gezegde: "Zolang je mijn naam maar goed spelt", waarbij het idee is dat elke inkt goede inkt is en dat Gewoon je naam bekend maken en doorbreken is een voordeel dat opweegt tegen de negatieve inhoud in een verhaal.
Het is een blijvende mythe. Het is ook een verliezende strategie.
Dat gezegd hebbende, is het mogelijk om de kost te verdienen door berucht te zijn. Er zijn mensen – realitysterren, politici, acteurs, atleten en rocksterren – die voortdurend om slechte redenen in het nieuws komen.
Wangedrag van beroemdheden
Lindsey Lohan. De cast van Jersey Shore. Parijs Hilton. Charlie Sheen.
Mislukte politieke kandidaten bleven ook in de publieke belangstelling staan nadat ze ongelooflijke daden van onwetendheid of bizar gedrag hadden begaan.
Je kunt zeer, zeer impopulair zijn bij een meerderheid van de bevolking en toch zo berucht zijn dat mensen weten wie je bent. hebben een kleine kern van toegewijden en heel veel berichtgeving in de pers, omdat de pers verslag zal doen van treinwrakken, vooral van beroemdheden wrakken.
Maar dat is het sleutelwoord: beroemdheid.
Wangedrag is niet origineel
Wangedrag komt ongelooflijk vaak voor. Sla de krant open en je zult politieverhalen vinden over monumentale domheid. Dronken chauffeurs stopten achter het stuur van rijdende grasmaaiers en denderden met 16 kilometer per uur over de snelweg. Bankovervallers die hun portemonnee en identiteitsbewijs achterlaten op de plaats van het misdrijf. Dronken idioten die nieuwe manieren bedenken om een Darwin-prijs.
Als je al een beroemdheid bent, hoe klein dan ook, zullen wangedrag en schandalen je aandacht trekken. Slechte aandacht.
Lindsey Lohan en Charlie Sheen waren al beroemde en succesvolle acteurs voordat ze clou werden. Lohan was een opmerkelijke kindactrice. Sheen werd als een serieuze acteur beschouwd toen hij Platoon deed.
De cast van Jersey Shore is daarentegen gemiddeld. Ze zijn nooit beroemd geworden, nooit sterren, maar ze waren al gecast in een realityshow op de nationale televisie voordat hun capriolen berucht werden.
Je zou naar elke stad in het land kunnen gaan en soortgelijke jonge mensen aantreffen die dronken worden, seks hebben en ruzie krijgen in bars. Het is geen recept voor roem en fortuin. De gemiddelde twintiger die zich als een eikel gedraagt, heeft een veel grotere kans op een proeftijd dan wanneer hij naar een realityshow gaat en miljoenen verdient, zoals The Situation of Snooki.
Een gemiddelde ondernemer, ambtenaar of muzikant kan er niet op rekenen dat hij goede pers krijgt voor slechte dingen. Bij rocksterren zou goed gedrag het stereotype doorbreken en een verhaal op zichzelf lijken. Ze bleven na het concert niet de hele nacht op met groupies en vernielden de hotelkamer; in plaats daarvan lazen ze Chaucer en dronken ze een glas wijn? Echt niet.
Schande heeft ook de neiging snel op te branden. De pers gaat door naar de volgende hete puinhoop.
De beste strategie is proberen uitzonderlijke pers te krijgen voor het doen van uitzonderlijke dingen, voor het vertellen van een uniek verhaal, voor het hebben van een geweldig product, voor nieuwe en andere ideeën, voor een fris perspectief.
Het klinkt misschien niet zo leuk, het is zeker moeilijk om te doen, maar het is de moeite waard.
