Als je niet op de lokale televisie bent, besta je niet. Niet voor een groot deel van de bevolking.
En als u niet op het radionieuws bent, bent u onzichtbaar voor een ander publiek dat de nieuwsradio aanzet wanneer zij het contact aanzetten en naar hun werk rijden.
In publieke relaties, is er altijd een voorkeur voor kranten geweest.
Het is gemakkelijk in te zien waarom. De meeste professionals zijn begonnen als printverslaggevers. Kranten zijn ook tastbaar. Je kunt een verhaal in je handen houden. Je kunt het uitknippen met een schaar en fotokopieën maken, of knippen en plakken en een verhaal doorsturen naar je baas en collega's.
Het is veel moeilijker om een audiofragment uit een radioverhaal of een videoclip van een tv-stuk vast te leggen. Stations – vooral radiostations – zenden de hele dag uit. Ze hebben niet de serverruimte of de gratis arbeid om elke seconde audio en video op te slaan en te archiveren.
Ik zeg dit als voormalig journalist met krantenpapier door mijn aderen. En het is waar dat kranten doorgaans verhalen publiceren die vervolgens door tv- en radiostations worden gepubliceerd. Het is geen geheim dat radio- en tv-producenten de ochtendkrant lezen als ze op zoek zijn naar dingen om de dagelijkse uitzendingen mee te vullen.
Fragmentatie van het publiek
Het probleem is dat het publiek van de massamedia verdeeld is. Gefragmenteerd. Vroeger, als je een verhaal in een grote krant kreeg, bijvoorbeeld De New York Times of De Washingtonpost – en Walter Cronkite sprak er 30 seconden over op CBS Nightly News, nou ja, je had een gouden keuze. Iedereen zou ervan op de hoogte zijn.
Tegenwoordig kunnen mensen hun nieuws op duizend verschillende manieren verkrijgen. Er zijn honderden kanalen op kabel- en internetradio. U hebt online toegang tot vrijwel elke gewenste krant. De dag waarop het hele land thuiskwam van zijn werk, de krant las en om 18.00 uur de televisie aanzette. om naar Walter Cronkite te kijken, nou, die dagen zijn voorbij.
Als je meer dan een deel van de bevolking wilt bereiken, moet je niet alleen de kranten raadplegen, maar ook radio, televisie en internet.
Waar mensen hun nieuws krijgen
Uit het nieuwe onderzoek van het Pew Research Center naar waar mensen terechtkomen voor nieuws blijkt een toenemende afhankelijkheid van het nieuws Internet, met een grote piek in het aantal mensen dat meldt dat ze hun smartphone inschakelen om nieuws, weerberichten en andere berichten op te zoeken sport.
Mensen meldden ook dat ze meerdere bronnen controleerden, waarbij 99% van de Amerikanen dat gemiddeld zei Elke dag controleerden ze het nieuws via ten minste een van de volgende kanalen: op televisie, radio, in print of op internet web.
Televisie is dominant: 78% van de Amerikanen zegt naar lokaal tv-nieuws te kijken en 73% haalt zijn nieuws via netwerken of kabelnieuwskanalen.
Het internet groeit; 61% zei dat ze het nieuws online controleerden. Radio (54 %) versloeg nauwelijks de lokale kranten (50 %), en de landelijke kranten kwamen uit op 17 %.
Er is ook een grote overstap naar sociale media. Mensen tweeten en Facebooken over verhalen, en uit de Pew-enquête bleek dat wanneer vrienden en familie een verhaal posten, de kans groter is dat je het leest, er commentaar op geeft of het zelf doorstuurt.
Wat dit betekent
Het hele punt van massacommunicatie is het bereiken van de massa. Je zou de radiogolven kunnen domineren, maar bijna de helft van de bevolking missen. Hetzelfde met kranten.
Lokale tv lijkt een geweldige optie en bereikt bijna acht op de tien mensen. Maar het is tien keer moeilijker om aandacht te krijgen op het tv-nieuws dan om in de krant, op de radio of op internet te komen.
Het huidige publiek is zo gefragmenteerd dat elk plan om aandacht in de pers te krijgen al deze basissen moet bestrijken. Je kunt niet naar elk mediakanaal dezelfde persberichten sturen en het goed noemen. Een uitgave met het juiste formaat voor een krant is veel te lang om op de radio te lezen.
TV kan niet draaien met gewone woorden. Ze willen afbeeldingen. Oog snoep. Deze behoefte aan sterke beelden is zo groot dat in plaats van dat hun anker eenvoudigweg zegt: 'Het sneeuwt in de bergen' of 'Er is een storm op de kust'. kust", zullen lokale tv-nieuwszenders om vijf uur 's ochtends verslaggevers de bergpassen op sturen om in het donker livebeelden te maken en te praten over hoe sneeuw het heeft is.
Vaak blijft die arme verslaggever daar, in de sneeuw of de regen of wat het ook mag zijn, voor live updates gedurende het ochtend- en middagnieuws. Dat is toewijding. Het is omdat beelden zoveel belangrijker zijn dan woorden voor tv, dat verslaggevers in het veld geen pakken dragen. Ze dragen regenlaarzen met het stationslogo, zodat ze niet nat en koud worden.
Om al deze verschillende doelgroepen en mediavormen te bereiken, moet u zich concentreren op hun verschillende behoeften.
Kranten hebben woorden en foto's nodig. Radio vereist live mensen in de studio of aan de telefoon, die over een onderwerp praten. Televisiestations hebben sterke beelden nodig, geen pratende hoofden.
Een goede eerste stap bij elk mediaplan is het maken van een lijst. Wat zijn je sterkste woorden? Wie is uw beste stem in deze kwestie? En welke beelden zouden het verhaal op tv het beste uitleggen?
