Opeengepakt als sardientjes in een kamer die net groter was dan de woonkamer van de gemiddelde Amerikaan, waren de 17 Sailors, in volle gevechtskleding, ontvangen hun laatste van een reeks schadebeheersingstrainingen, een wandeling door een nagebootste onderzeese ruimte die bekend staat als de ‘natte trainer."
Binnen slechts enkele minuten zouden deze zelfde matrozen in dezelfde ruimte worden opgesloten, vechtend tegen lekken uit pijpen en flenzen, samen met een snel stijgend waterpeil, in een verwoede poging om ‘de boot te redden’.
Het verhaal ontvouwt zich
Na slechts een snelle bocht langs een bochtige weg van de natte trainer, bereidde een andere groep matrozen zich voor om ook het schip te redden. Alleen zou hun potentiële gevaar niet water zijn; deze enthousiaste matrozen zouden een donkere kamer vol rook en verzengend, zinderend vuur tegenkomen.
Al snel zouden beide groepen studenten moeite hebben om twee totaal verschillende taken uit te voeren. Er is misschien niets zo totaal divers als vuur en water, maar bij het voltooien van hun onafhankelijke taken werken de Matrozen naar één gemeenschappelijk doel: proberen verder te komen.
Als studenten van de Basic Enlisted Submarine School (BESS) van de marine worden studenten al lang geconfronteerd met de stress en spanning van deze laatste trainingsweek. De trainers vormen het laatste obstakel voor de wannabe-onderzeeërs voordat ze afstuderen aan de BESS, waarmee een leerproces van een maand wordt afgesloten.
Het belang van de dag gaat ook niet verloren aan de studenten. “Het is absoluut een nerveuze dag voor ons allemaal”, zei matroos Brandon Nims, terwijl hij wachtte op de brandblussertraining. “Sommige jongens verliezen echt hun slaap. Ik weet dat ik erg nerveus was, alleen maar wetende dat dit het einde is voor BESS. Voor ons is het meer dan alleen trainen.”
Wat de stress van het evenement nog groter maakt, is het drukke trainingsschema van de week. Voorafgaand aan het eindscenario van de groepen trainen en presteren ze twee dagen in de natte trainer.
Het relatief snelle tempo van de praktijkgerichte training bleek een andere barrière die de studenten moesten overwinnen.
"Ik dacht dat alles wat langzamer zou gaan", zei elektronica-technicus zeeman rekruut Joseph Draws nadat hij zijn tijd in de natte trainer had afgerond. “Je moest echt op je hoede zijn. (De instructeurs) moesten in korte tijd veel informatie inpassen, dus bleven ze maar dingen in ons hoofd proppen. Als het tijd was om op te treden, was het soms lastig om alles meteen te onthouden.”
Het tempo van de laatste week leek een weerspiegeling te zijn van de voorgaande drie, waarin matrozen – de meesten rechtstreeks uit het bootcamp – de basis begonnen te leggen om onderzeeër te worden.
Het pad begint vlak voordat ze zich inschrijven voor BESS, wanneer potentiële studenten de onderzeeër-ontsnappingstrainer moeten doorstaan. De trainer, die de algemene opstelling van een ontsnappingsromp van een onderzeeër uit de 637-klasse simuleert, stelt studenten in staat de uitgangstraining die ze leren toe te passen in een eenvoudige klasomgeving.
Dit houdt in dat de matrozen zichzelf met vier tegelijk in een krap ontsnappingsluik dwingen dat zich al snel tot nekhoogte met water vult. Vervolgens dragen ze allemaal een ‘Steinke-kap’, een soort opblaasbaar masker waarmee de toekomstige onderzeeërs kunnen werken om te ademen terwijl je onder water duikt om uit de tank te ontsnappen via een waterdicht luik dat opengaat om te zwemmen zwembad. Eenmaal daar verzamelen de matrozen zich in een strak groepjespatroon voordat ze een laatste duik over het zwembad maken. Eén ding is zeker: als iemand in de klas claustrofobisch is, zal het niet lang duren om daar achter te komen.
“Dat is het laatste wat je wilt op een onderzeeër”, zegt Information Systems Technician 2nd Class (DV) Curt Ramsey, een van de ontsnappingstrainer-instructeurs. “Dit zou degenen moeten identificeren die er mogelijk een probleem mee hebben. Tussen het feit dat de kap over je gezicht zit en de krappe omgeving van de tank, zou niemand ons voor de gek moeten kunnen houden.” Ondanks de Aangrijpende angst veroorzaakt door claustrofobie, zei Ramsey dat de meeste mensen die onder deze omstandigheden in paniek raken, in staat zijn om ‘zich te verenigen en de zaak af te maken’. opleiding.
Het ontsnappingsgedeelte van de school was voor veel leerlingen een verrassing. “Ik had geen idee dat het überhaupt mogelijk was om aan een onderzeeër te ontsnappen,” zei Draws. 'Ik dacht dat het voor jou zo goed als voorbij was als je boot zou zinken. Ik lette echt op tijdens die les.”
En dat klassikale onderwijs begon voor de meeste studenten in het zwembad, zei zeemanrekruut Joshua Henderson. “De ontsnapping was behoorlijk intens, maar het werd ons vooraf in de klas heel goed uitgelegd. We wisten dus wat we moesten doen toen we daar binnenkwamen.”
Studenten sloten een succesvolle dag bij de ontsnappingstrainer af met het uitvoeren van een tweemansontsnapping die culmineerde in het leren omgaan met een eenmansvlot. "Iedereen was behoorlijk opgewonden nadat we klaar waren", zei Henderson. “We waren allemaal blij dat we er mee klaar waren.”
Het gevoel van voldoening mag echter niet lang duren. De week daarop gaan de studenten van de ontsnappingstrainer naar school voor hun officiële BESS-aftrap.
Wat volgt is een periode van drie weken van intensieve klassikale studie waarin de studenten dagelijks worden uitgedaagd. “Het was veel moeilijker dan ik ooit had verwacht”, zei Machinist’s Mate Brandweerman Michael Bybee. “De informatie zat in je hoofd gepropt, zodat je geen tijd had om te ademen. Het kostte ons bijna elke seconde die we hier hadden.”
Trouw aan het woord van Bybee liep de typische instructiedag van 07.00 uur tot 16.00 uur. met een uur lunch. Gedurende die tijd zorgden de instructeurs ervoor dat er zoveel mogelijk lessen op de dag van de student werden ingepakt.
“Het is iets dat we echt moeten doen”, zegt MM1(SS) John Roberts, een van de instructeurs van BESS. “Drie weken lijkt voor sommige mensen lang, maar als je net zoveel te leren hebt als wij, heb je alle tijd nodig die je kunt krijgen. We nemen praktisch elk systeem en belangrijk onderdeel van de uitrusting op de boot door. Het is veel informatie.”
Het leren van al die informatie vergt voor leerlingen een langere dan gemiddelde schooldag. Na een pauze rond 16.00 uur. Om te ontspannen en te eten, keren bijna alle studenten om 18.00 uur terug naar het schoolgebouw. voor drie uur nachtstudie. Er worden zeldzame uitzonderingen op nachtstudie gegeven aan studenten die uitblinken in de klas.
Voeg dat toe aan een ontbijtsessie om 05.15 uur en de BESS-studenten weten dat ze een lange dag te wachten staan.
‘Die paar weken bestond de dag uit niets anders dan school,’ zei Draws. “Dan doe je er nachtstudie bij en heb je doordeweeks maar een klein beetje vrije tijd. Maar hoezeer je ook een hekel hebt aan nachtstudie, je hebt het echt nodig.”
Die nachtelijke studie komt de leerlingen goed van pas tijdens elk van hun drie grote toetsen tijdens de schoolloopbaan. Alle matrozen in de school moeten slagen voor de tests om de opleiding voor de duikbootschool te voltooien.
Pas nadat ze de ontsnappingstrainer hebben veroverd en door het schoolgebouw zijn gerend, kunnen de studenten het stromende water en brandende vuren trotseren.
Het is een moment waar ze meer dan blij mee zijn. “Nadat ik een paar weken niets anders had gedaan dan in een klaslokaal zitten, was het welkom”, zei Bybee. “De hele tijd kijk je alleen maar uit naar de trainers. Je zit daar bijna te dromen over het blussen van branden en het dichten van lekkages.”
Wanneer de klas dat punt bereikt, splitst de groep zich in tweeën en wisselt elke trainer een periode van twee dagen af. Voor ieder is de eerste dag puur een klassikale dag. Instructeurs gebruiken deze tijd om basisscenario's en regels met de studenten door te nemen. Op de tweede trainingsdag vindt alle actie plaats.
Voor studenten in de brandweertrainer betekent dit dat ze zich volledig in gevechtskleding moeten kleden en er verschillende moeten doorlopen verschillende brandbestrijdingsscenario's, inclusief het gebruik van brandblussers, slangen en onafhankelijke ademhaling apparaten.
De hele tijd zijn de Sailors bezig met het bestrijden van echte branden, beperkt tot een controlekamer. "Dat voegde een nieuwe wending voor ons toe", zei Bybee. “De hitte die van die branden afkwam, was geweldig. Het was gesimuleerd, maar het was echt. Zoiets hadden we nog niet eerder meegemaakt.”
De hitte van het vuur mag dan echt zijn geweest, maar instructeurs zijn in de buurt om ervoor te zorgen dat elke evolutie veilig wordt uitgevoerd. “We willen dat de studenten een echt idee krijgen van wat er zou gebeuren bij een daadwerkelijke brand van een onderzeeër,” zei Brandbestrijdingsinstructeur MM2(SS) Laurence Georghan, “maar met BESS-lessen is alles erg gestructureerd en stijf. We moeten ervoor zorgen dat alles gebeurt zonder dat iemand gewond raakt.”
Terwijl ze de veiligheid garanderen, bouwen de instructeurs de training op tot een hoogtepunt met een scenario dat test wat de studenten in de eerdere sessies van de dag hebben geleerd. ‘Nadat we ze hebben opgenomen en ze hebben laten weten wat ze gebruiken,’ zei Georghan, ‘worden ze geconfronteerd met een situatie waarin brand zal uitbreken en ze moeten beslissen met wat voor soort middel ze de brand zullen blussen. Wij zijn er om te zorgen dat er niets misgaat, maar in die situatie hebben de BESS-studenten beslist meer controle dan voorheen.”
Tegen het einde van de dag moeten de leerlingen in staat zijn de vlammen van verschillende soorten branden te bestrijden als dat ooit nodig mocht zijn.
Degenen die klaar zijn met het brandbestrijdingsgedeelte zijn echter nog maar voor de helft klaar met de week. Wat hen te wachten staat in de natte trainer is meer dan 20.000 liter water dat uit 12 lekken spuit in een gesimuleerde opstelling van een SSBN 650-klasse machinekamer op een lager niveau.
Voor degenen die niet gewend zijn aan middelhoog water, kan de schadebeheersingsoefening een aangrijpende ervaring zijn. “Het waterpeil stijgt zo snel”, zei Nims over zijn tijd in de natte trainer. “Het opent absoluut je ogen voor wat daar beneden zou kunnen gebeuren. Je weet dat het allemaal onder controle is, maar het kan behoorlijk eng worden.’
Maar uiteindelijk weten de jonge BESS Sailors dat het een training is die ze uiteindelijk kunnen gebruiken, of ze dat nu willen of niet. ‘We moeten het zeker weten als we op een boot stappen,’ zei Bybee. ‘Ik hoop dat ik het nooit zal gebruiken, maar als ik mijn geluk ken, zal het van pas komen.’
