Termijnlimieten zijn de beperkingen die worden gesteld aan hoe lang een bepaalde persoon in een dienst kan dienen politiek ambt. Termijnen kunnen worden uitgedrukt in het aantal ambtstermijnen of dienstjaren, en kunnen ook specificeren of: Een persoon kan in hetzelfde ambt dienen zodra de termijnlimieten zijn bereikt en de persoon zich heeft teruggetrokken uit een verkiezing fiets. De meest bekende termijnlimiet die door de grondwet van de Verenigde Staten is gedefinieerd, is die voor het ambt van president, zoals uiteengezet in het 22e amendement:
"Niemand mag meer dan twee keer tot president worden gekozen, en geen enkele persoon die het ambt van president heeft bekleed of als president heeft gehandeld President, gedurende meer dan twee jaar van een ambtstermijn waarvoor een andere persoon tot president is gekozen, zal hij meer dan twee jaar in het ambt van president worden gekozen. eenmaal."
Waarom termijnlimieten worden opgelegd
Er worden termijnlimieten opgelegd zodat één persoon niet levenslang een ambt kan bekleden en er dus verschillende mensen kunnen dienen. Voorstanders van termijnlimieten wijzen op levenslange leden van het Congres als voorbeeld van waarom termijnlimieten de voorkeur verdienen boven geen termijnlimieten. Congresleden die met weinig herverkiezingsconcurrentie te maken hebben, lijken voorstanders van limitatie te bestempelen als ongevoelig voor kiezers en vatbaar voor de verleiding van corruptie.
Tegenstanders van termijnlimieten zeggen dat termijnlimieten goede politici met de slechte verdringen, de keuze van kiezers onnodig beperken en de macht van lobbyisten en bureaucraten vergroten. Termijnen beperken ook de institutionele kennis die gekozen functionarissen kunnen opbouwen. Een gekozen functionaris die slechts twee termijnen van vier jaar mag hebben, kan bijvoorbeeld niet precies weten waarom een wet die tien jaar eerder werd aangenomen, werd aangenomen.
Voorbeelden van termijnlimieten
Het 22e amendement op de grondwet van de Verenigde Staten beperkt de president tot het dienen van twee termijnen van vier jaar of in totaal tien jaar in functie als die persoon via de volgorde van opvolging in functie treedt. Als een zittende president of vice-president bijvoorbeeld tijdens zijn ambtsperiode overlijdt of aftreedt, kan zijn opvolger – in dit geval de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden – maximaal tien jaar aanblijven.
Het 22e amendement werd in 1947 door het congres goedgekeurd en in 1951 geratificeerd na de ambtstermijn van Franklin D. Roosevelt, de enige president die meer dan twee termijnen van vier jaar heeft gediend. Roosevelt diende meer dan twaalf jaar voordat hij stierf als president. Vice-presidenten worden eveneens gekozen voor een ambtstermijn van vier jaar, maar in tegenstelling tot presidenten kunnen zij voor een onbeperkt aantal keren worden gekozen.
Leden van het Congres zijn intussen eveneens onderworpen aan termijnen: termijnen van zes jaar in het geval van senatoren en twee jaar voor het Huis van Afgevaardigden. Vertegenwoordigers – maar ze kunnen ook worden gekozen voor een onbeperkt aantal keren. Daarom hebben sommige zittende leden van het Congres dit ambt al een tijdje bekleed. meerdere decennia.
Federaal rechtersAan de andere kant zijn ze niet onderworpen aan termijnen en worden ze ook niet gekozen. Na een presidentiële benoeming mogen leden van het Hooggerechtshof een levenslange ambtstermijn vervullen en tot hun overlijden of pensionering op de bank blijven.
Andere beroemde regeringen hebben in de loop van de geschiedenis termijnlimieten opgelegd. De oude Atheners die op de Boule dienden, waren bijvoorbeeld beperkt tot twee jaarlijkse termijnen in hun leven. Ze konden dat bestuursorgaan slechts voor één termijn leiden.
