Een basislening bij een commerciële bank wordt een banklening of een commerciële lening genoemd. Een banklening heeft een bepaalde looptijd en doorgaans een vaste rente.
De terugbetaling van de hoofdsom van bankleningen wordt doorgaans afgeschreven, wat betekent dat de hoofdsom en rente zijn opgezet als gelijke periodieke betalingen die bedoeld zijn om de lening binnen een bepaalde periode af te betalen tijd.
In het verleden hebben kleine bedrijven geleefd en zijn ze gestorven op basis van bankleningen, hun belangrijkste bron van financiering voor kleine bedrijven. Tijdens de Grote Recessie van 2008 veranderde dit enigszins, omdat banken terughoudender werden met het verstrekken van leningen en kleine bedrijven naar alternatieve financieringsbronnen moesten gaan kijken.
Soorten bankleningen
De American Bankers Association erkent over het algemeen twee soorten bankleningen. De eerste is de middellangetermijnlening, die doorgaans een looptijd heeft van één tot drie jaar. Het wordt vaak gebruikt om de behoefte aan werkkapitaal te financieren. Werkkapitaal verwijst naar de dagelijkse operationele middelen die eigenaren van kleine bedrijven nodig hebben om hun bedrijf te runnen.
Werkkapitaalleningen kunnen echter kortlopende bankleningen zijn, en dat zijn ze vaak ook. Bedrijven willen vaak de looptijd van hun leningen afstemmen op de looptijd van hun activa en geven de voorkeur aan kortlopende bankleningen. In werkelijkheid zijn bankleningen eigenlijk kortetermijnleningen, maar omdat ze steeds opnieuw worden verlengd, worden het leningen op middellange of langere termijn.
Intermediaire bankleningen
Intermediaire bankleningen kunnen ook worden gebruikt om activa te financieren, zoals machines met een levensduur van ongeveer één tot drie jaar, zoals computerapparatuur of andere kleine machines of uitrusting. De terugbetaling van de middellangetermijnlening is doorgaans gebonden aan de levensduur van de apparatuur of de tijd waarvoor u het werkkapitaal nodig heeft.
Leningsovereenkomsten met een middellange looptijd zijn vaak voorzien van beperkende convenanten die door de bank zijn opgesteld. Restrictieve convenanten beperken de beheeractiviteiten tijdens de looptijd van de lening. Ze zorgen ervoor dat het management de lening terugbetaalt voordat bonussen, dividenden en andere optionele betalingen worden uitbetaald.
Langlopende bankleningen
Banken verstrekken zelden langetermijnfinanciering aan kleine bedrijven. Als ze dat doen, is het meestal voor de aankoop van onroerend goed, een grote bedrijfsfaciliteit of grote apparatuur. De bank leent slechts 65% - 80% van de waarde van het actief dat het bedrijf koopt en het actief dient als onderpand voor de lening.
Andere factoren waarmee kleine bedrijven te maken krijgen bij termijnleningsovereenkomsten met banken zijn rentetarieven, kredietwaardigheid, positieve en negatieve convenanten, onderpand, vergoedingen en rechten op vooruitbetaling. Kredietwaardigheid is bijzonder belangrijk geworden sinds de Grote Recessie van 2008.
Bankiers geven de voorkeur aan zelfliquiderende leningen waarbij het gebruik van het geleende geld een automatisch aflossingsschema garandeert. De meeste termijnleningen bedragen $ 25.000 of meer. Velen hebben vaste rentetarieven en een vaste vervaldatum. Betalingsschema's variëren. Termijnleningen kunnen maandelijks, driemaandelijks of jaarlijks worden betaald. Sommigen hebben mogelijk een ballonbetaling aan het einde van de looptijd van de lening. Er is sprake van een ballonlening wanneer de som van de hoofdsom en de rente niet volledig wordt afgeschreven over de looptijd, vaak om de periodieke betalingen zo laag mogelijk te houden. Het resterende bedrag, meestal de hoofdsom, is dus aan het einde van de looptijd verschuldigd.
