Een compilatie album is een algemene term die wordt gebruikt om te verwijzen naar een muziekuitgave die bestaat uit nummers die niet bedoeld zijn om als één werk te worden gezien. Verzamelalbums worden vaak "comps" genoemd en bestaan vaak uit nummers van verschillende artiesten. Soms kan er echter één artiest op staan, maar dit is niet de norm. Een release voor één artiest bevat soundtracks, labelvoorbeelden en themaalbums.
Soundtrack-compilaties
Muziekcritici citeren het soundtrackcompilatiealbum van Jay-Z, voor de filmversie van regisseur Baz Luhrmann 'The Great Gatsby' is een goed voorbeeld van een goed doordachte soundtrack die een breed scala aan muziek presenteerde muziek. Het album bevat de bijdragen van Jay-Z en Beyonce, "100$ Bill" en "Back to Black", evenals Jack Black's "Love Is Blindness". Deze liedjes sprak een breed scala aan filmbezoekers en muziekliefhebbers aan, terwijl de emotionele ondertoon van de film nog steeds op een fantasierijke en verrassende manier werd vastgelegd. manier. Het is niet verrassend dat anderen, die misschien een voornamelijk orkestrale soundtrack verwachtten, eigenlijk
Veel van de andere soundtrackcompilaties die als 'beste' zijn beoordeeld, zijn bedoeld voor jeugd-popcultuurfilms zoals de "Hongerspelen." Dat komt omdat jonge filmbezoekers vaak de meest gepassioneerde hedendaagse consumenten zijn muziek.
Beste voorbeelden van labelcompilaties
Nogmaals, het is niet verrassend dat er enkele van de interessantere labelcompilaties vandaan komen etiketten met sterke, soms eigenzinnige identiteiten. Een voorbeeld is Nonesuch Records, dat tijdens zijn periode van grootste invloed muzikant/producer/muziekliefhebber Bob vertegenwoordigde Hurwitz, die aan het begin talent had voor het identificeren, ondersteunen en uitbrengen van verzamelalbums van grote artiesten carrières. Tot deze muzikanten behoren John Adams, Philip Glass en Steve Reich, die het pantheon van het Amerikaanse minimalisme vertegenwoordigen. Hurwitz bevorderde ook de carrière van het baanbrekende Kronos Quartet.
Het bereik van de compilaties van Nonesuch is zowel breed als diep. Het bevat compilaties van twee en vier cd's van 20 jaar Wilco, evenals de vroege Kronos-compilatie "Winter Was Hard". Dat album introduceerde John Zorn, John Lurie, Terry Riley, Astor Piazzolla, Aulis Sallinen, turntablist Terry Riley, Alfred Schnittke en Samuel Kapper. Veel eclectischer dan dat kan het niet worden.
Andere succesvolle labelcompilaties zijn afkomstig van labels met een vergelijkbare sterke identiteit, waaronder Rhino Records, Stax/Volt, en Atlantic Records (vooral in hun vroege jaren onder leiding van Ahmet Ertegun). Niet te missen in die categorie is het gerelateerde Warner-label Elektra.
Een blik op themaalbums
Een themaalbum is een heel ander dier dan een verzamelalbum. Een themaalbum kan bijna alles zijn. Dit soort albums varieert van de retrospectieve verzameling van de hits (en missers) van een prominente artiest tot een 'laten we er geld aan verdienen'-collectie van een muzikaal genre een comeback maken met collecties niet eerder uitgebracht materiaal van bekende artiesten. Of het kan een album zijn met nog niet eerder uitgebracht werk (zonder duidelijke reden) of het kan een combinatie van al het bovenstaande zijn.
Nog een laatste woord
Het kan moeilijk zijn om verzamelalbums samen te stellen, omdat het label dat het album uitbrengt toestemming moet krijgen van alle betrokken partijen. Dit kan betekenen dat je moet jongleren met de eisen van een lange lijst uitgevers, labels en muzikanten, die soms tegenstrijdige belangen hebben. Dit feit geldt zelfs voor een verzamelalbum van één artiest als de artiest in de loop van zijn of haar carrière met meer dan één label heeft gewerkt.
