Tactische controllers zijn hooggekwalificeerde luchtaanvalcoördinatoren en effectieve luchtgrond communicatoren met vuurkrachtmiddelen van drones met vaste vleugels, roterende en onbemande drones, evenals coördinatoren van artillerie. Ze zijn Ranger- en Airborne-gekwalificeerd en zijn bedreven in statische lijn- en laag-open parachutetactieken op grote hoogte, evenals in luchtaanvallen en duikoperaties.
Tactical Air Control Party - Hoe u er één kunt worden
TACP-training begint met basisonderhoud en -bediening van de radio, en gaat vervolgens verder met landnavigatie en gevechtslucht ondersteunende basisbeginselen, gevolgd door een overlevingsschool, waar ze overlevings-, ontsnappings-, weerstands- en ontwijkingstactieken leren (SERE).
Om een Air Force TACP te worden, moet u eerst slagen voor de Special Tactics Tactical Air Control Party Physical Fitness Test (ST TACP PFT), zoals voorgeschreven door het Air Force Special Operations Command. De inzending Air Force PAST Test om in aanmerking te komen voor Tactical Air Control Party (TACP)
1,5 mijl getimede run in minder dan 10:47.
Pullups: minimaal zes.
Situps: minimaal 48 in twee minuten.
Push-ups: minimaal 40 in twee minuten.
Dit zijn minimumnormen en er wordt van u verwacht dat u op een veel hoger niveau presteert dan hierboven vermeld. Maak van de minimumnormen niet uw einddoel. Je moet tijdens het hardlopen minstens één tot twee minuten sneller zijn en deze minimumnormen voor de PT-oefeningen verdubbelen.
Van de basistraining tot de voltooiing van de TACP Special Tactics-training duurt ongeveer een jaar en is fysiek en tactisch zeer uitdagend. Velen bereiden zich op deze cursus voor alsof ze zich voorbereiden op de Ranger-school, met vele kilometers rennen en sleuren voordat ze naar de cursus gaan. De laatste test bestaat uit Pullups, Pushups, Situps, een run van drie mijl en een ruck van 12 mijl.
"De sterken zullen standhouden, de zwakken zullen buiten de boot vallen." Voor luchtmacht Tactische Luchtleidingspartij (TACP) Vliegers, deze woorden zijn meer dan alleen een motto; ze dienen ook als strijdkreet.
Tactische Luchtleidingspartij - Hun taak
Overal waar Amerikaanse strijdkrachten worden aangetroffen, zullen TACP-vliegers zeker in de buurt zijn. Bijgenaamd de "Luchtmachtinfanterie" omdat ze het grootste deel van hun carrière doorbrengen bij legereenheden. Tactische controllers zijn meestal ingebed met speciale operaties krachten.
"Onze primaire rol is het richten van gevechtsvliegtuigen op vijandelijke doelen", aldus Staff Sgt. Alan Lesko, TACP-onderofficier die de leiding heeft over de 10e Bergdivisie van het leger, die Operatie Enduring Freedom in Afghanistan ondersteunde. "We coördineren ook artillerievuur met luchtaanvallen." Om hun missie te volbrengen, dienden tactische controleurs in de frontlinie, vaak vóór andere militaire eenheden.
In Afghanistan controleerden ze het slagveld door de aanvallen van het A-10 Thunderbolt II-vliegtuig te coördineren. Of ze nu betrokken waren bij een conflict van lage intensiteit of bij grootschalige conventionele oorlogsvoering, TACP-vliegers leidden de volledige woede van de Amerikaanse militaire macht.
Bekend bij soldaten van speciale operaties van het leger als aangeworven Joint terminale aanvalscontrollers (JTAC) bieden TACP-piloten luchtsteun voor vliegtuiggeleiding om het vermogen van grondgevechtstroepen te vergroten. Ze zijn ook experts op het gebied van artillerie, zeegevechten en aanvalshelikopters; ze gebruiken alle gevechtsmiddelen om vernietiging over de vijand te laten regenen.
‘Sommige mensen denken van wel luchtverkeersleiders, maar dat is onjuist', zei vlieger 1e klas James Blair. ‘Onze missie is terminalcontrole. Dat betekent bommen op doel en een zeer slechte dag voor de vijand." TACP's controleren geen vliegtuigen zoals die van CCT, TACP's richten de bommen, artillerie en raketten op de vijandelijke posities.
Deze vliegeniers moeten grondig bedreven zijn in grondgevechtstechnieken, en hun training gaat veel verder dan die van de legerinfanterie. Tactische controlevliegers dienen als adviseurs voor commandanten van grondcomponenten bij het plannen en inzetten van gevechtsmiddelen, en vormen de schakel tussen gezamenlijke en gecombineerde strijdkrachten.
In Afghanistan coördineerden TACP-vliegers de grond- en luchtaanvallen op terroristische posities, voorzien van konvooien veiligheid voor de coalitietroepen en zelfs geholpen met de presidentiële veiligheid voor de jonge Afghaan regering.
De strijd voor vrede en vrijheid neemt de tactische controllers mee naar een van de ruigste terreinen en meest onherbergzame omstandigheden ter wereld. Of ze nu de vriestemperaturen en de ijle lucht trotseren in de bergen van Afghanistan, of in de desolate, verschroeiende woestijnen van Irak, overal waar speciale troepen nodig zijn, gaat TACP. Vaak zijn zij de eersten die binnenkomen en de laatsten die er weer uit gaan.
TACP-vliegers zijn te herkennen aan hun zwarte baretten. Hoewel de bordeauxrode baretten van pararescuemen van de luchtmacht en de karmozijnrode baretten van gevechtsleiders van de luchtmacht gemakkelijk te herkennen zijn, wordt de zwarte baret zelden gedragen door luchtmachtleden.
In het veld dragen tactische controleurs een gevechtsuniform dat onopvallend is, zonder naam- of luchtmachtlabels, rang onderscheidingstekens of eenheidsmarkeringen. In plaats daarvan zijn hun uniformen versierd met kleine patches die ze zichtbaar maken voor Amerikaanse piloten speciale nachtzichtapparatuur en zijn duidelijk gemarkeerd met het bloed van elke vlieger op de mouwen en laarzen type.
Oorspronkelijk gemaakt door TSgt Brian Davidson - Nieuwsdienst van de Amerikaanse strijdkrachten.
