Niet-vrijgestelde werknemers hebben recht op een federaal minimumloon en een vergoeding voor overuren, tenzij ze aan bepaalde vrijstellingscriteria voldoen.
Ontdek aan welke vereisten iemand moet worden beschouwd als een niet-vrijgestelde werknemer.
Wat zijn niet-vrijgestelde werknemers?
Niet-vrijgestelde werknemers zijn werknemers die onderworpen zijn aan alle bepalingen van de Fair Labor Standards Act (FLSA), inclusief de betaling van overuren. Normaal gesproken moeten ze alle gewerkte uren verantwoorden, meestal met behulp van een prikkaart of een ander geautomatiseerd volgsysteem.
Werkgevers moeten niet-vrijgestelde werknemers anderhalve tijd betalen voor overuren. Het is belangrijk om te zorgen voor de juiste classificatie van niet-vrijgestelde werknemers. Wanneer vrijgestelde werknemers worden geherclassificeerd als niet-vrijgestelde werknemers, krijgen zij de mogelijkheid om overuren te verdienen. Als een niet-vrijgestelde werknemer echter opnieuw wordt geclassificeerd als vrijgesteld, verliest hij die mogelijkheid, zelfs als hij langere uren werkt.
Hoe werken niet-vrijgestelde werknemers?
Om te weten of iemand is vrijgesteld van FLSA-regels, zijn verschillende criteria van toepassing. Salaris is één: werknemers moeten een salaris krijgen, en dit moet minimaal $ 684 per week zijn.
Werkgevers kunnen niet-discretionaire bonussen en commissies gebruiken om tot 10% van de salarisvereisten te voldoen.
Functietitels bepalen niet of iemand is vrijgesteld; in plaats daarvan moeten de specifieke taken en het salaris van elke werknemer aan federale vereisten voldoen. Als ze dat niet doen, zijn ze niet vrijgesteld.
Indien een werknemer niet voldoet aan de toetsen voor de volgende mogelijke vrijstellingen, wordt deze beschouwd als niet-vrijgesteld.
Leidinggevend: Naast de salarisvereiste moet de primaire taak van een werknemer, om in aanmerking te komen voor een executive vrijstelling, het beheren van de organisatie zijn onderneming of een afdeling daarvan, ten minste twee voltijdse werknemers onder hun leiding hebben, en de bevoegdheid hebben om werknemers in dienst te nemen vuur.
Administratief: Voor een administratieve ontheffing geldt de salariseis en dient de werknemer kantoorwerk te verrichten die verband houden met de activiteiten van het bedrijf, en zij moeten in staat zijn een onafhankelijk oordeel te vellen over belangrijke zaken zaken.
Professioneel: Er zijn twee soorten professionele vrijstellingen: professionele en geleerde. Werknemers moeten aan de volgende tests voldoen voor een vrijstelling voor geleerde beroepskrachten: Er moet wekelijks niet minder dan $ 684 worden betaald; ze moeten zich bezighouden met intellectueel werk dat discretie en oordeelsvermogen vereist; hun geavanceerde kennis moet op een gebied van wetenschap of leren liggen; en het moet worden verworven via een uitgebreide instructiecursus.
Voor een creatieve beroepsvrijstelling moet de werknemer aan de salarisvereiste voldoen en moet bij zijn primaire werk sprake zijn van talent, originaliteit of vindingrijkheid in een creatieve onderneming.
Computermedewerkers: Computerwerknemers kunnen worden betaald met een salaris van ten minste $684 per week of per uur tegen een tarief van ten minste $27,63 om vrijgesteld te worden. Ze moeten ook werkzaam zijn als programmeur, ingenieur of soortgelijke rol, en hun taken moeten bestaan uit het implementeren van het ontwerp, de ontwikkeling of de analyse van computersystemen of -programma's.
Buitenverkoop: Wil extern verkooppersoneel worden vrijgesteld, dan moet het hun voornaamste taak zijn om verkoop te verrichten, en moeten zij gewoonlijk buiten het kantoor of de plaats van vestiging werken.
Hoog gecompenseerd: Werknemers die meer dan $107.432 per jaar verdienen, kunnen worden vrijgesteld als zij regelmatig een van de taken uitvoeren van de bovengenoemde vrijgestelde uitvoerende, administratieve of professionele werknemers.
Arbeiders (die niet tot het management behoren en onder de FLSA vallen) zijn niet vrijgesteld van overwerkregels, ongeacht hoeveel salaris ze ontvangen.
Opmerkelijke gebeurtenissen
In 2015, tijdens de regering van president Barack Obama, heeft het ministerie van Arbeid nieuwe richtlijnen uitgegeven waardoor het minimumsalarisniveau voor vrijstelling van overwerk werd verhoogd van de bestaande $ 23.660 naar $47,476. De drempel was al jaren niet verhoogd, en een verhoging zou miljoenen werknemers met een middenloon geholpen hebben om anderhalve tijd te claimen voor de uren die ze boven de 40 gewerkt hebben.
Voorstanders van de nieuwe regels merkten op dat de nieuwe drempel werknemers zou beschermen tegen misbruik door hun werknemers werkgevers, aangezien de toen geldende drempel al vele jaren bestond en niet gebonden was aan de kosten levend.
Maar de verdubbeling van het minimumniveau bracht snelle juridische uitdagingen met zich mee van bedrijven, die zich verzetten tegen het idee om zoveel werknemers in aanmerking te laten komen voor overuren. Een federale rechter uit Texas blokkeerde de wet in 2017 en oordeelde dat het Amerikaanse ministerie van Arbeid de drempel zo drastisch had verhoogd.
Bezoldigde of vrijgestelde werknemers hoeven de gewerkte uren niet te verantwoorden en zijn er zelf verantwoordelijk voor het voltooien van hun hele taak zoals zij dat nodig achten, op de uren die zij naast de uren willen werken werkdag. Sommige tegenstanders van de regelwijziging waren bang dat als deze werknemers hun tijd zouden bijhouden, er een kloof zou ontstaan tussen de vrijgestelde en de niet-vrijgestelde werknemers.
Een definitieve regel werd in 2019 uitgevaardigd door het ministerie van Arbeid, tijdens de regering-Trump, die de salarisdrempel vaststelde op $35.568 per jaar (of $684 per week). Werknemers die minder verdienen, hebben recht op een overwerkvergoeding. De wet is in januari van kracht geworden. 1, 2020.
Nieuwe DOL-richtlijnen over telewerken voor niet-vrijgestelde werknemers
Dit is belangrijk nieuws omdat het betekent dat als een werkgever een werknemer toestaat om op afstand te werken, hij in de meeste gevallen werkgevers hoeven niet door informatietechnologiegegevens te bladeren om te onderzoeken of en wanneer werknemers daadwerkelijk werken werkte. Werkgevers mogen standaard tijdregistratieprocedures gebruiken en werknemers vragen de gewerkte uren nauwkeurig te rapporteren.
“Werkgevers moeten redelijke zorgvuldigheid betrachten bij het bijhouden van de werkuren van niet-vrijgestelde telewerkers en mogen dat ook doen Dit door te voorzien in een rapportageprocedure voor ongeplande tijd, aldus het Department of Labor (DOL). augustus 24 [2020] begeleiding. De werknemers moeten dan worden gecompenseerd voor alle gerapporteerde werkuren, zelfs voor de uren die niet door de werkgever zijn aangevraagd."
Belangrijkste leerpunten
- Niet-vrijgestelde werknemers hebben recht op het federale minimumloon en overwerkvergoeding in overeenstemming met de Fair Labor Standards Act.
- Werknemers kunnen alleen worden vrijgesteld van deze wetten als ze voldoen aan specifieke tests van de FLSA.
- Op 1 januari werd een wet van kracht. 1 januari 2020, waarbij de minimumsalarisdrempel voor vrijstelling wordt vastgesteld op $ 684 per week.
