Biologische landbouw: wat is het?

Biologische landbouw is een reeks landbouwpraktijken die zich richten op het verbouwen van voedsel door middel van natuurlijk ecosysteembeheer in plaats van synthetische input van buitenaf.

Hoewel het vaak 'alternatieve landbouw' wordt genoemd, is biologische landbouw eigenlijk een meer traditionele vorm van landbouw dan veel van de moderne landbouw. Lees meer over de bepalende kenmerken van biologische landbouw, hoe deze wordt beoefend en wat het betekent om 'gecertificeerd biologisch' te zijn.

Wat is biologische landbouw?

Er bestaat geen universeel aanvaarde definitie van biologische landbouw, maar de meeste grote landbouworganisaties beschouwen het als een specifiek productiesysteem dat tot doel heeft het gebruik van synthetische en schadelijke stoffen te vermijden pesticiden, meststoffen, groeiregulatoren en toevoegingsmiddelen voor veevoer. De richtlijnen van het Amerikaanse ministerie van landbouw (USDA) stellen dat boeren landbouwmethoden gebruiken die het milieu beschermen en synthetische landbouw en landbouwmaterialen vermijden.

Hoe biologische landbouw werkt

Bijna alle biologische landbouwsystemen zijn afhankelijk van wat sommigen alternatieve landbouwmethoden noemen, zoals vruchtwisseling, mechanische teelt, dierlijke mest, groenbemesters, en geïntegreerde ongediertebestrijding om een ​​gezonde bodem te behouden, gezonde planten te laten groeien en ongedierte en onkruid te bestrijden.

Vreemd genoeg zijn deze ‘alternatieve’ landbouwmethoden vanuit historisch perspectief ouder dan nieuwer landbouwmethoden, waaronder het gebruik van pesticiden en andere synthetische landbouwtoepassingen om de teelt onder controle te houden voorwaarden. Deze moderne methoden zijn grotendeels ontwikkeld ter ondersteuning van het moderne landbouwsysteem, dat vaak wordt bekritiseerd omdat het ontworpen is om zo snel mogelijk enorme hoeveelheden voedsel te produceren.

Hoe u gecertificeerd biologisch kunt worden

Een boer hoeft niet officieel gecertificeerd te zijn door de USDA om biologisch voedsel te verbouwen of biologische landbouwpraktijken te implementeren. Als ze hun producten echter als 'biologisch' willen labelen en op de markt willen brengen, hebben ze in de meeste gevallen een officiële USDA-certificering nodig.

Boeren kunnen hun landbouwproducten via de USDA biologisch laten certificeren. Dit omvat het indienen van een aanvraag en de vereiste vergoedingen bij een door de USDA geaccrediteerde certificeringsagent, evenals het onderwerpen aan een inspectie ter plaatse. Land die worden gebruikt om deze goederen te verbouwen mogen gedurende ten minste drie jaar niet met verboden middelen zijn verbouwd.De National Resources Conservation Service biedt boeren die certificering zoeken, hulp bij het beoordelen van hun huidige activiteiten en het ontwikkelen van een natuurbehoudsplan.

De USDA-website vermeldt verschillende soorten biologische labels die op voedsel kunnen worden gebruikt. Met uitzondering van zout en water, moet 95% van de ingrediënten van een product biologisch zijn voordat een product als 'biologisch' kan worden geëtiketteerd. Als 100% van de ingrediënten dat zijn biologisch, een product kan het label "100% biologisch" krijgen. Etiketten kunnen ook aangeven dat een product "gemaakt is met biologisch" als ten minste 70% van de ingrediënten dat is biologisch.

De voordelen en uitdagingen van biologische landbouw

Voordelen uitgelegd

• Bevordert de vitaliteit van de bodem en voorkomt erosie: Centraal in de biologische landbouw staan ​​praktijken om de bodemontwikkeling te stimuleren, inclusief bodembedekkers, vruchtwisseling en minimale bewerking. Deze methoden versterken de natuurlijke vitaliteit van de bodem en helpen deze compacter te blijven, waardoor erosie tot een minimum wordt beperkt.
• Vermindert watervervuiling: Synthetische meststoffen en pesticiden leveren een belangrijke bijdrage aan de grondwaterverontreiniging. Deze producten zijn verboden in de biologische landbouw.
• Vermindert de klimaatverandering: De landbouwchemische productie is sterk afhankelijk van fossiele brandstoffen, en het vermijden hiervan door de biologische landbouw vermindert het verbruik van fossiele brandstoffen. Biologische praktijken helpen ook de uitstoot van broeikasgassen te verminderen door koolstof in de bodem te houden.
• Stimuleert een grotere biodiversiteit: Biologische landbouw helpt de diversiteit van de biologische flora en fauna, bestuivers en plagenroofdieren in stand te houden.
• Beperkt het gebruik van GGO's: Er moet nog veel worden geleerd over de impact van het gebruik van genetisch gemodificeerde ingrediënten. De biologische landbouw vermijdt deze uit voorzorg totdat er meer informatie kan worden verzameld.

Uitdagingen uitgelegd

• Hoge implementatiekosten: Hoewel biologische boeren de kosten van externe inputs vermijden, is het proces van biologische landbouw arbeidsintensief en brengt het vele andere implementatiekosten met zich mee die voor een boer moeilijk te dragen kunnen zijn.
• Onderwijsintensief: Veel biologische landbouwpraktijken zijn onbekend voor moderne boeren, waardoor uitgebreid onderwijs nodig is om de juiste methoden en beste praktijken te leren.
• Inconsequente rendementen: Omdat de biologische landbouw afhankelijk is van vruchtwisseling, leveren niet alle gewassen hetzelfde rendement op voor boeren. Het reguliere systeem stimuleert de afhankelijkheid van één of enkele gewassen.
• Kwetsbaarheid voor grote verliezen: Zonder afhankelijkheid van synthetische meststoffen en pesticiden lopen boeren het risico een aanzienlijk deel van hun opbrengst te verliezen. Onderwijs en ondersteuning zijn essentieel voor het opbouwen van een duurzaam systeem dat voldoende opbrengsten voor boeren oplevert.
• Lange transitie voor certificering: Gewassen moeten drie jaar op biologisch landbouwgrond worden verbouwd voordat ze het label biologisch kunnen krijgen en dienovereenkomstig geprijsd kunnen worden. Dit betekent dat boeren gedurende die drie jaar de kosten van de transitie dragen, zonder dat ze daarvoor passende prijzen kunnen vragen.

Duurzaamheid en biologische landbouw

Duurzaamheid is een term die vaak wordt geassocieerd met biologische landbouw, maar het is een apart concept. Het Nationaal Biologisch Programma (NOP), onderdeel van de USDA, ontwikkelt normen voor biologische landbouw, maar deze normen dekken niet de maximale omvang ervan duurzame landbouwpraktijken. Er bestaat geen consensus over de vraag of duurzame praktijken al dan niet een noodzakelijk onderdeel zijn van biologische landbouw, wat verder bijdraagt ​​aan het ontbreken van een universele definitie.

De USDA-website stelt dat duurzame landbouw een term is die elke definitie te boven gaat, maar merkt ook op dat het ‘innovatief denken’ binnen de sector heeft aangewakkerd. De Farm Bill uit 1990, zoals gerapporteerd door de USDA, stelt dat duurzaamheid als langetermijndoelstelling moet hebben:

• Ontmoet iedereen menselijke behoeften aan voedsel en vezels
• Het verbeteren van het milieu en het versterken van de natuurlijke hulpbronnen die fundamenteel zijn voor onze landbouweconomie
• Niet-hernieuwbare hulpbronnen en landbouwhulpbronnen efficiënt gebruiken, terwijl natuurlijke biologische cycli en controles waar mogelijk worden geïntegreerd
• Ondersteuning en behoud van de economische levensvatbaarheid van landbouwactiviteiten
• Het verhogen van de levenskwaliteit van boeren, hun gezinnen en de samenleving

Talloze Amerikaanse staten, regio's en lokale boeren hanteren aanvullende biologische landbouwnormen die verder gaan dan de basis NOP-normen. Bovendien hebben andere landen normen voor biologische landbouw opgesteld die verschillen van de Amerikaanse normen.